Google maakt Android klaar voor de toekomst met Android One en Project Treble
Google heeft al jaren last van een ernstige fragmentatie. Het onthullen van nieuwe Android-versies gaat dusdanig snel dat fabrikanten dit veelal niet bij kunnen benen. Ook een desinteresse door de hoeveelheid werk zorgt ervoor dat fabrikanten minder snel Android smartphones een update geven. Daarnaast zijn bijna alle Android telefoons al gelimiteerd tot 2 jaar aan updates, dat vanaf het moment waarop de telefoon naar buiten wordt gebracht. Niet door Google, maar door fabrikanten welke klanten graag na twee jaar terug zien komen voor een nieuwe telefoon.
Google heeft daarnaast nogal een confronterende tabel welke elke week een update ontvangt. In deze tabel is terug te vinden hoeveel smartphones er precies op welke Androidversie draaien. Op het moment van schrijven is in de tabel terug te vinden dat Android Oreo in totaal op 5,7% van alle telefoons staat. Het is echter al juni van 2018, en Android Oreo kwam op 21 augustus 2017 van de band af rollen. Inmiddels zijn we wel zover dat de meeste telefoons met Android als besturingssysteem in elk geval Android Nougat geïnstalleerd hebben staan.
Nu klinkt dat misschien als een klein probleem. Maar ook al gaat dit over de algemene distributie van Androidversies, software-updates verschillen over het algemeen niet veel van deze tabellen. In andere woorden, als er weinig Android-upgrades worden uitgevoerd, geldt vaak hetzelfde voor de uitvoering van algemene kleine software-updates. Daarom heeft Google de afgelopen tijd hard gewerkt aan twee grote oplossingen voor een immens probleem. Om te beginnen met het nieuwe Android One-programma.
Android One
Android One moet die versplintering van Android tegengaan. Aan de bron van die grote diversiteit liggen verschillende oorzaken, maar de belangrijkste is het feit dat de meeste fabrikanten het OS naar hun eigen hand willen zetten. Ze voeren elk hun aanpassingen door aan het systeem, waardoor de integratie van Android-updates ook altijd tijd en extra werk vraagt. Bij Android One is een eigenzinnige interpretatie van het OS niet mogelijk: het systeem blijft altijd hetzelfde. Je krijgt ‘stock’ Android, een term waarmee men een zuivere versie van het besturingssysteem bedoelt die door Google wordt aangeleverd. Bloatware wordt expliciet geweerd van Android One. Naast de belofte voor stock Android is er een belofte voor minimaal 2 jaar aan Android-upgrades, waarbij je dus altijd twee nieuwe versies van Android zult ontvangen. In de tussentijd zal je met regelmaat beveiligingspatches ontvangen.
De beloftes klinken goed, maar de fabrikanten moeten uiteraard nog volgen. Google heeft verschillende grote spelers gerekruteerd voor zijn initiatief, waaronder HTC, HMD Global, Lenovo en Xiaomi. Voor onze contreien zijn HTC en HMD Global relevant, om dat zij als eersten in Europa Android One-toestellen lanceren. HTC testte het water al met één toestel, de HTC U11 Life, wat onze redactie een verrassend leuk toestel vond. HMD Global gaat meteen all-in en biedt op nagenoeg al zijn nieuwe toestellen Android One aan. De Nokia 8 Sirocco, de Nokia 7 Plus en de vernieuwde Nokia 6 pakken uit met het besturingssysteem. De toekomst zal uitmaken of Android One de impact gaat hebben op Android welke het bedrijf had verwacht.
Project Treble
Het Android One programma is echter bedoeld voor specifieke telefoons, en daarmee zal de impact mogelijk nog beperkt blijven. Wat wel het voordeel is van Android One, vooral telefoons in de midrange prijsklasse zullen ermee geholpen zijn. En zullen dat nu juist de telefoons zijn die bijna altijd middelmatige update-support hebben.
