Review HTC 10: zoutloze wederopstanding

HTC heeft volgens ons een speciale band met België. Indertijd was de HTC Magic de eerste Android smartphone die onze contreien deed kennismaken met iets wat echt een slimme telefoon kon genoemd worden. Ook de jaren daarna was HTC vaak dé te kloppen speler op de smartphonemarkt. Die eerste jaren was de Taiwanese fabrikant heer en meester. Wilde je een nieuwe, superieure smartphone, dan was HTC de logische keuze.

Vandaag zwaait Samsung autoritair de plak, en ook zij doen dat met recht en rede. HTC moest daarentegen enkele erg woelige watertjes doorzwemmen. De HTC One (M7) leek even een terugkeer naar de oude gloriemomenten, maar de opvolgers lieten het afweten. Niet zozeer omdat toestellen als de One M8 of M9 slecht waren, maar gewoonweg omdat ze niks innoverend brachten. Het waren uiteindelijk de steeds weer tegenvallende cijfers die het consumentenvertrouwen de grond in boorden.

Wederopstanding

[related_article id=”180181″]Dit jaar is er dan de HTC 10. Op het eerste zicht is dit toestel een verderzetting van de M8 en de M9. Na een redelijke testperiode kunnen we echter met zekerheid zeggen dat HTC voor de spiegel is gaan staan en eens lang en hard naar zichzelf heeft gekeken. Het resultaat is een indrukwekkend toestel dat slechts in geest de opvolger is van de M9.

De aluminiumbehuizing is gebleven, zij het met een kleine twist. De randen van de achterkant zijn gepolijst, waardoor die net iets hoekiger overkomt, maar wel beter in de hand ligt. Qua gewicht zit HTC goed en het geheel voelt gebalanceerd aan. Je zal niet het gevoel hebben dat hij uit je hand zal tuimelen, zoals bij de LG G5 wel het geval is: de LG lijkt bovenaan veel zwaarder dan onderaan, waardoor die niet erg aangenaam in de hand ligt. Eén keer is de HTC 10 door lompigheid toch in contact gekomen met de stenen grond, maar op een kleine schaafwond aan het metaal na, was er niets van te merken.

De voorkant is allesbehalve origineel en lijkt haast een exacte Galaxy-kopie. De witte rand die je bij de zilveren en zacht gouden versies krijgt, moet je er voor lief bij nemen. Dan lijkt de volledig zwarte versie ons toch net de betere keuze. Desondanks de kleuren, is het design erg mooi. De knoppen aan de zijkant voelen erg stevig aan en geven een duurzame indruk. De aan/uitknop is bovendien voorzien van ribbeltjes, waardoor je vinger hem altijd goed vindt, zonder eraf te schuiven. Het zijn de details die het doen.

De voorkant is verder afgewerkt met capacitieve knoppen om terug te keren naar een vorig scherm en om al je open apps naar boven te halen, en een led-lampje dat je waarschuwt bij notificaties. Het fijne aan de knoppen en het lampje: als ze niet verlicht zijn, zou je niet kunnen zeggen dat ze er zijn. Dat is esthetisch erg mooi, al maakt het het wel wat moeilijker om de gedoofde capacitieve knoppen terug te vinden wanneer je bijvoorbeeld rondsurft in Chrome.

Razendsnel

[related_article id=”179650″]Na het fiasco van Snapdragon vorig jaar, bewijst de HTC 10 dat snelheid dit jaar helemaal terug is. Zowel op vlak van hardware als van software. De vingerafdruksensor werkt nagenoeg foutloos, al is het even wennen; je moet de scanner volledig bedekken, anders werkt het niet. Ben je dit eenmaal gewend, dan is je smartphone ontgrendelen nog nooit zo makkelijk geweest. Snelheid gaat bovendien samen met een succesratio van pakweg 95 procent.

Ook de software werkt bliksemsnel dankzij de Snapdragon 820 van Qualcomm. 2016 wordt het jaar van de ongeduldigaards. Apps openen nagenoeg meteen, op enkele uitzonderingen na. Enkel de camera-app doet er een fractie langer over. Het enige wat echt niet (snel) werkt: de gebaren die je kan instellen voor wanneer je toestel vergrendeld is. Dubbeltikken om te ontwaken wordt altijd minstens vierdubbeltikken, terwijl naar onderen swipen om meteen naar de camera te gaan steeds drie swipes vereist in plaats van vier. Wel moeten we erbij vermelden dat we werkten met een pre-productiemodel, maar of het dan wel werkt op een retailmodel…?

