HTC One: Aluminium wonder
Smartphones – en dan zeker de topmodellen – zijn van steeds beter gebouwd. Als we kijken naar de recente lichting toestellen die op de redactie passeerden, dan zit daar nergens een premium-telefoon bij waarvan je denkt: “Dit is slecht afgewerkt”.
En toch trokken we onze ogen open toen we de HTC One uit z’n doos haalden. Met zijn aluminium achterkant en scherm dat (bijna) naadloos aansluit op het geheel, maakt deze telefoon meteen een luxe indruk. Het ligt extreem goed in de hand en je hebt meteen het gevoel waar voor geld te krijgen.
Snelle motor
Niet alleen met de uitstekend afgewerkte behuizing zit HTC met de spierballen te rollen. Ook de hardware onder de motorkap is van het hoogste niveau. Het kloppende hart is een quadcore Qualcomm Snapdragon 600 aan 1,7 GHz, aangevuld met 2 GB werkgeheugen en een stevige Adreno-GPU, wat deze telefoon toch meer dan voldoende kracht moet leveren.
En inderdaad, in gebruik werkt de One zalig snel. Dat blijkt ook uit onze benchmarks: de One is vooralsnog de snelste smartphone die we hier al over de vloer kregen, met scores die bijvoorbeeld stukken hoger ligt dan de Xperia Z – anders ook geen traag toestel. Hij scoort zelfs nipt beter dan de Galaxy S4, maar rekeninghoudend met een foutenmarge kun je de resultaten ongeveer gelijkaardig aanzien.
De One draait Android 4.1, aangevuld met de Sense 5.0-laag. Dat laatste is wel belangrijk, want met Sense maakt HTC zijn telefoons helemaal eigen. Het past de interface aan en maakt Android al dan niet gebruiksvriendelijk.
Met deze vijfde editie is Sense veel soberder geworden dan in het verleden, iets waar we niet zo rouwig om zijn. Hoewel sommige andere besprekingen ook nu nog Sense als zwaar bestempelen, had ik op geen enkel moment de indruk dat de One er sloomer door werd. Maar, zoals gezegd, dat zou er ook aan ontbreken met de hardware waarmee deze telefoon uitgerust is.
Het lockscreen is sec, met een handige rij app-iconen onderaan. Gewoon door een van deze iconen – bijvoorbeeld de camera of browser – naar boven te sleuren, kan je meteen in de desbetreffende app aan de slag. Handig!
Het Sense-hoofdscherm pakt het met Blinkfeed ook bijzonder aan. Je kan verschillende bronnen aanduiden, zoals Facebook, Twitter of bepaalde websites, waarna er een collage ontstaat van kleine en grote rechthoeken met telkens een update of headline per blokje. Door op en neer te vegen kan je nieuwe blokken bekijken. Ergens doet het wat denken aan de interface van Windows Phone 8, dat wel.
Aanvankelijk komt Blinkfeed nogal overweldigend over, maar na een tijd begon ik deze aanpak wel te appreciëren. Het komt heel levendig over en je hebt constant het gevoel op de hoogte te zijn van wat leeft, zonder overweldigd te worden.
Afstandsbediening
Het vermelden waard is de TV-app, een slimme combinatie van een programmagids en universele afstandsbediening. De One is immers uitgerust met een infrarood oog, waardoor je allerlei apparaten kan aansturen.
We probeerden het uit met een Telenet-decoder en een Panasonic-tv, en het werkte meteen prima. Leuk aan de app is dat je niet zomaar een lijst van kanalen serveert, maar wel thumbnails van de huidige programma’s.
Je tikt dus niet op ‘Eén’ maar bijvoorbeeld op een foto van Jeroen Meeus (als dat het huidig uitgezonden programma is). Het werkt goed, maar wij stuikten op één probleem: je kan de kanalenvolgorde op de decoder niet overnemen.
Druk je dus op ‘VTM’ dan stuur de app het signaal voor kanaal 1 naar de decoder – alleen is VTM in onze testruimte op ‘3’ geprogrammeerd. De app is niet flexibel genoeg zodat je de zenderlijst manueel kan aanpassen. Hopelijk komt dat met een update.