Waar Android One dus voor specifieke smartphones is, is Project Treble voor alle nieuwe smartphones vanaf Android Oreo. Het is daarbij overigens ook niet optioneel, bedrijven zijn verplicht Treble in te schakelen vanaf Oreo. Zonder deze functie ingeschakeld zal de telefoon niet meer door de CTS geraken, waardoor de telefoon officieel gezien geen Google applicaties zoals de Play Store geïnstalleerd mag hebben.
Nu heb je van mij natuurlijk nog tegoed wat Project Treble eigenlijk is. Door middel van Project Treble wordt het Android Systeem gescheiden van verschillende systeemcomponenten zoals drivers maar ook toevoegingen van fabrikanten in de interface. Nu het systeem losstaat van andere bestanden kan dit ook afzonderlijk geüpdatet worden. Deze afzonderlijke updates zorgen voor een hoop minder werk. Voordat Project Treble officieel op de markt kwam moest bij elke update, ook beveiligingspatches, de systeem laag worden aangepast aan de wijzigingen van de fabrikanten. Nu deze twee los van elkaar staan kan de fabrikant het onderdeel updaten en de update uitrollen zonder extra werk uit te voeren.
Toekomst
Het blijft vooralsnog moeilijk te zeggen wat de impact gaat zijn, grote Android-updates zijn er immers nog niet geweest sinds Android Oreo. Daarnaast ondersteunen toestellen die door zijn gestroomd vanuit Android Nougat, of zelfs eerder, deze functie nog niet. Project Treble heeft namelijk een aparte partitie nodig om het systeem en de ‘vendor implementation’ van elkaar gescheiden te houden. Waarschijnlijk dat vanaf Android 9.0 de nodige veranderingen duidelijk gaan worden door Project Treble.
Android One is echter geen toekomstverhaal. Er zijn al een behoorlijk aantal toestellen die het Android One label meekrijgen. Zo valt bijna de gehele Nokia-lijn binnen het Android One programma. Daar blijft het echter niet bij. Ook Lenovo, HTC en Xiaomi zijn druk in de weer met smartphones welke binnen het Android One programma vallen. Da fabrikanten die niet binnen het Android One programma vallen, zoals Samsung en LG, brengen echter de grootste problemen met zich mee. Mogelijk dat dit in de toekomst nog gaat veranderen.
Google heeft al jaren last van een ernstige fragmentatie. Het onthullen van nieuwe Android-versies gaat dusdanig snel dat fabrikanten dit veelal niet bij kunnen benen. Ook een desinteresse door de hoeveelheid werk zorgt ervoor dat fabrikanten minder snel Android smartphones een update geven. Daarnaast zijn bijna alle Android telefoons al gelimiteerd tot 2 jaar aan updates, dat vanaf het moment waarop de telefoon naar buiten wordt gebracht. Niet door Google, maar door fabrikanten welke klanten graag na twee jaar terug zien komen voor een nieuwe telefoon.
Google heeft daarnaast nogal een confronterende tabel welke elke week een update ontvangt. In deze tabel is terug te vinden hoeveel smartphones er precies op welke Androidversie draaien. Op het moment van schrijven is in de tabel terug te vinden dat Android Oreo in totaal op 5,7% van alle telefoons staat. Het is echter al juni van 2018, en Android Oreo kwam op 21 augustus 2017 van de band af rollen. Inmiddels zijn we wel zover dat de meeste telefoons met Android als besturingssysteem in elk geval Android Nougat geïnstalleerd hebben staan.
Nu klinkt dat misschien als een klein probleem. Maar ook al gaat dit over de algemene distributie van Androidversies, software-updates verschillen over het algemeen niet veel van deze tabellen. In andere woorden, als er weinig Android-upgrades worden uitgevoerd, geldt vaak hetzelfde voor de uitvoering van algemene kleine software-updates. Daarom heeft Google de afgelopen tijd hard gewerkt aan twee grote oplossingen voor een immens probleem. Om te beginnen met het nieuwe Android One-programma.