Zware claims

Na een goeie twee weken testen, valt op dat de HTC 10 indruk kan maken, maar niet op de punten die HTC zelf aanhaalde als grootste troeven. De Taiwanezen beweerden dat de batterij twee dagen op een enkele lading zou meegaan, en dat de speakers van het toestel ‘ongeëvenaard’ goed zouden zijn dankzij ‘Boomsound’, software van HTC die muziek optimaliseert naargelang de omstandigheden.

Op beide vlakken kreeg HTC maar half gelijk. De batterij houdt het met sprekend gemak goed vol in mijn dagelijks gebruik: na intensief gebruik houd ik ’s avonds steevast nog minstens 35 procent over. Bij gemiddeld gebruik kwam ik wel ruim anderhalve dag toe. De grootste boosdoener was bij mij, zoals steeds, een treinrit waarin ik muziek probeer te streamen. De constante wissel van zendmast zorgt er dan voor dat ik de dag moet afsluiten op 35 procent. Niets aan te doen, maar niettemin een straffe prestatie van HTC. Bovendien zorgt de snellaadfunctie ervoor dat je toestel op iets meer dan een uur weer volledig opgeladen is.

Boomsound wist dan weer heel wat minder indruk te maken. De functie kent twee modi: theatre, voor films en aanverwanten, en music. Hoewel ze beiden een meer dan degelijke klank produceren voor hun respectieve doeleinden, blijft de klank steeds scherp. Erg luid kan je overigens niet gaan voor het geluid zo scherp is dat je er patatjes mee kan schillen. Is de klank beter dan bij het gros van de concurrenten? Ja. Maar de tweeter bovenaan en de ‘subwoofer’ onderaan zijn op zich absoluut geen reden om voor de HTC 10 te kiezen. Goed, maar niet fantastisch.

Europese kopers krijgen er bij hun aankoop overigens speciaal ontworpen ‘Hi-Res-oortjes’ oortjes van HTC gratis bij. Die zitten redelijk comfortabel en klinken zeker niet slecht. Ook hier weer blijkt dat HTC zijn eigen vakmanschap nogal overschat heeft. Dat komt dan voornamelijk door wat Boomsound doet om de klankkwaliteit te ‘verbeteren’. Verbeteren betekent blijkbaar ‘de bas zo luid mogelijk door de oren rammen’.

Het gevolg laat zich raden: een onnatuurlijke klank met boventonen die helemaal overstelpt worden. De luisterprofielen die je erg precies kan afstellen, maken dit deels goed, maar opnieuw: het vormt geen verkoopsargument. Die luisterprofielen vormen toch een zekere meerwaarde op zich, omdat ze rekening houden met alle belangrijke factoren: hoe oud je bent, welke muziek je graag hoort,… En wie dat allemaal niet nodig heeft kan Boomsound uitschakelen.

Alle kleuren van de regenboog

Met de HTC 10 werd er eindelijk besloten om een toptoestel van de Taiwanezen te voorzien van een WQHD-scherm. Het resultaat mag er absoluut wezen: kleuren zijn mooi, helder en scherp. Wat ons betreft kan dit toestel zeker naast de Samsung Galaxy S7 gaan staan, dat gebruikt maakt van een AMOLED-scherm. Het verschil zit hem in de weergave van de kleure. HTC kiest voor waarheidsgetrouwe kleuren, terwijl de schermen van Samsung overgesatureerd zijn. Uiteindelijk komt het dus neer op de voorkeur van de koper. Ikzelf vind het alvast erg moeilijk om te kiezen tussen beide.

Dit spel van kleuren komt ook terug bij de camera’s van beide toestellen. Al bij al brengt de S7 het er op dit gebied net iets beter vanaf, maar HTC heeft ontegensprekelijk zijn flater van vorig jaar met de M9 rechtgezet. Het resultaat mag er wezen, al is hij niet de beste uit de klas. Scherpstellen gaat snel, maar niet heel snel; het is een net-iets-beter-dan-het-gemiddelde-verhaal. Selfies lijken tijdens het maken erg onscherp te zijn, maar achteraf tonen ze wel atijd scherp: dat klinkt raar, en dat is het ook, al kunnen we niet ontevreden zijn met het resultaat.

Android voor het volk

De schil die HTC over Android giet, kent traditioneel zijn voor- en tegenstanders. Op de keper beschouwd, moeten we toegeven dat de fabrikant zijn Sense op een uiterst positieve manier heeft herontwikkeld. Weg zijn het gros van de overtollige apps, ten voordele van apps van Google. De exponent van deze filosofie vinden we bij de fotogalerij: weg is de eigen app, gemaakte foto’s worden enkel nog in de Photos-app van Google getoond. Een evolutie die we toejuichen.

