Audio-Technica ATH-M50xBT Review: draadloos geluid voor de liefhebber
Hoe ben ik er opgekomen om deze hoofdtelefoon van Audio-Technica te reviewen? Nou, eigenlijk is het verhaal eind 2017 begonnen toen ik bij Coolblue ging werken. Als je eenmaal bij een winkel komt te werken die hoofdtelefoons verkoopt, dan moet je er ook iets over leren. In de winkel van de e-commercegigant hing altijd een Audio-Technica ATH-M50X-hoofdtelefoon, die bleek onder audiofanaten bekend te staan als een van de beste budget-hoofdtelefoons. Zelf heb ik echter niet veel met draad … Toen het bedrijf met een draadloze variant kwam, wist ik dat ik die eens in mijn handen moest hebben. In deze review lees je of de Audio-Technica ATH-M50xBT mijn verwachtingen waar kan maken. En, als afsluitertje: is het de hoofdtelefoon die ik aan zou schaffen?
Eenvoudige uitpaksessie
Laten we beginnen met het uitpakken van de hoofdtelefoon. Veel speciaals komt er niet bij kijken, en dat is ook prima. In de doos zit, naast de hoofdtelefoon, een microUSB-kabel en een hoesje om de hoofdtelefoon in op te bergen. Het is helaas geen harde-case, maar voldoende om te voorkomen dat je snel krassen op de hoofdtelefoon krijgt of dat er vuil in de hoofdtelefoon terechtkomt. Direct na het uitpakken ben ik begonnen met het verbinden van de hoofdtelefoon aan mijn telefoon. Binnen enkele seconden was de verbinding geslaagd. De hoofdtelefoon biedt ondersteuning voor versie 5.0 van het Bluetooth-protocol, evenals ondersteuning voor het low-latency AptX-protocol.
Audio-Technica heeft ook een app voor de hoofdtelefoons. Mocht de fabrikant ooit een over-the-air-update uitbrengen, dan kan je in de app terecht om deze te installeren. Via de app kan je ook de batterij-status van de hoofdtelefoon terugvinden. Over vinden gesproken: ben je de ATH-M50xBT-hoofdtelefoon kwijt, dan kan je deze via de app terugvinden. Verder kan je in de app instellen welke Bluetooth-codec er gebruikt moet worden. Niet elke telefoon heeft ondersteuning voor AptX, de app kan (natuurlijk) enkel gebruikmaken van aanwezige codecs. Je ziet het niet vaak, maar voor een Bluetooth-hoofdtelefoon is zo’n app eigenlijk meer dan welkom. Je moet ‘m wel even downloaden.
Design ATH-M50xBT
Voor de eigenaren van de Audio-Technica ATH-M50X komt het design niet als een verrassing. Als je voor de eerste keer naar de hoofdtelefoon kijkt, dan zie je geen verschil. Dat komt omdat er wat betreft design zo goed als geen verschil is tussen de twee varianten. Kijk je iets dichter op bij de ATH-M50xBT, dan zie je dat het verschil in design zich vormt door middel van de knoppen en ook de microUSB-poort. Jammer dat het in 2019 nog geen USB-C is. In totaal krijg je vier knoppen. Een daarvan is puur voor het aan- en uitzetten van de hoofdtelefoon. Een andere is voor het in pairing-modus zetten van deze hoofdtelefoon, de collectie van knoppen sluit af met de twee volumeknoppen aan de linkerzijde.
De ATH-M50xBT bestaat veelal uit plastic, gelukkig wel een matte variant die niet zo snel vuil wordt. Aan de zijkanten van de hoofdtelefoon kan je het Audio-Technica-embleem terugvinden, net zoals bij de bekabelde variant. Het embleem prijkt ook op de hoofdband, die bedekt is met een nepleer. Je kan wel stellen dat het design algeheel simplistisch is, maar het hoeft ook allemaal niet zo speciaal bij deze hoofdtelefoon. Wil je toch meer personalisatie: probeer dan de skins van dbrand uit, die zijn namelijk voor zowel de ‘normale’ ATH-M50X als voor zijn tweelingbroer met Bluetooth verkrijgbaar.