Android One
Android One moet die versplintering van Android tegengaan. Aan de bron van die grote diversiteit liggen verschillende oorzaken, maar de belangrijkste is het feit dat de meeste fabrikanten het OS naar hun eigen hand willen zetten. Ze voeren elk hun aanpassingen door aan het systeem, waardoor de integratie van Android-updates ook altijd tijd en extra werk vraagt. Bij Android One is een eigenzinnige interpretatie van het OS niet mogelijk: het systeem blijft altijd hetzelfde. Je krijgt ‘stock’ Android, een term waarmee men een zuivere versie van het besturingssysteem bedoelt die door Google wordt aangeleverd. Bloatware wordt expliciet geweerd van Android One. Naast de belofte voor stock Android is er een belofte voor minimaal 2 jaar aan Android-upgrades, waarbij je dus altijd twee nieuwe versies van Android zult ontvangen. In de tussentijd zal je met regelmaat beveiligingspatches ontvangen.
De beloftes klinken goed, maar de fabrikanten moeten uiteraard nog volgen. Google heeft verschillende grote spelers gerekruteerd voor zijn initiatief, waaronder HTC, HMD Global, Lenovo en Xiaomi. Voor onze contreien zijn HTC en HMD Global relevant, om dat zij als eersten in Europa Android One-toestellen lanceren. HTC testte het water al met één toestel, de HTC U11 Life, wat onze redactie een verrassend leuk toestel vond. HMD Global gaat meteen all-in en biedt op nagenoeg al zijn nieuwe toestellen Android One aan. De Nokia 8 Sirocco, de Nokia 7 Plus en de vernieuwde Nokia 6 pakken uit met het besturingssysteem. De toekomst zal uitmaken of Android One de impact gaat hebben op Android welke het bedrijf had verwacht.
Project Treble
Het Android One programma is echter bedoeld voor specifieke telefoons, en daarmee zal de impact mogelijk nog beperkt blijven. Wat wel het voordeel is van Android One, vooral telefoons in de midrange prijsklasse zullen ermee geholpen zijn. En zullen dat nu juist de telefoons zijn die bijna altijd middelmatige update-support hebben.
Waar Android One dus voor specifieke smartphones is, is Project Treble voor alle nieuwe smartphones vanaf Android Oreo. Het is daarbij overigens ook niet optioneel, bedrijven zijn verplicht Treble in te schakelen vanaf Oreo. Zonder deze functie ingeschakeld zal de telefoon niet meer door de CTS geraken, waardoor de telefoon officieel gezien geen Google applicaties zoals de Play Store geïnstalleerd mag hebben.
Nu heb je van mij natuurlijk nog tegoed wat Project Treble eigenlijk is. Door middel van Project Treble wordt het Android Systeem gescheiden van verschillende systeemcomponenten zoals drivers maar ook toevoegingen van fabrikanten in de interface. Nu het systeem losstaat van andere bestanden kan dit ook afzonderlijk geüpdatet worden. Deze afzonderlijke updates zorgen voor een hoop minder werk. Voordat Project Treble officieel op de markt kwam moest bij elke update, ook beveiligingspatches, de systeem laag worden aangepast aan de wijzigingen van de fabrikanten. Nu deze twee los van elkaar staan kan de fabrikant het onderdeel updaten en de update uitrollen zonder extra werk uit te voeren.
Toekomst
Het blijft vooralsnog moeilijk te zeggen wat de impact gaat zijn, grote Android-updates zijn er immers nog niet geweest sinds Android Oreo. Daarnaast ondersteunen toestellen die door zijn gestroomd vanuit Android Nougat, of zelfs eerder, deze functie nog niet. Project Treble heeft namelijk een aparte partitie nodig om het systeem en de ‘vendor implementation’ van elkaar gescheiden te houden. Waarschijnlijk dat vanaf Android 9.0 de nodige veranderingen duidelijk gaan worden door Project Treble.
Android One is echter geen toekomstverhaal. Er zijn al een behoorlijk aantal toestellen die het Android One label meekrijgen. Zo valt bijna de gehele Nokia-lijn binnen het Android One programma. Daar blijft het echter niet bij. Ook Lenovo, HTC en Xiaomi zijn druk in de weer met smartphones welke binnen het Android One programma vallen. Da fabrikanten die niet binnen het Android One programma vallen, zoals Samsung en LG, brengen echter de grootste problemen met zich mee. Mogelijk dat dit in de toekomst nog gaat veranderen.
