WearOS gaat ook in 2018 geen hoogtepunten scoren
Begin 2014 kwam Google met een compleet nieuw besturingssysteem naast Android, ditmaal voor smartwatches. Het besturingssysteem heette tegen die tijd nog Android Wear, om duidelijk te maken dat het een sterk verband had met Android. De LG G Watch, de Samsung Gear Live en de Moto 360, bekend van de ‘flat tire’ waren onderdeel van de eerste batch smartwatches met Android Wear 1.0, ofwel tegenwoordig WearOS.
Aan het begin bevatte Android Wear zo weinig functionaliteiten, dat je het je bijna niet voor zou kunnen stellen. Het OS had geen API om door andere ontwikkelaars watchfaces te laten ontwikkelen, maar ook ondersteuning voor iOS apparaten zat niet ingebouwd. In december 2014 kwam dan eindelijk een API waarmee externe ontwikkelaars watchfaces konden maken. Nog later, pas in augustus 2015 kwam er ondersteuning voor iOS, en dat slechts bij twee smartwatches aan het begin.
Toen dat eindelijk was opgelost kwam de tijd waarin extra functies werden toegevoegd waarmee de apparaten een stuk zelfstandiger werden. Zo kwam er ondersteuning voor Wi-Fi en 4G verbindingen, al wat dat gerelateerd aan de hardware in de smartwatches. Zo was ook de ondersteuning voor een speaker daaraan gerelateerd.
Omvorming naar WearOS
Sindsdien zijn we inmiddels aangekomen bij WearOS, of eigenlijk toen de nieuwe software onthuld werd Android Wear, 2.0. WearOS 2.0 bracht geen enorme wijzigingen met zich mee, maar was juist meer gericht op het brengen van nieuwe uiterlijke wijzigingen. Wel werden er in de applicaties die Google meebrengt met WearOS meer functies toegevoegd. De belangrijkste daarbij is natuurlijk wel Google Assistant, waarbij deze assistent daadwerkelijk wel wat kan. Voorheen was Google Now onderdeel van Android Wear, waarbij je anno 2018 gerust mag zuchten.
[related_article id=”224244″]Met de tijd kwam er ook echter iets anders naar voren. Of, ja, zo zou je het kunnen zeggen, er vielen nogal wat bedrijven weg. Asus, LG en ook Motorola zijn uitgestapt uit de markt van smartwatches. Samsung is weliswaar in de tijd van Android Wear van de markt gegaan, maar brengt nog wel Gear smartwatches op de markt met Tizen OS. Wat verder opvalt, of misschien juist niet, is dat bijna alle merken die smartwatches maken onder de Fossil Group vallen. De hardware is dan ook bij alle apparaten precies hetzelfde, enkel de prijs en het design zorgen ervoor dat de apparaten van elkaar te onderscheiden zijn. En dat is jammer, want waar er voorheen meer concurrentie op de markt was, lijkt het nu enkel nog op interne concurrentie.
Fouten
Waar blijft mijn mening zou je kunnen vragen. Nou, die komt nu. Naar mijn mening heeft Google deze marktbeweging van WearOS zelf in de hand. Google heeft vanaf dan een bij Android Wear fouten gemaakt die eigenlijk al het lot van het besturingssysteem bepalen.
Google heeft namelijk vanaf het begin bedrijven verboden aan Android Wear te knoeien. Dit was echter ook niet mogelijk voor de fabrikanten. Android Wear, en nu ook WearOS, is een closed source project. Enkel Google heeft daarbij de rechten om aanpassingen te doen. Wat Google dus eigenlijk tegen fabrikanten zegt is: zoek je eigen manier om een rond schermpje en een bandje vorm te geven. Het is echter vrij moeilijk om je te kunnen onderscheiden binnen de markt van WearOS, een horloge blijft immers een rond schermpje met een bandje daaraan. Natuurlijk zijn er een aantal variaties in mogelijk, maar veel bedrijven kunnen zich financieel niet in deze strijd redden.