Wel een minpunt: de Photos app crashte onnoemelijk veel. De oplossing was de updates te deïnstalleren en de fabrieksversie opnieuw in te stellen. Een vreemde bug die we voorlopig enkel bij de HTC 10 opmerkten.

Het OS, op basis van Android 6.0.1 Marshmallow, oogt te allen tijde sober, proper, ordelijk en gebruiksvriendelijk. Tenminste, als je dat zo wenst. Je kan namelijk een ‘Freestyle thema’ installeren, waardoor je apps kan plaatsen waar je wilt, al dan niet elkaar overlappend of over de schermen heen lopend. Je kan in plaats van widgets dan stickers gebruiken die fungeren als snelkoppelingen. Heel leuk, al wordt het dan snel onoverzichtelijk. Wisselen gaat makkelijk; je apps, widgets en stickers worden gewoon opgeslagen.

Conclusie

Met de HTC 10 koop je een uitstekend toestel. Het zorgt ervoor dat de fabrikant opnieuw relevant wordt in smartphoneland, al missen we toch die killer feature: die ene toevoeging die ervoor zorgt dat dit het toestel is dat je absoluut wilt hebben. Samsung heeft zijn Edge, LG heeft zijn modulariteit (al vallen daar heel wat kanttekeningen bij te maken), en HTC is gewoon.

Een teken van inspiratieloze zoutloosheid, al hebben ze het wel geprobeerd: Boomsound, batterijleven,… Het resulteert in een fantastisch toestel, waarvan je niet zal kunnen uitleggen waarom je deze koos en/of waarom iemand anders deze zou moeten kiezen. Als je weet dat de Galaxy S7 50 euro minder kost (of 50 euro meer met Edge), dan is deze aankoop moeilijk te verdedigen. Toch is de HTC 10 een waardige strijder om jouw liefde.

Specificaties

• 145,9×71,9×9, 161 g
• 1440×2560 pixels (565 ppi, WQHD), 5,2 inch
• Snapdragon 820, 2,15 GHz
• 32 GB opslaggeheugen (uitbreidbaar tot 200 GB), 4 GB RAM
• Wifi n/ac
• 3000 mAh batterij

HTC heeft volgens ons een speciale band met België. Indertijd was de HTC Magic de eerste Android smartphone die onze contreien deed kennismaken met iets wat echt een slimme telefoon kon genoemd worden. Ook de jaren daarna was HTC vaak dé te kloppen speler op de smartphonemarkt. Die eerste jaren was de Taiwanese fabrikant heer en meester. Wilde je een nieuwe, superieure smartphone, dan was HTC de logische keuze.

Vandaag zwaait Samsung autoritair de plak, en ook zij doen dat met recht en rede. HTC moest daarentegen enkele erg woelige watertjes doorzwemmen. De HTC One (M7) leek even een terugkeer naar de oude gloriemomenten, maar de opvolgers lieten het afweten. Niet zozeer omdat toestellen als de One M8 of M9 slecht waren, maar gewoonweg omdat ze niks innoverend brachten. Het waren uiteindelijk de steeds weer tegenvallende cijfers die het consumentenvertrouwen de grond in boorden.

Wederopstanding

[related_article id=”180181″]Dit jaar is er dan de HTC 10. Op het eerste zicht is dit toestel een verderzetting van de M8 en de M9. Na een redelijke testperiode kunnen we echter met zekerheid zeggen dat HTC voor de spiegel is gaan staan en eens lang en hard naar zichzelf heeft gekeken. Het resultaat is een indrukwekkend toestel dat slechts in geest de opvolger is van de M9.

De aluminiumbehuizing is gebleven, zij het met een kleine twist. De randen van de achterkant zijn gepolijst, waardoor die net iets hoekiger overkomt, maar wel beter in de hand ligt. Qua gewicht zit HTC goed en het geheel voelt gebalanceerd aan. Je zal niet het gevoel hebben dat hij uit je hand zal tuimelen, zoals bij de LG G5 wel het geval is: de LG lijkt bovenaan veel zwaarder dan onderaan, waardoor die niet erg aangenaam in de hand ligt. Eén keer is de HTC 10 door lompigheid toch in contact gekomen met de stenen grond, maar op een kleine schaafwond aan het metaal na, was er niets van te merken.

