Tripodmaker Black Edition
De Tripodmaker Black Edition van Tripodmaker is de opvolger van de Classic die we vorig jaar al testten. Wanneer we die Classic gaande kregen, was hij fenomenaal, maar het kalibratieproces was een gedoe en er waren problemen met draadvorming van het filament. De Black Edition is een beetje de Tripodmaker 2.0. Het toestel ziet er iets gelikter uit maar de interessantste verbeteringen zijn technisch van aard. Het meest opvallende is het onbeweeglijke metalen bed. De kalibratie verloopt voortaan door de printkop het bed te laten aftasten. Een schroevendraaien komt daar niet meer aan te pas, maar je moet nog wel zelf kijken en inschatten of de afstand tussen de printkop en het bed optimaal is. Dat is een enorme vooruitgang tegenover de vorige versie maar het is jammer dat het systeem niet volautomatisch is.
Bouwkwaliteit
Het milde ongemak wordt deels gecompenseerd door de sublieme bouwkwaliteit. De Tripodmaker is oersterk en rigide. Zelfs na een flinke autorit in de koffer van de wagen verspringt de printer met geen millimeter en blijft de initiële kalibratie behouden.
Je bedient de tripodmaker met een display dat in veel printers terugkomt, waaronder ook grote concurrent DeltaRocket. De bediening is intuïtief en doet perfect z’n ding.
Cloudslicer
Hoewel de liefhebbers de Tripodmaker helemaal naar believen kunnen instellen, gaan de makers voor een zo eenvoudig mogelijke aanpak. Bij de Tripodmaker hoort toegang tot het Prisma-webportaal. Daar vind je duidelijke video’s die je stap voor stap uitleggen hoe de printer werkt, maar het portaal is in eerste instantie een online slicer. Je uploadt modellen naar de slicer waarna die automatisch de meest geschikte instellingen detecteert. Het werk gebeurt in de cloud zodat je te allen tijde aan de slag bent met de meest up-to-date versie van de slicer. Na het slicen van het .stl-bestand kan je het downloaden en kopiëren naar een SD-kaart. Met de Tripodmaker print je steevast vanop het kaartje.
De originele aanpak is een goede stap in de richting van gebruiksvriendelijk plug-and-play-gebruik van 3D-printers maar er zijn ook nadelen. Zo kan je standaard geen bestanden van meer dan 50 MB uploaden, hoewel Thingiverse, een populaire bron voor 3D-modellen, heel wat exemplaren heeft die groter zijn. Wil je die afdrukken, dan moet je alsnog aan de slag met een klassieke slicer.
De Tripodmaker heeft een enorm printvolume dat met een diameter van 30 cm en een hoogte van 45 cm dat van de DeltaRocket flink overtreft. Dat maakt het toestel het grootste in zijn klasse. Het delta-principe zorgt er bovendien voor dat het printen redelijk snel gaat.
Tape
Het bed van de printer is verwarmd waardoor je niet alleen met PLA maar ook met ABS en andere materialen overweg kan. Tripodmaker koos voor een metalen bed in de plaats van een glazen exemplaar, en dat maakt de hechting iets omslachtiger. In de regel dien je voor iedere print het bed af te plakken met schilderstape. Dat werkt zo goed dat het soms heel wat werk vereist om een model achteraf terug los te krijgen.
De kwaliteit van de prints is dan weer uitmuntend. Ondanks het grote volume schrikt de printer niet terug voor een fijne afwerking. Ook wat betrouwbaarheid betreft verdient de Tripodmaker Black Edition veel punten. Er is nog ruimte voor beterschap met dit toestel, maar net als vorig jaar is de Tripodmaker opnieuw een van de leukste printers van deze test.
De Tripodmaker Black Edition van Tripodmaker is de opvolger van de Classic die we vorig jaar al testten. Wanneer we die Classic gaande kregen, was hij fenomenaal, maar het kalibratieproces was een gedoe en er waren problemen met draadvorming van het filament. De Black Edition is een beetje de Tripodmaker 2.0. Het toestel ziet er iets gelikter uit maar de interessantste verbeteringen zijn technisch van aard. Het meest opvallende is het onbeweeglijke metalen bed. De kalibratie verloopt voortaan door de printkop het bed te laten aftasten. Een schroevendraaien komt daar niet meer aan te pas, maar je moet nog wel zelf kijken en inschatten of de afstand tussen de printkop en het bed optimaal is. Dat is een enorme vooruitgang tegenover de vorige versie maar het is jammer dat het systeem niet volautomatisch is.
Bouwkwaliteit
Het milde ongemak wordt deels gecompenseerd door de sublieme bouwkwaliteit. De Tripodmaker is oersterk en rigide. Zelfs na een flinke autorit in de koffer van de wagen verspringt de printer met geen millimeter en blijft de initiële kalibratie behouden.
Je bedient de tripodmaker met een display dat in veel printers terugkomt, waaronder ook grote concurrent DeltaRocket. De bediening is intuïtief en doet perfect z’n ding.
Cloudslicer
Hoewel de liefhebbers de Tripodmaker helemaal naar believen kunnen instellen, gaan de makers voor een zo eenvoudig mogelijke aanpak. Bij de Tripodmaker hoort toegang tot het Prisma-webportaal. Daar vind je duidelijke video’s die je stap voor stap uitleggen hoe de printer werkt, maar het portaal is in eerste instantie een online slicer. Je uploadt modellen naar de slicer waarna die automatisch de meest geschikte instellingen detecteert. Het werk gebeurt in de cloud zodat je te allen tijde aan de slag bent met de meest up-to-date versie van de slicer. Na het slicen van het .stl-bestand kan je het downloaden en kopiëren naar een SD-kaart. Met de Tripodmaker print je steevast vanop het kaartje.
De originele aanpak is een goede stap in de richting van gebruiksvriendelijk plug-and-play-gebruik van 3D-printers maar er zijn ook nadelen. Zo kan je standaard geen bestanden van meer dan 50 MB uploaden, hoewel Thingiverse, een populaire bron voor 3D-modellen, heel wat exemplaren heeft die groter zijn. Wil je die afdrukken, dan moet je alsnog aan de slag met een klassieke slicer.
De Tripodmaker heeft een enorm printvolume dat met een diameter van 30 cm en een hoogte van 45 cm dat van de DeltaRocket flink overtreft. Dat maakt het toestel het grootste in zijn klasse. Het delta-principe zorgt er bovendien voor dat het printen redelijk snel gaat.
Tape
Het bed van de printer is verwarmd waardoor je niet alleen met PLA maar ook met ABS en andere materialen overweg kan. Tripodmaker koos voor een metalen bed in de plaats van een glazen exemplaar, en dat maakt de hechting iets omslachtiger. In de regel dien je voor iedere print het bed af te plakken met schilderstape. Dat werkt zo goed dat het soms heel wat werk vereist om een model achteraf terug los te krijgen.
De kwaliteit van de prints is dan weer uitmuntend. Ondanks het grote volume schrikt de printer niet terug voor een fijne afwerking. Ook wat betrouwbaarheid betreft verdient de Tripodmaker Black Edition veel punten. Er is nog ruimte voor beterschap met dit toestel, maar net als vorig jaar is de Tripodmaker opnieuw een van de leukste printers van deze test.
