BMW i8 getest: snuifje futurisme
Je moet het maar durven in de schoenen van BMW. Na meer dan veertig jaar bliksemsnelle auto’s te maken met een M-badge, verschijnt er ineens eentje met een i-logo. Extravagant design wordt gekoppeld aan een hypermoderne hybride-aandrijving, terwijl het verbruik niet hoger ligt dan een kleine stadswagen. Straffe kost, en tegelijk ook een berekend risico van BMW.
Opvallend design
Wat onmiddellijk opvalt is zijn bijzonder design. Omdat BMW voor het eerst een plug-in hybride-sportwagen op de markt brengt, moet het ineens opvallen. Zelfs wanneer hij stil staat, lijkt het alsof hij vooruit wil. Toegegeven, in bepaalde kleurencombinaties is de auto meer een absurde kleurboek dan een effectieve sportwagen, maar wie graag extravagant wil gaan, kan hier terecht. Onze favoriet? Volledig zwart met enkele blauwe accenten. Sober, omdat de lijnen van het koetswerk al straf genoeg zijn.
Zoek vooraan niet naar een motorkap, want die is er niet. Achteraan is er een minikoffer om een kleine tas in te zetten, meer ook niet. Zelfs een bak bier past er niet in. Die moet je op de achterbank leggen. Er is plaats voor vier in de BMW i8, maar je wenst het niemand toe om langer dan 10 minuten op zo’n marteltuig te laten zitten. Deze sportwagen is bedoeld voor twee personen, laat dat duidelijk zijn.
Technologisch mirakel
De BMW i8 mogen we zonder twijfel een technologisch mirakel noemen. Achterin zit een kleine 1.5 liter driecilindermotor die in totaal 228 pk verzamelt en op de achteras loslaat. Dat is op zich al een mechanisch hoogstandje, zelfs met een flinke turbo er bovenop. Mooi werk van de techneuten binnen BMW, maar het spreekt voor zich dat deze motor niet echt genoeg is om van de BMW i8 een sportwagen te spreken.
Naast de benzinemotor is er ook ruimte voor een elektromotor. Die zit onder de motorkap vooraan, goed voor een pittige 129 pk extra. Aangezien elektrische motoren maximaal koppel genieten van zodra je het gaspedaal indrukt, sprint de BMW i8 van 0 naar 100 km/u in 4,4 seconden. Nu pas kan je van sportwagenambities spreken: 357 pk en 570 Nm koppel. En tegelijk ook vierwielaandrijving, omdat de elektromotor de vooras bedient. Met zijn lichtgewicht carbon chassis weegt hij ook maar 1.560 kg.
BMW weet bijzonder goed dat zo’n extravagante auto geen zoemend turbogeluid wil laten horen wanneer je het gaspedaal indrukt. Dankzij slimme soundtuning klinkt de i8 meer als een pittige zescilinder dan een zuinige driecilinder die achter de bestuurder zit. Binnen klinkt hij goddelijk sportief, terwijl hij buiten om aandacht schreeuwt. Het is een beetje vals spelen, maar dat kan ons geen moer schelen.
Extravagant
De vleugeldeuren horen erbij wanneer je iets extravagant kiest. Net als de styling schreeuwt deze wagen om aandacht, alsof je voor iets ‘anders’ moet compenseren. Wie met een BMW i8 rijdt, moet er tegen kunnen dat je regelmatig wordt aangestaard. Mensen wijzen naar je, zijn benieuwd, en komen zelfs spontaan achter je rijden op de autosnelweg, hopend dat je eens optrekt om het geluid te horen. Anoniem rondrijden is geen optie, zelfs niet 100% elektrisch.
