OnePlus 7 Pro Review: de beste smartphone-ervaring voor 709 euro
Eind 2013 verscheen het eerste bericht over OnePlus – toentertijd nog een onbekend smartphonemerk. Door de jaren heen is de naam echter toegekomen bij de ‘normale’ mens, en zie je smartphones van het bedrijf ook steeds vaker in het openbaar verschijnen. Voornamelijk met de komst van de OnePlus 3 en 3T begon het merk een periode waarin het verkoopstatistieken steeds wist te overrompelen. Het Chinese bedrijf weet echter dat deze groei zich niet eeuwig voort blijft zetten, zonder de nodige aanpassingen.
Zodanig bracht het bedrijf steeds meer innovaties naar zijn smartphones: opvallend genoeg was het met de OnePlus 6T een van de eerste fabrikanten om een in-display vingerafdrukscanner te bieden. Ditmaal zet OnePlus een andere toon aan, er verschijnen namelijk twee smartphones in Q2 van 2019: een OnePlus 7 en OnePlus 7 Pro. Voor de review verkregen wij van de smartphonefabrikant het duurste model van de OnePlus 7 Pro, met 12GB RAM en 256GB interne opslag. De afgelopen tijd zocht ik uit of het de beste OnePlus-telefoon ooit is, of dat je beter voor de goedkopere OnePlus 7 kan gaan.
Uitpakervaring bij OnePlus
Sinds de OnePlus One ligt er bij de fabrikant een behoorlijke focus op de verpakking van het toestel. Met ingang van de OnePlus 2 is er ingezet op een rechthoekige doos en dat is bij de 7 Pro niet anders. Als je de doos opent zie je eerst de documentatie die bij het toestel geleverd wordt, samen met een siliconen hoesje en wat OnePlus-stickers. Haal je de items uit de doos, dan krijg je direct het toestel te zien. Natuurlijk is daar op eerste zicht relatief weinig van te zeggen, je ziet immers een zwarte voorkant verpakt in een plastic omhulsel. Haal je de telefoon uit zijn doos, dan zie je verder nog de oplader en oplaadkabel. Het betreft een ‘Warp-charge’-oplader die tot maximaal 30-watt kan opladen: dat gaat enkel met de oplader die in de doos zit. Het is een understatement dat het gaat om een grote oplader, al heeft dat van doen met de speciale laadtechniek. Het maakt niet uit wat je op je telefoon doet, Warp Charge blijft in theorie te allen tijde snel opladen. Hardware voor het omzetten van het voltage zit namelijk in de oplader, niet in de telefoon, wat warmteontwikkeling en dus laadsnelheid kan schelen.
Neem je de telefoon uit zijn plastic verpakking, dan zie je direct het 6,67-inch ‘Fluid AMOLED’-scherm. In vergelijking met de OnePlus 6T is het scherm een stuk groter geworden, maar liefst 0,28-inch groter. Tegelijkertijd ligt de resolutie een stuk hoger, op Quad-HD+ (3.120 x 1.440). In de instellingen zou je de resolutie kunnen verlagen naar Full-HD+ om batterij te besparen, al staat hij standaard in ‘Auto-switch’-modus. Daarbij wisselt de resolutie op basis van je activiteit. Maar, dat maakt het scherm niet eens zo speciaal. Wat OnePlus namelijk heeft toegepast is een 90Hz-scherm. Daarmee is het de eerste keer dat een ‘reguliere’ telefoon zo’n speciaal scherm krijgt. Wat houdt een 90Hz-scherm in? Eigenlijk kan je het zo zien: in plaats van dat er 60 beelden per seconde op je scherm verschijnen, zijn het er nu 90. In de praktijk ziet alles er gewoon een stuk vloeiender uit, belangrijk voor de gamers onder ons – wat mij betreft een belangrijk nieuw element voor toekomstige telefoons. Zelfs zonder 90Hz-aan blijft het een mooi paneel, met accurate kleuren, goede afleesbaarheid in direct zonlicht en zelfs een HDR10+-certificatie. Ondersteuning voor deze modus verloop via YouTube, Netflix en Amazon Prime Video.