Wat verder nog een fout is van Google is de mate waarin Google de controle grijpt over updates voor WearOS. Google probeert zelf uit te maken welke apparaten wanneer updates krijgen door ze in samenwerking met bedrijven te ontwikkelen. Deze druk vanuit Google zorgt ervoor dat bedrijven een stuk minder geïnteresseerd zijn om een WearOS product te lanceren. Ze weten immers al dat er een behoorlijke druk achter zal staan om ze up-to-date te houden. Nu zou je zeggen, maar dat is toch wat consumenten willen, snellere updates. Dat klopt, en de defragmentatie van Android maakt wel duidelijk waarom Google controle houdt over de updates voor WearOS. De vraag is echter of deze druk op lange termijn goed is voor de producten die in het WearOS gamma gaan verschijnen.
WearOS in 2018
Recent was ik nog in een niet nader te benoemen elektronicawinkel waar veel smartwatches uitgestald staan. Hoe weinig ik ook voel voor WearOS, het hield mij niet tegen om toch nog even te gaan kijken wat WearOS anno 2018 allemaal kan. Verbazingwekkend snel kwam ik er wederom achter dat WearOS leuk is als een notificatieportaal, maar verder eigenlijk niet enorm handig is.
Natuurlijk, je kan met een WearOS smartwatch gaan sporten. Maar, dan moet je wel een smartwatch vinden met WearOS die gps bevat en waterdicht is. Daarnaast is een specifieke smartwatch gericht op sporten van een ander merk die niet op WearOS draait daar waarschijnlijk nog steeds beter voor geschikt.
Verder was het voor mij in het uurtje dat ik met de smartwatch heb gespeeld onmogelijk om het besturingssysteem echt door te krijgen. Het besturingssysteem is volledig op swypen, al blijft het soms onduidelijk waarom WearOS een specifieke actie onderneemt bij verschillende manieren van swypen. Van een smartwatch besturingssysteem verwacht ik echter dat deze veel gemakkelijker werken, en zeker geen uren in beslag nemen om aan te wennen. Ik zou dan ook wel willen zeggen: WearOS, sorry, 2018 is niet het jaar waarin je gaat winnen. Tenzij Google grote veranderingen op komst heeft waarvan momenteel nog alle details onduidelijk zijn.
Begin 2014 kwam Google met een compleet nieuw besturingssysteem naast Android, ditmaal voor smartwatches. Het besturingssysteem heette tegen die tijd nog Android Wear, om duidelijk te maken dat het een sterk verband had met Android. De LG G Watch, de Samsung Gear Live en de Moto 360, bekend van de ‘flat tire’ waren onderdeel van de eerste batch smartwatches met Android Wear 1.0, ofwel tegenwoordig WearOS.
Aan het begin bevatte Android Wear zo weinig functionaliteiten, dat je het je bijna niet voor zou kunnen stellen. Het OS had geen API om door andere ontwikkelaars watchfaces te laten ontwikkelen, maar ook ondersteuning voor iOS apparaten zat niet ingebouwd. In december 2014 kwam dan eindelijk een API waarmee externe ontwikkelaars watchfaces konden maken. Nog later, pas in augustus 2015 kwam er ondersteuning voor iOS, en dat slechts bij twee smartwatches aan het begin.
Toen dat eindelijk was opgelost kwam de tijd waarin extra functies werden toegevoegd waarmee de apparaten een stuk zelfstandiger werden. Zo kwam er ondersteuning voor Wi-Fi en 4G verbindingen, al wat dat gerelateerd aan de hardware in de smartwatches. Zo was ook de ondersteuning voor een speaker daaraan gerelateerd.
Omvorming naar WearOS
Sindsdien zijn we inmiddels aangekomen bij WearOS, of eigenlijk toen de nieuwe software onthuld werd Android Wear, 2.0. WearOS 2.0 bracht geen enorme wijzigingen met zich mee, maar was juist meer gericht op het brengen van nieuwe uiterlijke wijzigingen. Wel werden er in de applicaties die Google meebrengt met WearOS meer functies toegevoegd. De belangrijkste daarbij is natuurlijk wel Google Assistant, waarbij deze assistent daadwerkelijk wel wat kan. Voorheen was Google Now onderdeel van Android Wear, waarbij je anno 2018 gerust mag zuchten.