Ondanks dat het een hybride-model is, kan je er ongeveer 20 km volledig elektrisch mee rondrijden. Opladen kan via de stekker net naast de deur van de bestuurder. Zullen veel eigenaars dit doen? Waarschijnlijk niet, maar dat is ook niet nodig. Wil je kwistig omgaan met benzine, dan kan je ook tijdens het rijden de batterijen opladen. Daarvoor moet je de Turbo-modus inschakelen. Je dashboard kleurt rood, de motor blijft draaien wanneer je stilstaat, klaar om alles te geven. Een prima duivels recept.
Wel/geen comfort
Comfortabel is de BMW i8 wel, en tegelijk ook niet. Instappen is een kunst. Uitstappen nog moeilijker. Door het carbon chassis heb je een flinke instapdrempel, wat oefening vraagt. Vrouwen met een (mini)rok zijn eraan voor de moeite om subtiel uit te stappen. Eens je zit, komt het comfort direct boven. Je zit goed, er is nog genoeg hoofdruimte, en er is plaats voor beide ellebogen om comfortabel uren te cruisen. Minder comfort? Doordat de BMW i8 zo laag tegen de grond ligt, moet je oppassen voor snelheidsdrempels. Luchtvering is geen optie, traag rijden is de boodschap.
Tussen de bestuurder en de passagier zit een bijzonder hoge middenconsole. Reden hiervoor? De batterijen zitten eronder, omdat er voor-of achteraan geen plaats meer is. Het zorgt er wel voor dat het gewicht mooi verdeeld is tussen voor- en achteras, wat je ook voelt in de prestaties. Deze wagen plakt aan de grond en bijt zich graag vast in scherpe bochten. Een heel levendige auto, zonder dat je het gevoel krijgt dat je over de limiet van de wagen gaat. Ideaal om mee te cruisen, maar ook op circuit grondig uit te testen.
Overal apps
Binnenin heb je twee digitale schermen: een achter het stuur en een groot langwerpig in het midden. Het bevat hetzelfde iDrive-systeem als in alle andere BMW-auto’s, behalve dat alles extra blauw is gekleurd. Het interieur is dat ook trouwens, je houdt ervan of niet. De bediening gebeurt via een vierpuntdruktoets waar je ook gestures op kan gebruiken. Geen van beide schermen is aanraakgevoelig, speciaal uit veiligheidsoverwegingen volgens BMW. Een gemis, want sommige handelingen zijn toch net iets te omslachtig.
De app die bij de auto hoort doet wat je ervan verwacht. Je kan zien waar de auto geparkeerd staat, je kan de verwarming opzetten voordat je in de auto stapt en je kan altijd zien hoever de auto is geladen, of het laden onderbreken indien gewenst. BMW heeft zelfs een app voor de Samsung Gear en de Apple Watch, zodat je dat allemaal kan regelen vanaf je pols. De auto starten met de app lukt nog niet.
Ondanks dat je met een dure wagen rondrijdt, missen we wel de optie van adaptieve cruise control die rekening houdt met je voorganger. Er is enkel een klassieke cruise control beschikbaar, iets wat we BMW niet echt kunnen vergeven aan dit prijskaartje.
Moord en brand
Hoewel deze auto letterlijk moord en brand schreeuwt elke keer je optrekt, is het meest indrukwekkende van allemaal zijn verbruik. Zelfs bij sportief rijden haal je nog steeds een gemiddelde van 6,5 L/100km. Dat is voor een sportwagen absurd laag, zeker eentje met de capaciteiten van de i8. De prijs is wel navenant: 142.000 euro is een pittige instapprijs, maar dan heb je al wel een prima uitgeruste auto.
Enkel de optie laserlichten begrijpen we niet echt. 6.410 euro is heel veel geld wanneer het verschil met Xenon-verlichting bijzonder klein is.
De BMW i8 heeft alles wat de sportauto van morgen moet hebben. De innovatieve hybride-aandrijving en kleine motor maakt deel uit van onze toekomst, en die ziet er helemaal niet slecht uit nu we dit hebben ervaren. De prijs is pittig, maar samen met de Tesla Model S trekt BMW de kaart van de toekomst. Gewaagd, maar het resultaat mag er zijn.
