YouTube-video ‘Charlie Bit My Finger’ als NFT geveild voor 622.000 euro
De broers Harry en Charlie Davis-Carr uit de YouTube-sensatie Charlie Bit My Finger besloten om hun originele video uit 2007 te veilen als een NFT. Ze richten daarvoor een speciale website op waar je kon bieden op een NFT van de video. NFT staat voor ‘non-fungible token’ en is een digitaal certificaat opgebouwd uit blockchain dat gebruikt wordt om mediaproducten te verkopen. Dankzij de NFT weet de koper dat het om een authentiek product gaat, terwijl de auteursrechten van het product bij de maker blijven. Een win-win voor alle partijen. Twitter CEO Jack Dorsey maakte ook al gebruik van de technologie om zijn allereerste tweet ooit te veilen voor 2,5 miljoen dollar.
Zoveel geld bracht de veiling van Charlie Bit My Finger niet op, maar blijkbaar had iemand er toch 761.000 dollar of 622.000 euro voor over. Deze persoon zal ook samen met de broers, inmiddels 17 en 15 jaar oud een parodievideo op de originele YouTube-klassieker opnemen. We kunnen dus uitkijken naar Charlie Bit My Finger: The Sequel.
Originele video verdwijnt van YouTube
De veiling betekent wel slecht nieuws voor liefhebbers van het filmpje. Eens de validatie van de veiling achter de rug is, zal de video voorgoed verdwijnen van YouTube. Charlie Bit My Finger verscheen in het jaar 2007 op YouTube. De video duurt amper 56 seconden en meer dan de 1-jarige Charlie die in de vinger van zijn oudere broer bijt zien we niet. De vader van de jongens plaatste de video op YouTube zodat hun peter die in de Verenigde Staten woonde de video ook kon bekijken. Howard Davies-Carr had 14 jaar geleden nooit durven vermoeden dat meer dan 800 miljoen mensen via het videoplatform naar het filmpje zouden kijken.
Charlie Bit My Finger verdient eeuwige roem als één van de video’s die YouTube mee groot maakte. Charlie en Harry zijn wel al enkele jaren niet meer de populairste kinderen op YouTube. Baby Shark Dance werd al meer dan 8 miljard keer bekeken. Ter ere van het 10-jarige jubileum in 2017 deden de broers de video al eens een keer over.
De broers Harry en Charlie Davis-Carr uit de YouTube-sensatie Charlie Bit My Finger besloten om hun originele video uit 2007 te veilen als een NFT. Ze richten daarvoor een speciale website op waar je kon bieden op een NFT van de video. NFT staat voor ‘non-fungible token’ en is een digitaal certificaat opgebouwd uit blockchain dat gebruikt wordt om mediaproducten te verkopen. Dankzij de NFT weet de koper dat het om een authentiek product gaat, terwijl de auteursrechten van het product bij de maker blijven. Een win-win voor alle partijen. Twitter CEO Jack Dorsey maakte ook al gebruik van de technologie om zijn allereerste tweet ooit te veilen voor 2,5 miljoen dollar.
Zoveel geld bracht de veiling van Charlie Bit My Finger niet op, maar blijkbaar had iemand er toch 761.000 dollar of 622.000 euro voor over. Deze persoon zal ook samen met de broers, inmiddels 17 en 15 jaar oud een parodievideo op de originele YouTube-klassieker opnemen. We kunnen dus uitkijken naar Charlie Bit My Finger: The Sequel.
Originele video verdwijnt van YouTube
De veiling betekent wel slecht nieuws voor liefhebbers van het filmpje. Eens de validatie van de veiling achter de rug is, zal de video voorgoed verdwijnen van YouTube. Charlie Bit My Finger verscheen in het jaar 2007 op YouTube. De video duurt amper 56 seconden en meer dan de 1-jarige Charlie die in de vinger van zijn oudere broer bijt zien we niet. De vader van de jongens plaatste de video op YouTube zodat hun peter die in de Verenigde Staten woonde de video ook kon bekijken. Howard Davies-Carr had 14 jaar geleden nooit durven vermoeden dat meer dan 800 miljoen mensen via het videoplatform naar het filmpje zouden kijken.
Charlie Bit My Finger verdient eeuwige roem als één van de video’s die YouTube mee groot maakte. Charlie en Harry zijn wel al enkele jaren niet meer de populairste kinderen op YouTube. Baby Shark Dance werd al meer dan 8 miljard keer bekeken. Ter ere van het 10-jarige jubileum in 2017 deden de broers de video al eens een keer over.
