PlayStation VR verrast met multiplayerfunctie: eerste indruk

Ik heb ondertussen, alle uren opgeteld, toch al enkele dagen in virtual reality geleefd. Sinds de lancering van de Oculus Rift en HTC Vive kan iedereen ervan proeven, met als enige vereiste een flinke geldbuidel voor de bril en een krachtige gamepc: minimum 1.750 euro voor de set. Sony is de eerste grote fabrikant die iets aan die hoge prijsgrens wil doen door de PlayStation 4 te gebruiken als basis. Resultaat: 900 euro voor de PS VR, PS Camera, Move-controllers en de PS4. Heeft Sony compromissen moeten maken?

Aangenaamste pasvorm

Van de drie brillen zit de PS VR met voorsprong het aangenaamst op je hoofd. In tegenstelling tot de Oculus Rift en HTC Vive moet je de PS VR niet als een skibril op je hoofd zetten. Het zwaartepunt zit niet op je voorhoofd, maar op je achterhoofd. Het resultaat is een comfortabel gevoel waar de bril niet op je gezicht drukt. Door het simpele kliksysteem kan je de bril ook direct naar wens instellen. Een pak handiger en beter dan de velcro-aansluitingen bij HTC en Oculus. Zeker brildragers zullen blij zijn, want de PS VR zorgt voor geen enkel vervelend gevoel, in tegenstelling tot de compacte Oculus en in mindere mate de Vive.

Op technisch vlak is de PS VR inferieur aan HTC en Oculus met twee schermpjes van 960 x 1080 pixels, gecombineerd 1.920 x 1.080 pixels. De twee concurrenten hebben een gecombineerde schermresolutie van 2.160 x 1.200 pixels. Lijkt een klein verschil, maar je merkt het wel wanneer je rechtstreeks vergelijkt. Althans, de eerste minuten, want eens je ‘in’ het spel zit, valt het niet meer op.

Basic demo’s

Ik kreeg vijf korte en lange demo’s te zien op één uur tijd, om zoveel mogelijk de capaciteiten van de PS VR in te kunnen schatten. Met meer dan honderd uur achter de kiezen met de Oculus Rift en de HTC Vive moet ik eerlijk toegeven dat ik niet onder de indruk was. De demo’s waren heel basic, on rails, met niets wat ik nog niet had gezien tot nu toe.

Met uitzondering van Playroom VR, een simpel spel dat in vier spelmodi laat zien hoe je lokale multiplayer kan spelen in VR. Jij bent bijvoorbeeld het monster (in VR) dat dingen rondom kapot moet doen, terwijl iemand anders op de tv probeert weg te lopen en de brokstukken moet ontwijken. Een andere demo laat de VR-persoon toe om met een lamp te schijnen, terwijl de persoon die naar de tv kijkt de spoken moet spotten door de lamp. Simpele toepassingen waar je natuurlijk niet zoveel geld op tafel gaat gooien, maar het geeft toch de indruk dat VR heel creatief kan worden gebruikt.

VR en toch sociaal

Virtual reality is een eenzame aangelegenheid, omdat jij het scherm helemaal voor jezelf hebt en afgesloten bent van de wereld. Dan is het wel fijn om eens met meer dan één persoon te spelen. Playroom VR vraagt wel wat extra kracht van de PS4, omdat naast het VR-beeld ook nog een apart tv-beeld moet worden gegenereerd. De bril heeft een beeldverversing van 90 Hz (softwarematig opgepompt naar 120 Hz), wat nog maar 30 fps geeft voor het beeld op de tv in plaats van een vloeiende 60 fps, zonder dat de PS4 ter plekke gaat smelten.

Het is een technisch huzarenstukje, maar de ervaring is echt heel fijn. Vergelijk het met de lancering van de Nintendo WiiU, gecombineerd met Nintendoland. Dat extra scherm op het gamepad was een verrijking, maar helaas werd die innovatie niet doorgetrokken naar andere spellen. Hetzelfde gevoel heb ik bij Playroom VR. Een perfecte showcase, maar het zou me heel sterk verbazen mochten de ontwikkelaars hiermee aan de slag willen gaan.

Onterecht overigens, want was voor mij de strafste ervaring van de demosessie. Het toont dat VR ook een sociaal gebeuren kan zijn, iets wat voordien nog niet bestond. Hopelijk stuurt Sony deze boodschap duidelijk door naar alle ontwikkelaars die met PS VR bezig zijn.