De meerwaarde van een infraroodoog is natuurlijk relatief: duurdere televisies werken tegenwoordig met RF-remotes en steeds meer AV-materiaal is bedienbaar met een app. Toch zal het in veel situaties nog nuttig zijn.
Voor muziekliefhebbers heeft de One wel wat aan boord. Zoals ondertussen gebruikelijk is het toestel uitgerust met Beats Audio, een audio-optie die je aan en uit kan schakelen.
Naargelang je smaak ga je dat al dan niet doen, want Beats Audio is simpel gesteld een equalizerinstelling die het laag wat accentueert en het geheel wat vetter maakt. Interessant is dat HTC One bij het streamen over Bluetooth apt-x ondersteunt, een kwalitatieve codec die steeds meer door hoofdtelefoon- en speakerdockbouwers ondersteund wordt.
De One heeft ook een prima DLNA-cliënt om bijvoorbeeld muziek of een filmpje vanaf een NAS af te spelen. De ingebouwde luidspreker is overigens niet slecht voor een telefoon.
‘Slechts’ 4 megapixel
Loeren naar de display van de One is in elk geval een plezier. Het gaat hier om een S-LCD-scherm van 4,7 inch groot. Een mooi formaat, dat ik toch iets handzamer vind dan de 5 inch van de Galaxy S4.
Toegegeven: de voorliefde voor een bepaalde schermgrootte is blijkbaar iets heel persoonlijk. Sommige collega’s vinden de gigantische Note 2 niet overdreven groot, bijvoorbeeld.
Het scherm van de One toont Full HD – perfect voor filmrips – wat zich vertaalt naar een superscherpte 468 pixels per inch. Haarscherper moet het niet worden.
Met de camera van de One is wel iets heel bijzonder aan de gang: er zijn ‘maar’ vier megapixels op de beeldchip van de achterste camera te tellen. Numeriek een schril contrast met de 13 megapixel die pakweg Sony met de Xperia Z op tafel gooit.
HTC stelt echter dat minder megapixels op een gelijke of grotere oppervlakte een ruisongevoeligere camera oplevert – en afgaande op de resultaten kunnen we HTC niet ongelijk geven. Onze testopnames toonden vrij goede resultaten, zelfs in slechtere lichtomstandigheden. Beter dan de meeste smartphones. De beperkte hoeveelheid pixels betekent wel dat er weinig mogelijkheden zijn om een foto bij te knippen.
Conclusie
Wat ons betreft is de One de beste telefoon die HTC ooit bouwde. Bijna iedereen die we het toestel toonden was meteen enthousiast over de afwerking. Het is een elegant, snel en goed uitgerust toestel – al missen sommigen mensen misschien de vele extra’s apps die pakweg een Samsung voorziet.
Grootste teleurstelling, naast de hogere prijs, is de batterij. Die is ondanks de hoge capaciteit toch wel vrij snel leeg. Zonder dat fenomeen hadden we de One wellicht een maximale score gegeven. Nu is het nog altijd een uitstekende keuze.
| HTC One | Samsung Galaxy S4 | |
|---|---|---|
| Systeembenchmarks | ||
| Antutu Benchmark | ||
| Score | 24115 | 23867 |
| RAM | 3957 | 3953 |
| CPU Integer | 4969 | 4927 |
| CPU Float-point | 6029 | 5945 |
| 2D Graphics | 1664 | 1580 |
| 3D Graphics | 6590 | 6543 |
| Database IO | 560 | 565 |
| SD card write (MB/s) | 28,6 | 20,1 |
| SD card read (MB/s) | 46,8 | >50 |
| CPU frequency (MHz) | 1728 | 1890 |
| Quadrant | ||
| Totaal | 12335 | 11986 |
| CPU | 36683 | 39626 |
| Memory | 11094 | 9906 |
| I/O | 10589 | 7639 |
| 2D Graphics | 1032 | 500 |
| 3D Graphics | 2275 | 2260 |
| Geekbench | ||
| Score | 2601 | 3172 |
| Integer | 1859 | 2061 |
| Floating Point | 4160 | 5194 |
| Memory | 2148 | 2814 |
| Stream | 653 | 703 |
Smartphones – en dan zeker de topmodellen – zijn van steeds beter gebouwd. Als we kijken naar de recente lichting toestellen die op de redactie passeerden, dan zit daar nergens een premium-telefoon bij waarvan je denkt: “Dit is slecht afgewerkt”.