[related_article id=”224244″]Met de tijd kwam er ook echter iets anders naar voren. Of, ja, zo zou je het kunnen zeggen, er vielen nogal wat bedrijven weg. Asus, LG en ook Motorola zijn uitgestapt uit de markt van smartwatches. Samsung is weliswaar in de tijd van Android Wear van de markt gegaan, maar brengt nog wel Gear smartwatches op de markt met Tizen OS. Wat verder opvalt, of misschien juist niet, is dat bijna alle merken die smartwatches maken onder de Fossil Group vallen. De hardware is dan ook bij alle apparaten precies hetzelfde, enkel de prijs en het design zorgen ervoor dat de apparaten van elkaar te onderscheiden zijn. En dat is jammer, want waar er voorheen meer concurrentie op de markt was, lijkt het nu enkel nog op interne concurrentie.
Fouten
Waar blijft mijn mening zou je kunnen vragen. Nou, die komt nu. Naar mijn mening heeft Google deze marktbeweging van WearOS zelf in de hand. Google heeft vanaf dan een bij Android Wear fouten gemaakt die eigenlijk al het lot van het besturingssysteem bepalen.
Google heeft namelijk vanaf het begin bedrijven verboden aan Android Wear te knoeien. Dit was echter ook niet mogelijk voor de fabrikanten. Android Wear, en nu ook WearOS, is een closed source project. Enkel Google heeft daarbij de rechten om aanpassingen te doen. Wat Google dus eigenlijk tegen fabrikanten zegt is: zoek je eigen manier om een rond schermpje en een bandje vorm te geven. Het is echter vrij moeilijk om je te kunnen onderscheiden binnen de markt van WearOS, een horloge blijft immers een rond schermpje met een bandje daaraan. Natuurlijk zijn er een aantal variaties in mogelijk, maar veel bedrijven kunnen zich financieel niet in deze strijd redden.
Wat verder nog een fout is van Google is de mate waarin Google de controle grijpt over updates voor WearOS. Google probeert zelf uit te maken welke apparaten wanneer updates krijgen door ze in samenwerking met bedrijven te ontwikkelen. Deze druk vanuit Google zorgt ervoor dat bedrijven een stuk minder geïnteresseerd zijn om een WearOS product te lanceren. Ze weten immers al dat er een behoorlijke druk achter zal staan om ze up-to-date te houden. Nu zou je zeggen, maar dat is toch wat consumenten willen, snellere updates. Dat klopt, en de defragmentatie van Android maakt wel duidelijk waarom Google controle houdt over de updates voor WearOS. De vraag is echter of deze druk op lange termijn goed is voor de producten die in het WearOS gamma gaan verschijnen.
WearOS in 2018
Recent was ik nog in een niet nader te benoemen elektronicawinkel waar veel smartwatches uitgestald staan. Hoe weinig ik ook voel voor WearOS, het hield mij niet tegen om toch nog even te gaan kijken wat WearOS anno 2018 allemaal kan. Verbazingwekkend snel kwam ik er wederom achter dat WearOS leuk is als een notificatieportaal, maar verder eigenlijk niet enorm handig is.
Natuurlijk, je kan met een WearOS smartwatch gaan sporten. Maar, dan moet je wel een smartwatch vinden met WearOS die gps bevat en waterdicht is. Daarnaast is een specifieke smartwatch gericht op sporten van een ander merk die niet op WearOS draait daar waarschijnlijk nog steeds beter voor geschikt.
Verder was het voor mij in het uurtje dat ik met de smartwatch heb gespeeld onmogelijk om het besturingssysteem echt door te krijgen. Het besturingssysteem is volledig op swypen, al blijft het soms onduidelijk waarom WearOS een specifieke actie onderneemt bij verschillende manieren van swypen. Van een smartwatch besturingssysteem verwacht ik echter dat deze veel gemakkelijker werken, en zeker geen uren in beslag nemen om aan te wennen. Ik zou dan ook wel willen zeggen: WearOS, sorry, 2018 is niet het jaar waarin je gaat winnen. Tenzij Google grote veranderingen op komst heeft waarvan momenteel nog alle details onduidelijk zijn.