Zeer geslaagd design
Om nog even aan de voorkant te blijven, ik mag het design van de OnePlus 7 Pro natuurlijk niet vergeten. Het scherm aan de voorkant is zo goed als randloos, zelfs de Huawei P30 Pro kan met zijn enorm dunne randen kan niet tippen aan OnePlus’ topmodel. Aan de onderkant is er zeker nog wel een kin(netje), maar de rand aan de boven- en zijkant(en) zijn uiterst dun. Dat heeft van doen met de pop-up selfiecamera, waardoor er geen notch meer nodig is voor de camera. Het is mij persoonlijk niet negatief opgevallen dat er, telkens als je de selfiecamera moet gebruiken, een module uit de telefoon schuift. Volgens OnePlus moet deze motor tot 300.000 keer op en neer kunnen bewegen, zonder dat daarbij storingen verschijnen. Toch blijf ik huiverig, het blijft een mechanisch, en dus ook vrij kwetsbaar, onderdeel. De module is deels gemaakt uit aluminium en deels bedekt met saffier-glas om krassen bij de cameramodule te voorkomen – dat hebben we eerder gezien bij OnePlus-toestellen.
Het echte designverhaal zit echter aan de achterkant. In mijn geval mocht ik kennismaken met de Nebula Blue-kleurvariant, een kleur die ik nog niet eerder op een smartphone heb gezien. Sowieso moet je goed zoeken voor een donkerblauwe smartphone, maar OnePlus voegt daar nog een speciale gloed aan toe die reflecteert als je de achterkant in het licht beweegt. Verder zijn er nog de Almond en Mirror Gray-kleuropties, al met al dus voldoende om uit te kiezen. Voornamelijk Almond is zeer speciaal, met een gouden gloed die je niet op veel smartphones zal zien. Het is ook een ‘echte’ gouden-variant, in tegenstelling tot de reguliere rose gold-versies die je bij veel telefoons terug kan vinden. Het aluminium frame van de telefoon krijgt overigens de kleur mee van het toestel, in mijn geval dus donkerblauw. Natuurlijk is het design voor eenieder persoonlijk, maar wat mij betreft is het zeer geslaagd.
Niks te klagen over OxygenOS
Met de OnePlus 2 werd OxygenOS voor het eerst officieel meegeleverd. Sindsdien is OnePlus’ versie van Android behoorlijk op de schop gegaan. Krijgt het mijn goedkeuring? Zeker! OxygenOS is sinds jaar en dag een van de meest geliefde varianten van Android. OnePlus heeft er natuurlijk zijn eigen smaak op aangebracht, maar blijft dicht bij de werking en het uiterlijk van stock-Android. Toch kan en mag je het niet vergelijken met stock-Android, er zijn namelijk behoorlijk wat waardevolle functies aan toegevoegd. Te beginnen met de ‘Gaming mode’. Voor de gamers op OnePlus-telefoons is het een must. Je krijgt immers geen notificaties tijdens het gamen, maar met de OnePlus 7 Pro zijn er nog veel meer mogelijkheden, zo kan je de ‘haptische’-feedback laten verbeteren in bepaalde games en er is een ‘Fnatic mode’. In deze modus wordt je telefoon geoptimaliseerd om de beste prestaties te leveren tijdens je gamesessies. Let wel, je ontvangt in de Fnatic mode géén telefoongesprekken. Daar ben ik in de praktijk achter gekomen, maar OnePlus vermeldt het ook netjes in het Instellingen-menu.
Zijn er ook functies voor niet-gamers? Natuurlijk, zo kan je apps in parallel laten draaien. Heb je niet genoeg aan één WhatsApp-app, dan kan je een tweede draaien. Apps zoals LinkedIn, Skype en Instagram kunnen ook in parallel naast elkaar gedraaid worden. Een functie die al voor langere tijd in OxygenOS aanwezig is, maar nog altijd net zo handig is, is ‘App locker’. Daarmee vergrendel je specifieke apps, zo komt iemand niet zomaar aan bijvoorbeeld je foto’s of WhatsApp-berichten. Maar, dat is niet alles voor deze schil van Android: je kan namelijk ook thema’s instellen, van licht tot donker en ‘kleurrijk’. Bij het instellen van een thema kan je verder ook een accentkleur kiezen, zowel uit de voorgestelde kleuren, als met een kleurcode. Functies zoals nachtmodus en leesmodus zijn ook weer terug bij de OnePlus 7 Pro. Als software een belangrijk punt is, dan kan je de OnePlus 7 Pro alvast niet laten liggen. In de praktijk werkt het gewoon erg fijn en dat durf ik niet te zeggen van elke Android-schil.
