Waarom jij Pebble zal missen
Fitbit neemt Pebble over voor 40 miljoen dollar, waarna die laatste zal verdwijnen. Daarmee komt er een einde aan een smartwatchpionier en meteen ook aan de eerste generatie slimme horloges. Apple zal zoals gewoonlijk de geschiedenis ingaan als het merk dat deze toestelletjes ‘momentum verschafte’, maar de echte volger, de kenner, de connoisseur zal weten dat Apple pas (veel te) laat op de kar sprong.
Het was Pebble dat in 2012 een Kickstarter-campagne lanceerde om als eerste een echt slim horloge op de markt te kunnen brengen – een succesvolle campagne waar het crowdfundingplatform van meeprofiteerde. Sindsdien is Kickstarter nog steeds het toonaangevende platform voor wie iets speculatievere alternatieven als Indiegogo wantrouwt. Pebble vestigde met zijn ophalingsactie een record dat zou standhouden tot het dat zelf zou verbreken in 2015 met de campagne voor de Pebble Time.
Klein kind
Tot vandaag wist de bescheiden start-up ruim twee miljoen stuks aan de man te brengen. Dat is zeker niet slecht, maar lang niet genoeg om erkend te kunnen worden als marktleider. Het probleem is namelijk dat het bedrijf zich altijd bleef profileren als bescheiden start-up. Pebble werd als bedrijf nooit volwassen, wat pijnlijk duidelijk werd in de herhaaldelijke Kickstarter-campagnes.
Telkens Pebble een nieuw product wou lanceren, richtte het zich tot crowdfunding. Dat een bedrijf zich voor zijn debuut richt tot dergelijke middelen valt aan te moedigen: je verkleint je risico door kapitaal op te halen om je producten te maken; je bent verzekerd van klanten, waardoor je perfect kan inschatten hoeveel exemplaren je zeker aan de man krijgt; platformen als Kickstarter geven extra ruchtbaarheid aan goeie initiatieven in de vorm van ‘keuze van de redactie’-artikels.
Wanneer je je als recordhouder opnieuw moet wenden tot Kickstarter om je volgende product te verkopen, valt dat al moeilijker goed te praten: ofwel gebruik je het platform dan als goedkoop uitstalraam, zonder dat je zelf een degelijke webshop moet opstellen; ofwel is het een teken dat je strategie niet werkt.
Drie keer scheepsrecht?
Van een recordhouder zou je mogen verwachten dat die voldoende maturiteit en zelfzekerheid op zak heeft om het op eigen benen te proberen. Bovendien verdrong Pebble met zijn Pebble Time andere, kleinere projecten naar de schaduw met zijn nieuwe campagne die opnieuw het record pakte van meest gesteunde campagne ooit.
Toen Pebble zich een derde keer richtte tot het platform om de Pebble 2, Pebble Time 2 en de Pebble Core in de markt te zetten, viel al te raden dat het bedrijf nog steeds die maturiteit miste. In plaats van het vizier open te stellen en zich te richten op een breder publiek, leek het veel te lang tevreden te zijn met zijn nichepubliek van de meer geeky early adopters. Probleem: Pebble was al lang geen ‘cutting edge’ product meer; smartwatches waren al een jaar of twee gemeengoed toen de derde crowdfundingcampagne startte.
Diepe gronden
Terwijl Pebble ooit nog een bod van 700 miljoen dollar naast zich kon neerleggen, zag het zich de afgelopen weken gedwongen om een bod van 40 miljoen wél te aanvaarden, waarbij uiteindelijk 60 procent van de werknemers ontslagen worden én de volledige Pebble-lijn wordt afgevoerd. Of hoe het kan verkeren.
Toch moeten we het bedrijf roemen om wat het in gang heeft gezet. Toen er niets was, wist Pebble zich te profileren met een simpel en redelijk goedkoop gadget. Voor Android Wear echt aanwezig was, was Pebble er al met alles dat je toen van een slim horloge zou verwachten: notificaties op je pols. Heel snel veranderde dat naar een echt besturingssysteem rond je pols, compleet met een eigen ecosysteem, apps die speciaal voor Pebble ontwikkeld werden en duizenden wijzerplaten.