Je moet het maar durven in de schoenen van BMW. Na meer dan veertig jaar bliksemsnelle auto’s te maken met een M-badge, verschijnt er ineens eentje met een i-logo. Extravagant design wordt gekoppeld aan een hypermoderne hybride-aandrijving, terwijl het verbruik niet hoger ligt dan een kleine stadswagen. Straffe kost, en tegelijk ook een berekend risico van BMW.
Opvallend design
Wat onmiddellijk opvalt is zijn bijzonder design. Omdat BMW voor het eerst een plug-in hybride-sportwagen op de markt brengt, moet het ineens opvallen. Zelfs wanneer hij stil staat, lijkt het alsof hij vooruit wil. Toegegeven, in bepaalde kleurencombinaties is de auto meer een absurde kleurboek dan een effectieve sportwagen, maar wie graag extravagant wil gaan, kan hier terecht. Onze favoriet? Volledig zwart met enkele blauwe accenten. Sober, omdat de lijnen van het koetswerk al straf genoeg zijn.
Zoek vooraan niet naar een motorkap, want die is er niet. Achteraan is er een minikoffer om een kleine tas in te zetten, meer ook niet. Zelfs een bak bier past er niet in. Die moet je op de achterbank leggen. Er is plaats voor vier in de BMW i8, maar je wenst het niemand toe om langer dan 10 minuten op zo’n marteltuig te laten zitten. Deze sportwagen is bedoeld voor twee personen, laat dat duidelijk zijn.
Technologisch mirakel
De BMW i8 mogen we zonder twijfel een technologisch mirakel noemen. Achterin zit een kleine 1.5 liter driecilindermotor die in totaal 228 pk verzamelt en op de achteras loslaat. Dat is op zich al een mechanisch hoogstandje, zelfs met een flinke turbo er bovenop. Mooi werk van de techneuten binnen BMW, maar het spreekt voor zich dat deze motor niet echt genoeg is om van de BMW i8 een sportwagen te spreken.
Naast de benzinemotor is er ook ruimte voor een elektromotor. Die zit onder de motorkap vooraan, goed voor een pittige 129 pk extra. Aangezien elektrische motoren maximaal koppel genieten van zodra je het gaspedaal indrukt, sprint de BMW i8 van 0 naar 100 km/u in 4,4 seconden. Nu pas kan je van sportwagenambities spreken: 357 pk en 570 Nm koppel. En tegelijk ook vierwielaandrijving, omdat de elektromotor de vooras bedient. Met zijn lichtgewicht carbon chassis weegt hij ook maar 1.560 kg.
BMW weet bijzonder goed dat zo’n extravagante auto geen zoemend turbogeluid wil laten horen wanneer je het gaspedaal indrukt. Dankzij slimme soundtuning klinkt de i8 meer als een pittige zescilinder dan een zuinige driecilinder die achter de bestuurder zit. Binnen klinkt hij goddelijk sportief, terwijl hij buiten om aandacht schreeuwt. Het is een beetje vals spelen, maar dat kan ons geen moer schelen.
Extravagant
De vleugeldeuren horen erbij wanneer je iets extravagant kiest. Net als de styling schreeuwt deze wagen om aandacht, alsof je voor iets ‘anders’ moet compenseren. Wie met een BMW i8 rijdt, moet er tegen kunnen dat je regelmatig wordt aangestaard. Mensen wijzen naar je, zijn benieuwd, en komen zelfs spontaan achter je rijden op de autosnelweg, hopend dat je eens optrekt om het geluid te horen. Anoniem rondrijden is geen optie, zelfs niet 100% elektrisch.
Ondanks dat het een hybride-model is, kan je er ongeveer 20 km volledig elektrisch mee rondrijden. Opladen kan via de stekker net naast de deur van de bestuurder. Zullen veel eigenaars dit doen? Waarschijnlijk niet, maar dat is ook niet nodig. Wil je kwistig omgaan met benzine, dan kan je ook tijdens het rijden de batterijen opladen. Daarvoor moet je de Turbo-modus inschakelen. Je dashboard kleurt rood, de motor blijft draaien wanneer je stilstaat, klaar om alles te geven. Een prima duivels recept.