Echte spellen?

Tegen het einde van dit jaar zouden er meer dan 50 spellen beschikbaar moeten zijn voor PS VR, dat 13 oktober bij ons wordt gelanceerd. Dat klinkt indrukwekkend, maar de ervaringen die ik heb ervaren, kan je moeilijk echte ‘spellen’ noemen. PS VR lijkt me het platform bij uitstek om echte spellen te lanceren, en niet enkel leuke demo’s en ervaringen die op dit ogenblik de launch van de HTC Vive of Oculus Rift domineren.

De bril zoals ik hem heb getest is nagenoeg finaal, met als uitzondering dat er nog geen geïntegreerde hoofdtelefoon in zit. Die komt er wel in de finale versie, en dat is een godsgeschenk. Sinds ik dat comfort heb ervaren bij de Oculus Rift, is de aparte hoofdtelefoon bij de HTC Vive telkens bijzonder omslachtig en oncomfortabel.

Lang nagedacht

[related_article id=”180948″]Sony heeft lang nagedacht over de PS VR, en dat merk je. Het product is zorgvuldig gemaakt, de ontwikkelaars zijn al lang gebrieft om aan VR-spellen te werken (meer dan 100+ titels bevestigd) en het pakket is toegankelijker dan de concurrentie door de scherpere prijs. Ik ben ervan overtuigd dat PS VR sneller de poort naar de grote massa gaat doorbreken dan Oculus en HTC kunnen, dankzij de installed base van meer dan 35 miljoen PS4-systemen (eind januari 2016).

De PlayStation VR hoeft niet onder te doen voor de Oculus Rift of HTC Vive, en dat is straf rekening houdend met zijn prijskaartje. Nu maar hopen dat de VR-spellen ook echte spellen zullen worden, want wat ik heb ervaren in mijn spelsessie van één uur, is leuke demo’s en ervaringen die je bijzonder snel beu zal worden. Er zijn leuke titel aangekondigd voor PS VR op E3 gisterennacht, hopelijk kunnen die meer overtuigen om écht te gamen.

De PlayStation VR is beschikbaar vanaf 13 oktober voor 399 euro. Een pakket met PlayStation Eye, twee Move-controllers en de bril gaat 499 euro kosten.

Ik heb ondertussen, alle uren opgeteld, toch al enkele dagen in virtual reality geleefd. Sinds de lancering van de Oculus Rift en HTC Vive kan iedereen ervan proeven, met als enige vereiste een flinke geldbuidel voor de bril en een krachtige gamepc: minimum 1.750 euro voor de set. Sony is de eerste grote fabrikant die iets aan die hoge prijsgrens wil doen door de PlayStation 4 te gebruiken als basis. Resultaat: 900 euro voor de PS VR, PS Camera, Move-controllers en de PS4. Heeft Sony compromissen moeten maken?

Aangenaamste pasvorm

Van de drie brillen zit de PS VR met voorsprong het aangenaamst op je hoofd. In tegenstelling tot de Oculus Rift en HTC Vive moet je de PS VR niet als een skibril op je hoofd zetten. Het zwaartepunt zit niet op je voorhoofd, maar op je achterhoofd. Het resultaat is een comfortabel gevoel waar de bril niet op je gezicht drukt. Door het simpele kliksysteem kan je de bril ook direct naar wens instellen. Een pak handiger en beter dan de velcro-aansluitingen bij HTC en Oculus. Zeker brildragers zullen blij zijn, want de PS VR zorgt voor geen enkel vervelend gevoel, in tegenstelling tot de compacte Oculus en in mindere mate de Vive.

Op technisch vlak is de PS VR inferieur aan HTC en Oculus met twee schermpjes van 960 x 1080 pixels, gecombineerd 1.920 x 1.080 pixels. De twee concurrenten hebben een gecombineerde schermresolutie van 2.160 x 1.200 pixels. Lijkt een klein verschil, maar je merkt het wel wanneer je rechtstreeks vergelijkt. Althans, de eerste minuten, want eens je ‘in’ het spel zit, valt het niet meer op.

Basic demo’s

Ik kreeg vijf korte en lange demo’s te zien op één uur tijd, om zoveel mogelijk de capaciteiten van de PS VR in te kunnen schatten. Met meer dan honderd uur achter de kiezen met de Oculus Rift en de HTC Vive moet ik eerlijk toegeven dat ik niet onder de indruk was. De demo’s waren heel basic, on rails, met niets wat ik nog niet had gezien tot nu toe.