En toch trokken we onze ogen open toen we de HTC One uit z’n doos haalden. Met zijn aluminium achterkant en scherm dat (bijna) naadloos aansluit op het geheel, maakt deze telefoon meteen een luxe indruk. Het ligt extreem goed in de hand en je hebt meteen het gevoel waar voor geld te krijgen.
Snelle motor
Niet alleen met de uitstekend afgewerkte behuizing zit HTC met de spierballen te rollen. Ook de hardware onder de motorkap is van het hoogste niveau. Het kloppende hart is een quadcore Qualcomm Snapdragon 600 aan 1,7 GHz, aangevuld met 2 GB werkgeheugen en een stevige Adreno-GPU, wat deze telefoon toch meer dan voldoende kracht moet leveren.
En inderdaad, in gebruik werkt de One zalig snel. Dat blijkt ook uit onze benchmarks: de One is vooralsnog de snelste smartphone die we hier al over de vloer kregen, met scores die bijvoorbeeld stukken hoger ligt dan de Xperia Z – anders ook geen traag toestel. Hij scoort zelfs nipt beter dan de Galaxy S4, maar rekeninghoudend met een foutenmarge kun je de resultaten ongeveer gelijkaardig aanzien.
De One draait Android 4.1, aangevuld met de Sense 5.0-laag. Dat laatste is wel belangrijk, want met Sense maakt HTC zijn telefoons helemaal eigen. Het past de interface aan en maakt Android al dan niet gebruiksvriendelijk.
Met deze vijfde editie is Sense veel soberder geworden dan in het verleden, iets waar we niet zo rouwig om zijn. Hoewel sommige andere besprekingen ook nu nog Sense als zwaar bestempelen, had ik op geen enkel moment de indruk dat de One er sloomer door werd. Maar, zoals gezegd, dat zou er ook aan ontbreken met de hardware waarmee deze telefoon uitgerust is.
Het lockscreen is sec, met een handige rij app-iconen onderaan. Gewoon door een van deze iconen – bijvoorbeeld de camera of browser – naar boven te sleuren, kan je meteen in de desbetreffende app aan de slag. Handig!
Het Sense-hoofdscherm pakt het met Blinkfeed ook bijzonder aan. Je kan verschillende bronnen aanduiden, zoals Facebook, Twitter of bepaalde websites, waarna er een collage ontstaat van kleine en grote rechthoeken met telkens een update of headline per blokje. Door op en neer te vegen kan je nieuwe blokken bekijken. Ergens doet het wat denken aan de interface van Windows Phone 8, dat wel.
Aanvankelijk komt Blinkfeed nogal overweldigend over, maar na een tijd begon ik deze aanpak wel te appreciëren. Het komt heel levendig over en je hebt constant het gevoel op de hoogte te zijn van wat leeft, zonder overweldigd te worden.
Afstandsbediening
Het vermelden waard is de TV-app, een slimme combinatie van een programmagids en universele afstandsbediening. De One is immers uitgerust met een infrarood oog, waardoor je allerlei apparaten kan aansturen.
We probeerden het uit met een Telenet-decoder en een Panasonic-tv, en het werkte meteen prima. Leuk aan de app is dat je niet zomaar een lijst van kanalen serveert, maar wel thumbnails van de huidige programma’s.
Je tikt dus niet op ‘Eén’ maar bijvoorbeeld op een foto van Jeroen Meeus (als dat het huidig uitgezonden programma is). Het werkt goed, maar wij stuikten op één probleem: je kan de kanalenvolgorde op de decoder niet overnemen.
Druk je dus op ‘VTM’ dan stuur de app het signaal voor kanaal 1 naar de decoder – alleen is VTM in onze testruimte op ‘3’ geprogrammeerd. De app is niet flexibel genoeg zodat je de zenderlijst manueel kan aanpassen. Hopelijk komt dat met een update.