Wel/geen comfort
Comfortabel is de BMW i8 wel, en tegelijk ook niet. Instappen is een kunst. Uitstappen nog moeilijker. Door het carbon chassis heb je een flinke instapdrempel, wat oefening vraagt. Vrouwen met een (mini)rok zijn eraan voor de moeite om subtiel uit te stappen. Eens je zit, komt het comfort direct boven. Je zit goed, er is nog genoeg hoofdruimte, en er is plaats voor beide ellebogen om comfortabel uren te cruisen. Minder comfort? Doordat de BMW i8 zo laag tegen de grond ligt, moet je oppassen voor snelheidsdrempels. Luchtvering is geen optie, traag rijden is de boodschap.
Tussen de bestuurder en de passagier zit een bijzonder hoge middenconsole. Reden hiervoor? De batterijen zitten eronder, omdat er voor-of achteraan geen plaats meer is. Het zorgt er wel voor dat het gewicht mooi verdeeld is tussen voor- en achteras, wat je ook voelt in de prestaties. Deze wagen plakt aan de grond en bijt zich graag vast in scherpe bochten. Een heel levendige auto, zonder dat je het gevoel krijgt dat je over de limiet van de wagen gaat. Ideaal om mee te cruisen, maar ook op circuit grondig uit te testen.
Overal apps
Binnenin heb je twee digitale schermen: een achter het stuur en een groot langwerpig in het midden. Het bevat hetzelfde iDrive-systeem als in alle andere BMW-auto’s, behalve dat alles extra blauw is gekleurd. Het interieur is dat ook trouwens, je houdt ervan of niet. De bediening gebeurt via een vierpuntdruktoets waar je ook gestures op kan gebruiken. Geen van beide schermen is aanraakgevoelig, speciaal uit veiligheidsoverwegingen volgens BMW. Een gemis, want sommige handelingen zijn toch net iets te omslachtig.
De app die bij de auto hoort doet wat je ervan verwacht. Je kan zien waar de auto geparkeerd staat, je kan de verwarming opzetten voordat je in de auto stapt en je kan altijd zien hoever de auto is geladen, of het laden onderbreken indien gewenst. BMW heeft zelfs een app voor de Samsung Gear en de Apple Watch, zodat je dat allemaal kan regelen vanaf je pols. De auto starten met de app lukt nog niet.
Ondanks dat je met een dure wagen rondrijdt, missen we wel de optie van adaptieve cruise control die rekening houdt met je voorganger. Er is enkel een klassieke cruise control beschikbaar, iets wat we BMW niet echt kunnen vergeven aan dit prijskaartje.
Moord en brand
Hoewel deze auto letterlijk moord en brand schreeuwt elke keer je optrekt, is het meest indrukwekkende van allemaal zijn verbruik. Zelfs bij sportief rijden haal je nog steeds een gemiddelde van 6,5 L/100km. Dat is voor een sportwagen absurd laag, zeker eentje met de capaciteiten van de i8. De prijs is wel navenant: 142.000 euro is een pittige instapprijs, maar dan heb je al wel een prima uitgeruste auto.
Enkel de optie laserlichten begrijpen we niet echt. 6.410 euro is heel veel geld wanneer het verschil met Xenon-verlichting bijzonder klein is.
De BMW i8 heeft alles wat de sportauto van morgen moet hebben. De innovatieve hybride-aandrijving en kleine motor maakt deel uit van onze toekomst, en die ziet er helemaal niet slecht uit nu we dit hebben ervaren. De prijs is pittig, maar samen met de Tesla Model S trekt BMW de kaart van de toekomst. Gewaagd, maar het resultaat mag er zijn.