Met uitzondering van Playroom VR, een simpel spel dat in vier spelmodi laat zien hoe je lokale multiplayer kan spelen in VR. Jij bent bijvoorbeeld het monster (in VR) dat dingen rondom kapot moet doen, terwijl iemand anders op de tv probeert weg te lopen en de brokstukken moet ontwijken. Een andere demo laat de VR-persoon toe om met een lamp te schijnen, terwijl de persoon die naar de tv kijkt de spoken moet spotten door de lamp. Simpele toepassingen waar je natuurlijk niet zoveel geld op tafel gaat gooien, maar het geeft toch de indruk dat VR heel creatief kan worden gebruikt.

VR en toch sociaal

Virtual reality is een eenzame aangelegenheid, omdat jij het scherm helemaal voor jezelf hebt en afgesloten bent van de wereld. Dan is het wel fijn om eens met meer dan één persoon te spelen. Playroom VR vraagt wel wat extra kracht van de PS4, omdat naast het VR-beeld ook nog een apart tv-beeld moet worden gegenereerd. De bril heeft een beeldverversing van 90 Hz (softwarematig opgepompt naar 120 Hz), wat nog maar 30 fps geeft voor het beeld op de tv in plaats van een vloeiende 60 fps, zonder dat de PS4 ter plekke gaat smelten.

Het is een technisch huzarenstukje, maar de ervaring is echt heel fijn. Vergelijk het met de lancering van de Nintendo WiiU, gecombineerd met Nintendoland. Dat extra scherm op het gamepad was een verrijking, maar helaas werd die innovatie niet doorgetrokken naar andere spellen. Hetzelfde gevoel heb ik bij Playroom VR. Een perfecte showcase, maar het zou me heel sterk verbazen mochten de ontwikkelaars hiermee aan de slag willen gaan.

Onterecht overigens, want was voor mij de strafste ervaring van de demosessie. Het toont dat VR ook een sociaal gebeuren kan zijn, iets wat voordien nog niet bestond. Hopelijk stuurt Sony deze boodschap duidelijk door naar alle ontwikkelaars die met PS VR bezig zijn.

Echte spellen?

Tegen het einde van dit jaar zouden er meer dan 50 spellen beschikbaar moeten zijn voor PS VR, dat 13 oktober bij ons wordt gelanceerd. Dat klinkt indrukwekkend, maar de ervaringen die ik heb ervaren, kan je moeilijk echte ‘spellen’ noemen. PS VR lijkt me het platform bij uitstek om echte spellen te lanceren, en niet enkel leuke demo’s en ervaringen die op dit ogenblik de launch van de HTC Vive of Oculus Rift domineren.

De bril zoals ik hem heb getest is nagenoeg finaal, met als uitzondering dat er nog geen geïntegreerde hoofdtelefoon in zit. Die komt er wel in de finale versie, en dat is een godsgeschenk. Sinds ik dat comfort heb ervaren bij de Oculus Rift, is de aparte hoofdtelefoon bij de HTC Vive telkens bijzonder omslachtig en oncomfortabel.

Lang nagedacht

[related_article id=”180948″]Sony heeft lang nagedacht over de PS VR, en dat merk je. Het product is zorgvuldig gemaakt, de ontwikkelaars zijn al lang gebrieft om aan VR-spellen te werken (meer dan 100+ titels bevestigd) en het pakket is toegankelijker dan de concurrentie door de scherpere prijs. Ik ben ervan overtuigd dat PS VR sneller de poort naar de grote massa gaat doorbreken dan Oculus en HTC kunnen, dankzij de installed base van meer dan 35 miljoen PS4-systemen (eind januari 2016).

De PlayStation VR hoeft niet onder te doen voor de Oculus Rift of HTC Vive, en dat is straf rekening houdend met zijn prijskaartje. Nu maar hopen dat de VR-spellen ook echte spellen zullen worden, want wat ik heb ervaren in mijn spelsessie van één uur, is leuke demo’s en ervaringen die je bijzonder snel beu zal worden. Er zijn leuke titel aangekondigd voor PS VR op E3 gisterennacht, hopelijk kunnen die meer overtuigen om écht te gamen.

De PlayStation VR is beschikbaar vanaf 13 oktober voor 399 euro. Een pakket met PlayStation Eye, twee Move-controllers en de bril gaat 499 euro kosten.