Misschien wel iets te snel
Zoals met elke generatie van nieuwe telefoons, worden ze telkens iets sneller. In de praktijk kan ik niet anders zeggen dat het toestel gewoon razendsnel en vloeiend zijn werk uitvoert. Dat heeft deels te maken met zijn snellere Qualcomm Snapdragon 855 SoC, maar ook door optimalisaties in OxygenOS. Vergelijk ik de telefoon met de Huawei P30 Pro, dan voelt de 7 Pro toch een stuk sneller aan. Daarbij zal het verschil in rekenkracht vrij klein zijn, de software maakt hier dan ook het enorm verschil. Verder biedt de OnePlus 7 Pro 12GB RAM-geheugen. In mijn boekje niet per se nodig, maar waarom ook niet. Het bedrijf zegt met RAM Boost meer RAM te kunnen gebruiken, door met AI proactief applicaties in het geheugen laden. Wees gerust, zelfs met 6 of 8 GB RAM zal je geen problemen ondervinden, maar het maakt de telefoon misschien net een tikje toekomstbestendiger. Iets wat we nu nog niet nodig hebben, kan in de nabije toekomst goed van pas komen. Maar, specificaties zeggen niet alles: hoe snel is de telefoon nu echt?
Benchmarks voor smartphones gebruik ik uit principe niet langer. Het klinkt misschien stom, maar telefoons weten dondersgoed wanneer ze met een benchmark te maken hebben. Zodra het proces draait zullen veel telefoons hun best doen om de SoC zo hoog als mogelijk te klokken zodat de telefoon simpelweg vlotter is dan de concurrentie. OnePlus is hier, samen met fabrikanten zoals Samsung en Huawei, meer dan vaak genoeg van beticht. Vandaar dat je het, tot mijn vertrouwen in benchmarks voor smartphones is hersteld, doen met mijn praktijkervaringen. En hoe je het ook went of keert, de telefoon is zo snel als je kan verwachten van een high-end telefoon. Zelfs de P30 Pro, die apps razendsnel kan opstarten, kan nog niet tippen aan de OnePlus 7 Pro. Games laden snel en de game-ervaring is vloeiend. Gaming op de OnePlus 7 Pro is sowieso al aan te raden vanwege het 90Hz-scherm, een werkelijk sublieme toevoeging.
Goede batterijduur?
Een telefoon met de snelste SoC beschikbaar en een 90Hz-scherm, dat verbruikt veel energie, nietwaar? Daar kan ik alleen maar ja op knikken, toch weet het toestel zich makkelijk door een dag heen te werken. In de afgelopen twee weken, waarvan de laatste dagen op OxygenOS 9.5.4.GM21BA, kon ik telkens minimaal één dag halen. Met zijn 4.000 mAh-capaciteit kon ik vaak zo tegen de acht uur schermtijd halen, niet zo goed als de tien uur op de Huawei P30 Pro met zijn 4.200 mAh-batterij, maar nog altijd een verbetering ten opzichte van de OnePlus 6T. Let wel, dit is met het 90Hz-scherm ingeschakeld, als ik de verversingsfrequentie zou verlagen naar 60Hz, dan kom ik al sneller op de negen tot tien uur, maar dat is echt afhankelijk van de dag. Batterij leeg? Dan kan je met de Warp Charge 30-oplader de telefoon snel opvullen. Deze laadtechniek werkt met maximaal 30 watt, waarmee de batterij binnen 20 minuten van nul naar vijftig procent op kan laden – in mijn testen bleek dat ook daadwerkelijk zo te zijn, zelfs al maak je ondertussen gebruik van de OnePlus 7 Pro.