Pas daarna kwamen andere merken met hun eigen horloges. Ondanks dat zij tegenover Pebble het voordeel hadden van een aanraakscherm, wisten ze nooit in de buurt te komen van de autonomie van de simpele e-inkschermen. Een Pebble hield het makkelijk een week uit, een concurrent moest je elke dag opnieuw opladen.
[related_article id=”210275″]Apple-syndroom
Pebble maakte vele foute beslissingen, maar je moet het ze nageven: ze wisten iets in gang te zetten. Dat we vandaag, vier jaar later, nog steeds over slimme horloges praten als iets dat het in de toekomst alsnog zal maken, is voor een groot stuk te danken aan de innovatie die het bedrijf aanvankelijk meebracht. We kunnen echter niet anders dan spreken van een alomtegenwoordig Apple-syndroom: een revolutie starten, om dan als eerste te moeten opgeven. Zowel Apple als Pebble kozen de laatste tijd te vaak voor evolutie in plaats van revolutie.
Nieuwe uitdagingen
Smartwatches bezitten volgens mij nog steeds een enorm potentieel. Om dat te vervullen moeten alle geïnteresseerde merken wel goed beseffen dat het tijd is om het beeld van smartwatch als cutting edge achter zich te laten. Een slim horloge moet meer bezitten dan enkele halfslachtige apps, een aanraakschermpje en een autonomie van twee dagen. Het is tijd om dit product volwassen te laten worden.
Om tot die wasdom te komen, hebben we een nieuw pionier nodig, een nieuw Pebble. Een merk dat het aandurft om zijn eigen koers te bepalen, en zich daarbij niet alleen richt op wat ‘leuk’ is. Apple zal het niet zijn: aan een Apple Watch is niets volwassen. Android Wear zal het waarschijnlijk ook niet worden. Wie neemt de handschoen dan wel op?
Fitbit neemt Pebble over voor 40 miljoen dollar, waarna die laatste zal verdwijnen. Daarmee komt er een einde aan een smartwatchpionier en meteen ook aan de eerste generatie slimme horloges. Apple zal zoals gewoonlijk de geschiedenis ingaan als het merk dat deze toestelletjes ‘momentum verschafte’, maar de echte volger, de kenner, de connoisseur zal weten dat Apple pas (veel te) laat op de kar sprong.
Het was Pebble dat in 2012 een Kickstarter-campagne lanceerde om als eerste een echt slim horloge op de markt te kunnen brengen – een succesvolle campagne waar het crowdfundingplatform van meeprofiteerde. Sindsdien is Kickstarter nog steeds het toonaangevende platform voor wie iets speculatievere alternatieven als Indiegogo wantrouwt. Pebble vestigde met zijn ophalingsactie een record dat zou standhouden tot het dat zelf zou verbreken in 2015 met de campagne voor de Pebble Time.
Klein kind
Tot vandaag wist de bescheiden start-up ruim twee miljoen stuks aan de man te brengen. Dat is zeker niet slecht, maar lang niet genoeg om erkend te kunnen worden als marktleider. Het probleem is namelijk dat het bedrijf zich altijd bleef profileren als bescheiden start-up. Pebble werd als bedrijf nooit volwassen, wat pijnlijk duidelijk werd in de herhaaldelijke Kickstarter-campagnes.
Telkens Pebble een nieuw product wou lanceren, richtte het zich tot crowdfunding. Dat een bedrijf zich voor zijn debuut richt tot dergelijke middelen valt aan te moedigen: je verkleint je risico door kapitaal op te halen om je producten te maken; je bent verzekerd van klanten, waardoor je perfect kan inschatten hoeveel exemplaren je zeker aan de man krijgt; platformen als Kickstarter geven extra ruchtbaarheid aan goeie initiatieven in de vorm van ‘keuze van de redactie’-artikels.