Uiteindelijk is het design maar één aspect, maar dat zie je zelf eigenlijk nooit als je de koptelefoon op hebt. Vandaar dat ik heel veel tijd met de hoofdtelefoon op … wel, mijn hoofd, heb besteed. Geheel positief ben ik niet, maar dat zal per persoon verschillen. Na één uur kreeg ik in veel gevallen last van (te) warme oren en na twee tot drie uur was het toch echt wel over en uit. De hoofdtelefoon klampt zich namelijk zo stevig vast op je hoofd, dat je er na verloop van tijd gewoon last van krijgt. Sommige hoofdtelefoons hebben dit enkel de eerste week, maar bij mij is het er ook na langere tijd niet minder op geworden. Ben je van plan om de hoofdtelefoon voornamelijk tijdens (korte) reizen te gebruiken, dan zal je er vrij weinig last van ondervinden. Een hele dag op kantoor, zoals ik dat meestal doe, bleek echter niet haalbaar te zijn.
Voor de geluidspurist
Dan komen we aan bij het punt waarom je deze hoofdtelefoons wél zou moeten kopen: het geluid. Natuurlijk moet je punten zoals de bouwkwaliteit en het design ook overwegen, maar bij een hoofdtelefoon zoals de ATH-M50xBT is geluid toch het belangrijkste aankoopcriterium. In mijn geval kon ik het AptX-protocol gebruiken. In de praktijk levert het een hogere bitrate op, evenals lagere latency als je naar muziek luistert. Met andere woorden, verbindingen die via het AptX-protocol verlopen zorgen over het algemeen voor betere geluidskwaliteit. Toch moet ik een nuancering laten vallen: in de meeste gevallen heb je vrij weinig voordelen aan een hogere bitrate. Tenzij alle bestanden op je telefoon of laptop .flac bestanden zijn met een hoge bitrate, biedt AptX weinig verbeteringen als je het vergelijkt met het standaard SBC-protocol – de lagere latency heeft wel te allen tijde voordelen.
Voor vele audiopuristen zal deze hoofdtelefoon met zijn draadloze karakter niet snel aanspreken, maar bekijk het zo; deze hoofdtelefoon is gericht op liefhebbers van muziek en video, die een zo vlak als mogelijk audiospectrum vereisten, maar ook zonder draad willen werken. Daar is de ATH-M50xBT namelijk zeer geschikt voor. Net zoals de ATH-M50X is de draadloze versie ontworpen om een zo ‘true to life’-geluid weer te kunnen geven. Veel hoofdtelefoons voor consumenten zijn getuned om meer bass of treble te laten horen ‘omdat het fijner klinkt’. Bij Audio-Technica heb je daar juist geen last van. Uit mijn tests blijkt dat muziek heel anders klinkt als je hoofdtelefoons vergelijkt met de M50xBT en wat mij betreft klinkt die laatste bij veel nummers een stuk natuurlijker. Je moet ervan houden. Vandaar het volgende advies: ga bij een winkel langs waar de ATH-M50X hangt en kijk of het bevalt. Geluid is iets heel persoonlijk, een aankoop hangt dus af van persoonlijke voorkeuren …
Eenvoudige conclusie?
Na wekenlang testen en nog meer testen blijft het moeilijk om een conclusie te trekken die voor iedereen geldt. Wat zo makkelijk klinkt, is zo makkelijk nog niet. Mijn oren vinden het geluid van de ATH-M50xBT’s erg fijn, tegelijkertijd zijn er veel mensen die er waarschijnlijk niks mee hebben. Vandaar dat ik voor het geluid ook geen directe conclusie zal trekken, anders dat het volume vrij hoog kan zonder vervorming van het geluid. De bouwkwaliteit is prima, dat geldt ook voor het design. Niets wereldschokkends, niet geweldig, maar wel prima wat mij betreft. Voor 199 euro, de huidige adviesprijs van deze hoofdtelefoon, krijg je naar mijn mening dan ook behoorlijk veel waar voor je geld.
Of ik hem zelf ook aan zou schaffen? Waarschijnlijk niet. De hoofdband zit simpelweg te strak voor mij en de oorschelpen ventileren simpelweg niet (zo) geweldig.