De voorkant is allesbehalve origineel en lijkt haast een exacte Galaxy-kopie. De witte rand die je bij de zilveren en zacht gouden versies krijgt, moet je er voor lief bij nemen. Dan lijkt de volledig zwarte versie ons toch net de betere keuze. Desondanks de kleuren, is het design erg mooi. De knoppen aan de zijkant voelen erg stevig aan en geven een duurzame indruk. De aan/uitknop is bovendien voorzien van ribbeltjes, waardoor je vinger hem altijd goed vindt, zonder eraf te schuiven. Het zijn de details die het doen.

De voorkant is verder afgewerkt met capacitieve knoppen om terug te keren naar een vorig scherm en om al je open apps naar boven te halen, en een led-lampje dat je waarschuwt bij notificaties. Het fijne aan de knoppen en het lampje: als ze niet verlicht zijn, zou je niet kunnen zeggen dat ze er zijn. Dat is esthetisch erg mooi, al maakt het het wel wat moeilijker om de gedoofde capacitieve knoppen terug te vinden wanneer je bijvoorbeeld rondsurft in Chrome.

Razendsnel

[related_article id=”179650″]Na het fiasco van Snapdragon vorig jaar, bewijst de HTC 10 dat snelheid dit jaar helemaal terug is. Zowel op vlak van hardware als van software. De vingerafdruksensor werkt nagenoeg foutloos, al is het even wennen; je moet de scanner volledig bedekken, anders werkt het niet. Ben je dit eenmaal gewend, dan is je smartphone ontgrendelen nog nooit zo makkelijk geweest. Snelheid gaat bovendien samen met een succesratio van pakweg 95 procent.

Ook de software werkt bliksemsnel dankzij de Snapdragon 820 van Qualcomm. 2016 wordt het jaar van de ongeduldigaards. Apps openen nagenoeg meteen, op enkele uitzonderingen na. Enkel de camera-app doet er een fractie langer over. Het enige wat echt niet (snel) werkt: de gebaren die je kan instellen voor wanneer je toestel vergrendeld is. Dubbeltikken om te ontwaken wordt altijd minstens vierdubbeltikken, terwijl naar onderen swipen om meteen naar de camera te gaan steeds drie swipes vereist in plaats van vier. Wel moeten we erbij vermelden dat we werkten met een pre-productiemodel, maar of het dan wel werkt op een retailmodel…?

Zware claims

Na een goeie twee weken testen, valt op dat de HTC 10 indruk kan maken, maar niet op de punten die HTC zelf aanhaalde als grootste troeven. De Taiwanezen beweerden dat de batterij twee dagen op een enkele lading zou meegaan, en dat de speakers van het toestel ‘ongeëvenaard’ goed zouden zijn dankzij ‘Boomsound’, software van HTC die muziek optimaliseert naargelang de omstandigheden.

Op beide vlakken kreeg HTC maar half gelijk. De batterij houdt het met sprekend gemak goed vol in mijn dagelijks gebruik: na intensief gebruik houd ik ’s avonds steevast nog minstens 35 procent over. Bij gemiddeld gebruik kwam ik wel ruim anderhalve dag toe. De grootste boosdoener was bij mij, zoals steeds, een treinrit waarin ik muziek probeer te streamen. De constante wissel van zendmast zorgt er dan voor dat ik de dag moet afsluiten op 35 procent. Niets aan te doen, maar niettemin een straffe prestatie van HTC. Bovendien zorgt de snellaadfunctie ervoor dat je toestel op iets meer dan een uur weer volledig opgeladen is.

Boomsound wist dan weer heel wat minder indruk te maken. De functie kent twee modi: theatre, voor films en aanverwanten, en music. Hoewel ze beiden een meer dan degelijke klank produceren voor hun respectieve doeleinden, blijft de klank steeds scherp. Erg luid kan je overigens niet gaan voor het geluid zo scherp is dat je er patatjes mee kan schillen. Is de klank beter dan bij het gros van de concurrenten? Ja. Maar de tweeter bovenaan en de ‘subwoofer’ onderaan zijn op zich absoluut geen reden om voor de HTC 10 te kiezen. Goed, maar niet fantastisch.

Europese kopers krijgen er bij hun aankoop overigens speciaal ontworpen ‘Hi-Res-oortjes’ oortjes van HTC gratis bij. Die zitten redelijk comfortabel en klinken zeker niet slecht. Ook hier weer blijkt dat HTC zijn eigen vakmanschap nogal overschat heeft. Dat komt dan voornamelijk door wat Boomsound doet om de klankkwaliteit te ‘verbeteren’. Verbeteren betekent blijkbaar ‘de bas zo luid mogelijk door de oren rammen’.