De meerwaarde van een infraroodoog is natuurlijk relatief: duurdere televisies werken tegenwoordig met RF-remotes en steeds meer AV-materiaal is bedienbaar met een app. Toch zal het in veel situaties nog nuttig zijn.
Voor muziekliefhebbers heeft de One wel wat aan boord. Zoals ondertussen gebruikelijk is het toestel uitgerust met Beats Audio, een audio-optie die je aan en uit kan schakelen.
Naargelang je smaak ga je dat al dan niet doen, want Beats Audio is simpel gesteld een equalizerinstelling die het laag wat accentueert en het geheel wat vetter maakt. Interessant is dat HTC One bij het streamen over Bluetooth apt-x ondersteunt, een kwalitatieve codec die steeds meer door hoofdtelefoon- en speakerdockbouwers ondersteund wordt.
De One heeft ook een prima DLNA-cliënt om bijvoorbeeld muziek of een filmpje vanaf een NAS af te spelen. De ingebouwde luidspreker is overigens niet slecht voor een telefoon.
‘Slechts’ 4 megapixel
Loeren naar de display van de One is in elk geval een plezier. Het gaat hier om een S-LCD-scherm van 4,7 inch groot. Een mooi formaat, dat ik toch iets handzamer vind dan de 5 inch van de Galaxy S4.
Toegegeven: de voorliefde voor een bepaalde schermgrootte is blijkbaar iets heel persoonlijk. Sommige collega’s vinden de gigantische Note 2 niet overdreven groot, bijvoorbeeld.
Het scherm van de One toont Full HD – perfect voor filmrips – wat zich vertaalt naar een superscherpte 468 pixels per inch. Haarscherper moet het niet worden.
Met de camera van de One is wel iets heel bijzonder aan de gang: er zijn ‘maar’ vier megapixels op de beeldchip van de achterste camera te tellen. Numeriek een schril contrast met de 13 megapixel die pakweg Sony met de Xperia Z op tafel gooit.
HTC stelt echter dat minder megapixels op een gelijke of grotere oppervlakte een ruisongevoeligere camera oplevert – en afgaande op de resultaten kunnen we HTC niet ongelijk geven. Onze testopnames toonden vrij goede resultaten, zelfs in slechtere lichtomstandigheden. Beter dan de meeste smartphones. De beperkte hoeveelheid pixels betekent wel dat er weinig mogelijkheden zijn om een foto bij te knippen.
Conclusie
Wat ons betreft is de One de beste telefoon die HTC ooit bouwde. Bijna iedereen die we het toestel toonden was meteen enthousiast over de afwerking. Het is een elegant, snel en goed uitgerust toestel – al missen sommigen mensen misschien de vele extra’s apps die pakweg een Samsung voorziet.
Grootste teleurstelling, naast de hogere prijs, is de batterij. Die is ondanks de hoge capaciteit toch wel vrij snel leeg. Zonder dat fenomeen hadden we de One wellicht een maximale score gegeven. Nu is het nog altijd een uitstekende keuze.
| HTC One | Samsung Galaxy S4 | |
|---|---|---|
| Systeembenchmarks | ||
| Antutu Benchmark | ||
| Score | 24115 | 23867 |
| RAM | 3957 | 3953 |
| CPU Integer | 4969 | 4927 |
| CPU Float-point | 6029 | 5945 |
| 2D Graphics | 1664 | 1580 |
| 3D Graphics | 6590 | 6543 |
| Database IO | 560 | 565 |
| SD card write (MB/s) | 28,6 | 20,1 |
| SD card read (MB/s) | 46,8 | >50 |
| CPU frequency (MHz) | 1728 | 1890 |
| Quadrant | ||
| Totaal | 12335 | 11986 |
| CPU | 36683 | 39626 |
| Memory | 11094 | 9906 |
| I/O | 10589 | 7639 |
| 2D Graphics | 1032 | 500 |
| 3D Graphics | 2275 | 2260 |
| Geekbench | ||
| Score | 2601 | 3172 |
| Integer | 1859 | 2061 |
| Floating Point | 4160 | 5194 |
| Memory | 2148 | 2814 |
| Stream | 653 | 703 |