Hoe ben ik er opgekomen om deze hoofdtelefoon van Audio-Technica te reviewen? Nou, eigenlijk is het verhaal eind 2017 begonnen toen ik bij Coolblue ging werken. Als je eenmaal bij een winkel komt te werken die hoofdtelefoons verkoopt, dan moet je er ook iets over leren. In de winkel van de e-commercegigant hing altijd een Audio-Technica ATH-M50X-hoofdtelefoon, die bleek onder audiofanaten bekend te staan als een van de beste budget-hoofdtelefoons. Zelf heb ik echter niet veel met draad … Toen het bedrijf met een draadloze variant kwam, wist ik dat ik die eens in mijn handen moest hebben. In deze review lees je of de Audio-Technica ATH-M50xBT mijn verwachtingen waar kan maken. En, als afsluitertje: is het de hoofdtelefoon die ik aan zou schaffen?
Eenvoudige uitpaksessie
Laten we beginnen met het uitpakken van de hoofdtelefoon. Veel speciaals komt er niet bij kijken, en dat is ook prima. In de doos zit, naast de hoofdtelefoon, een microUSB-kabel en een hoesje om de hoofdtelefoon in op te bergen. Het is helaas geen harde-case, maar voldoende om te voorkomen dat je snel krassen op de hoofdtelefoon krijgt of dat er vuil in de hoofdtelefoon terechtkomt. Direct na het uitpakken ben ik begonnen met het verbinden van de hoofdtelefoon aan mijn telefoon. Binnen enkele seconden was de verbinding geslaagd. De hoofdtelefoon biedt ondersteuning voor versie 5.0 van het Bluetooth-protocol, evenals ondersteuning voor het low-latency AptX-protocol.
Audio-Technica heeft ook een app voor de hoofdtelefoons. Mocht de fabrikant ooit een over-the-air-update uitbrengen, dan kan je in de app terecht om deze te installeren. Via de app kan je ook de batterij-status van de hoofdtelefoon terugvinden. Over vinden gesproken: ben je de ATH-M50xBT-hoofdtelefoon kwijt, dan kan je deze via de app terugvinden. Verder kan je in de app instellen welke Bluetooth-codec er gebruikt moet worden. Niet elke telefoon heeft ondersteuning voor AptX, de app kan (natuurlijk) enkel gebruikmaken van aanwezige codecs. Je ziet het niet vaak, maar voor een Bluetooth-hoofdtelefoon is zo’n app eigenlijk meer dan welkom. Je moet ‘m wel even downloaden.
Design ATH-M50xBT
Voor de eigenaren van de Audio-Technica ATH-M50X komt het design niet als een verrassing. Als je voor de eerste keer naar de hoofdtelefoon kijkt, dan zie je geen verschil. Dat komt omdat er wat betreft design zo goed als geen verschil is tussen de twee varianten. Kijk je iets dichter op bij de ATH-M50xBT, dan zie je dat het verschil in design zich vormt door middel van de knoppen en ook de microUSB-poort. Jammer dat het in 2019 nog geen USB-C is. In totaal krijg je vier knoppen. Een daarvan is puur voor het aan- en uitzetten van de hoofdtelefoon. Een andere is voor het in pairing-modus zetten van deze hoofdtelefoon, de collectie van knoppen sluit af met de twee volumeknoppen aan de linkerzijde.
De ATH-M50xBT bestaat veelal uit plastic, gelukkig wel een matte variant die niet zo snel vuil wordt. Aan de zijkanten van de hoofdtelefoon kan je het Audio-Technica-embleem terugvinden, net zoals bij de bekabelde variant. Het embleem prijkt ook op de hoofdband, die bedekt is met een nepleer. Je kan wel stellen dat het design algeheel simplistisch is, maar het hoeft ook allemaal niet zo speciaal bij deze hoofdtelefoon. Wil je toch meer personalisatie: probeer dan de skins van dbrand uit, die zijn namelijk voor zowel de ‘normale’ ATH-M50X als voor zijn tweelingbroer met Bluetooth verkrijgbaar.