Wanneer je je als recordhouder opnieuw moet wenden tot Kickstarter om je volgende product te verkopen, valt dat al moeilijker goed te praten: ofwel gebruik je het platform dan als goedkoop uitstalraam, zonder dat je zelf een degelijke webshop moet opstellen; ofwel is het een teken dat je strategie niet werkt.
Drie keer scheepsrecht?
Van een recordhouder zou je mogen verwachten dat die voldoende maturiteit en zelfzekerheid op zak heeft om het op eigen benen te proberen. Bovendien verdrong Pebble met zijn Pebble Time andere, kleinere projecten naar de schaduw met zijn nieuwe campagne die opnieuw het record pakte van meest gesteunde campagne ooit.
Toen Pebble zich een derde keer richtte tot het platform om de Pebble 2, Pebble Time 2 en de Pebble Core in de markt te zetten, viel al te raden dat het bedrijf nog steeds die maturiteit miste. In plaats van het vizier open te stellen en zich te richten op een breder publiek, leek het veel te lang tevreden te zijn met zijn nichepubliek van de meer geeky early adopters. Probleem: Pebble was al lang geen ‘cutting edge’ product meer; smartwatches waren al een jaar of twee gemeengoed toen de derde crowdfundingcampagne startte.
Diepe gronden
Terwijl Pebble ooit nog een bod van 700 miljoen dollar naast zich kon neerleggen, zag het zich de afgelopen weken gedwongen om een bod van 40 miljoen wél te aanvaarden, waarbij uiteindelijk 60 procent van de werknemers ontslagen worden én de volledige Pebble-lijn wordt afgevoerd. Of hoe het kan verkeren.
Toch moeten we het bedrijf roemen om wat het in gang heeft gezet. Toen er niets was, wist Pebble zich te profileren met een simpel en redelijk goedkoop gadget. Voor Android Wear echt aanwezig was, was Pebble er al met alles dat je toen van een slim horloge zou verwachten: notificaties op je pols. Heel snel veranderde dat naar een echt besturingssysteem rond je pols, compleet met een eigen ecosysteem, apps die speciaal voor Pebble ontwikkeld werden en duizenden wijzerplaten.
Pas daarna kwamen andere merken met hun eigen horloges. Ondanks dat zij tegenover Pebble het voordeel hadden van een aanraakscherm, wisten ze nooit in de buurt te komen van de autonomie van de simpele e-inkschermen. Een Pebble hield het makkelijk een week uit, een concurrent moest je elke dag opnieuw opladen.
[related_article id=”210275″]Apple-syndroom
Pebble maakte vele foute beslissingen, maar je moet het ze nageven: ze wisten iets in gang te zetten. Dat we vandaag, vier jaar later, nog steeds over slimme horloges praten als iets dat het in de toekomst alsnog zal maken, is voor een groot stuk te danken aan de innovatie die het bedrijf aanvankelijk meebracht. We kunnen echter niet anders dan spreken van een alomtegenwoordig Apple-syndroom: een revolutie starten, om dan als eerste te moeten opgeven. Zowel Apple als Pebble kozen de laatste tijd te vaak voor evolutie in plaats van revolutie.
Nieuwe uitdagingen
Smartwatches bezitten volgens mij nog steeds een enorm potentieel. Om dat te vervullen moeten alle geïnteresseerde merken wel goed beseffen dat het tijd is om het beeld van smartwatch als cutting edge achter zich te laten. Een slim horloge moet meer bezitten dan enkele halfslachtige apps, een aanraakschermpje en een autonomie van twee dagen. Het is tijd om dit product volwassen te laten worden.
Om tot die wasdom te komen, hebben we een nieuw pionier nodig, een nieuw Pebble. Een merk dat het aandurft om zijn eigen koers te bepalen, en zich daarbij niet alleen richt op wat ‘leuk’ is. Apple zal het niet zijn: aan een Apple Watch is niets volwassen. Android Wear zal het waarschijnlijk ook niet worden. Wie neemt de handschoen dan wel op?