Het gevolg laat zich raden: een onnatuurlijke klank met boventonen die helemaal overstelpt worden. De luisterprofielen die je erg precies kan afstellen, maken dit deels goed, maar opnieuw: het vormt geen verkoopsargument. Die luisterprofielen vormen toch een zekere meerwaarde op zich, omdat ze rekening houden met alle belangrijke factoren: hoe oud je bent, welke muziek je graag hoort,… En wie dat allemaal niet nodig heeft kan Boomsound uitschakelen.

Alle kleuren van de regenboog

Met de HTC 10 werd er eindelijk besloten om een toptoestel van de Taiwanezen te voorzien van een WQHD-scherm. Het resultaat mag er absoluut wezen: kleuren zijn mooi, helder en scherp. Wat ons betreft kan dit toestel zeker naast de Samsung Galaxy S7 gaan staan, dat gebruikt maakt van een AMOLED-scherm. Het verschil zit hem in de weergave van de kleure. HTC kiest voor waarheidsgetrouwe kleuren, terwijl de schermen van Samsung overgesatureerd zijn. Uiteindelijk komt het dus neer op de voorkeur van de koper. Ikzelf vind het alvast erg moeilijk om te kiezen tussen beide.

Dit spel van kleuren komt ook terug bij de camera’s van beide toestellen. Al bij al brengt de S7 het er op dit gebied net iets beter vanaf, maar HTC heeft ontegensprekelijk zijn flater van vorig jaar met de M9 rechtgezet. Het resultaat mag er wezen, al is hij niet de beste uit de klas. Scherpstellen gaat snel, maar niet heel snel; het is een net-iets-beter-dan-het-gemiddelde-verhaal. Selfies lijken tijdens het maken erg onscherp te zijn, maar achteraf tonen ze wel atijd scherp: dat klinkt raar, en dat is het ook, al kunnen we niet ontevreden zijn met het resultaat.

Android voor het volk

De schil die HTC over Android giet, kent traditioneel zijn voor- en tegenstanders. Op de keper beschouwd, moeten we toegeven dat de fabrikant zijn Sense op een uiterst positieve manier heeft herontwikkeld. Weg zijn het gros van de overtollige apps, ten voordele van apps van Google. De exponent van deze filosofie vinden we bij de fotogalerij: weg is de eigen app, gemaakte foto’s worden enkel nog in de Photos-app van Google getoond. Een evolutie die we toejuichen.

Wel een minpunt: de Photos app crashte onnoemelijk veel. De oplossing was de updates te deïnstalleren en de fabrieksversie opnieuw in te stellen. Een vreemde bug die we voorlopig enkel bij de HTC 10 opmerkten.

Het OS, op basis van Android 6.0.1 Marshmallow, oogt te allen tijde sober, proper, ordelijk en gebruiksvriendelijk. Tenminste, als je dat zo wenst. Je kan namelijk een ‘Freestyle thema’ installeren, waardoor je apps kan plaatsen waar je wilt, al dan niet elkaar overlappend of over de schermen heen lopend. Je kan in plaats van widgets dan stickers gebruiken die fungeren als snelkoppelingen. Heel leuk, al wordt het dan snel onoverzichtelijk. Wisselen gaat makkelijk; je apps, widgets en stickers worden gewoon opgeslagen.

Conclusie

Met de HTC 10 koop je een uitstekend toestel. Het zorgt ervoor dat de fabrikant opnieuw relevant wordt in smartphoneland, al missen we toch die killer feature: die ene toevoeging die ervoor zorgt dat dit het toestel is dat je absoluut wilt hebben. Samsung heeft zijn Edge, LG heeft zijn modulariteit (al vallen daar heel wat kanttekeningen bij te maken), en HTC is gewoon.

Een teken van inspiratieloze zoutloosheid, al hebben ze het wel geprobeerd: Boomsound, batterijleven,… Het resulteert in een fantastisch toestel, waarvan je niet zal kunnen uitleggen waarom je deze koos en/of waarom iemand anders deze zou moeten kiezen. Als je weet dat de Galaxy S7 50 euro minder kost (of 50 euro meer met Edge), dan is deze aankoop moeilijk te verdedigen. Toch is de HTC 10 een waardige strijder om jouw liefde.

Specificaties

• 145,9×71,9×9, 161 g
• 1440×2560 pixels (565 ppi, WQHD), 5,2 inch
• Snapdragon 820, 2,15 GHz
• 32 GB opslaggeheugen (uitbreidbaar tot 200 GB), 4 GB RAM
• Wifi n/ac
• 3000 mAh batterij