Uiteindelijk is het design maar één aspect, maar dat zie je zelf eigenlijk nooit als je de koptelefoon op hebt. Vandaar dat ik heel veel tijd met de hoofdtelefoon op … wel, mijn hoofd, heb besteed. Geheel positief ben ik niet, maar dat zal per persoon verschillen. Na één uur kreeg ik in veel gevallen last van (te) warme oren en na twee tot drie uur was het toch echt wel over en uit. De hoofdtelefoon klampt zich namelijk zo stevig vast op je hoofd, dat je er na verloop van tijd gewoon last van krijgt. Sommige hoofdtelefoons hebben dit enkel de eerste week, maar bij mij is het er ook na langere tijd niet minder op geworden. Ben je van plan om de hoofdtelefoon voornamelijk tijdens (korte) reizen te gebruiken, dan zal je er vrij weinig last van ondervinden. Een hele dag op kantoor, zoals ik dat meestal doe, bleek echter niet haalbaar te zijn.
Voor de geluidspurist
Dan komen we aan bij het punt waarom je deze hoofdtelefoons wél zou moeten kopen: het geluid. Natuurlijk moet je punten zoals de bouwkwaliteit en het design ook overwegen, maar bij een hoofdtelefoon zoals de ATH-M50xBT is geluid toch het belangrijkste aankoopcriterium. In mijn geval kon ik het AptX-protocol gebruiken. In de praktijk levert het een hogere bitrate op, evenals lagere latency als je naar muziek luistert. Met andere woorden, verbindingen die via het AptX-protocol verlopen zorgen over het algemeen voor betere geluidskwaliteit. Toch moet ik een nuancering laten vallen: in de meeste gevallen heb je vrij weinig voordelen aan een hogere bitrate. Tenzij alle bestanden op je telefoon of laptop .flac bestanden zijn met een hoge bitrate, biedt AptX weinig verbeteringen als je het vergelijkt met het standaard SBC-protocol – de lagere latency heeft wel te allen tijde voordelen.
Voor vele audiopuristen zal deze hoofdtelefoon met zijn draadloze karakter niet snel aanspreken, maar bekijk het zo; deze hoofdtelefoon is gericht op liefhebbers van muziek en video, die een zo vlak als mogelijk audiospectrum vereisten, maar ook zonder draad willen werken. Daar is de ATH-M50xBT namelijk zeer geschikt voor. Net zoals de ATH-M50X is de draadloze versie ontworpen om een zo ‘true to life’-geluid weer te kunnen geven. Veel hoofdtelefoons voor consumenten zijn getuned om meer bass of treble te laten horen ‘omdat het fijner klinkt’. Bij Audio-Technica heb je daar juist geen last van. Uit mijn tests blijkt dat muziek heel anders klinkt als je hoofdtelefoons vergelijkt met de M50xBT en wat mij betreft klinkt die laatste bij veel nummers een stuk natuurlijker. Je moet ervan houden. Vandaar het volgende advies: ga bij een winkel langs waar de ATH-M50X hangt en kijk of het bevalt. Geluid is iets heel persoonlijk, een aankoop hangt dus af van persoonlijke voorkeuren …
Eenvoudige conclusie?
Na wekenlang testen en nog meer testen blijft het moeilijk om een conclusie te trekken die voor iedereen geldt. Wat zo makkelijk klinkt, is zo makkelijk nog niet. Mijn oren vinden het geluid van de ATH-M50xBT’s erg fijn, tegelijkertijd zijn er veel mensen die er waarschijnlijk niks mee hebben. Vandaar dat ik voor het geluid ook geen directe conclusie zal trekken, anders dat het volume vrij hoog kan zonder vervorming van het geluid. De bouwkwaliteit is prima, dat geldt ook voor het design. Niets wereldschokkends, niet geweldig, maar wel prima wat mij betreft. Voor 199 euro, de huidige adviesprijs van deze hoofdtelefoon, krijg je naar mijn mening dan ook behoorlijk veel waar voor je geld.
Of ik hem zelf ook aan zou schaffen? Waarschijnlijk niet. De hoofdband zit simpelweg te strak voor mij en de oorschelpen ventileren simpelweg niet (zo) geweldig.