Naast een grotere batterij en een snellere oplaadtechniek, heeft OnePlus ditmaal ruimte gevonden voor het verwerken van stereo-speakers. In 2014 was de OnePlus One de eerste en laatste OnePlus-telefoon tot op heden met twee speakers en de ervaring is opvallend goed met de 7 Pro. OnePlus werkte samen met Dolby Atmos om zijn speakers te finetunen, dat is goed gelukt. Het blijven kleine speakers, je hoeft dan ook niet veel bass te verwachten, maar voor de rest bevalt het erg goed. Het is ook fijn om weer eens een vorm van kanaal-separatie waar te nemen. In een mono-speaker worden kanalen gemixt, maar dat doet af aan de algehele ervaring. Wil je liever audio beluisteren van een kabel, dan moet je even naar OnePlus.com toe om een adapter aan te schaffen – er zit immers geen adapter in de doos. Dat zal voor veel mensen een gemis zijn, vooral gezien deze adapter bij de OnePlus 6T wel inclusief was. Om als laatste op de haptische feedback terug te komen: dat is dit jaar eindelijk opgelost, OnePlus past eindelijk een fijne haptische motor toe voor de trillingen van zijn toestel.
Meer camera’s in 2019…
Samsung, Huawei, LG, Nokia … ze hebben allemaal een ding gemeen als het aankomt op telefoons: in 2019 verhoogde elke fabrikant het aantal camera’s op zijn toestellen. OnePlus blijft niet achter, er zijn in zijn totaliteit vier sensoren aanwezig. Een aan de voorkant in zijn pop-up module, terwijl er aan de achterkant drie sensoren zitten: de 48MP-camera met pixel-binning, waarmee het 12 MP-foto’s kan schieten, één 8 MP-sensor met driemaal optische zoom en nog de 16 MP-sensor met een groothoeklens van 117-graden. In de voorbije jaren wist OnePlus niet te overtuigen met zijn camera’s, en alhoewel het een stuk beter is geworden, kan de fabrikant niet concurreren met de Google Pixels of Huawei-toestellen van deze wereld. Dat zou, gezien de prijs van het toestel, echter geen eerlijke vergelijking zijn. Dus, hoe zien de foto’s eruit als je deze zou vergelijken met toestellen zoals de Samsung Galaxy S10(e)?
Zelfs al vergelijk je de OnePlus 7 Pro met soortgenoten, het blijft zo dat de foto’s van de OnePlus 7 Pro simpelweg (iets) zachter zijn. Op het eerste zicht lijken de foto’s scherp en zijn de kleuren van de foto’s fraai zonder het weergeven van een (te) warme toon. Helaas verlies je, als je iets inzoomt op de foto’s van de 48 MP-camera, al snel details. Foto’s van de 8 MP-telefoto-camera zien er erg netjes uit, al moet je deze sensor proberen te vermijden in slechte lichtomstandigheden. Wel is er een Nightsight-functie in de OnePlus 7 Pro aanwezig. In vergelijking met Huawei’s foto’s scoort elke camera slecht, maar ik was verrast toen ik de resultaten zag van een avondje in mijn donkere slaapkamer foto’s te hebben gemaakt. Ja, details waren veelal afwezig, maar je kon er in de meeste gevallen nog echt wel iets uit opmaken. Wat betreft de groothoeklens, de foto’s van de 16 MP-sensor zijn qua kleuren netjes en ook veel details zijn aanwezig, al dan niet wat zachter dan gehoopt. Nee, OnePlus staat niet bovenaan de ranglijst van smartphonecamera’s, maar ik kan niet anders zeggen dan dat er verbetering in zit.
‘Puntenverdeling’
Twee weken met de OnePlus 7 Pro sluit ik af met het geven van een conclusie. Laat ik beginnen bij het scherm. Wat mij betreft, en dat laat de keuring van DisplayMate ook zien, is het een van de beste schermen op de markt. Niet alleen qua kleuren is het een zeer goed paneel: ook de helderheid, resolutie en de 90Hz-verversingssnelheid spelen daarbij een (grote) rol. Verder weet OnePlus met OxygenOS nog altijd een voorbeeld te zetten van hoe Android er nu echt uit zou moeten zien, vergeet daarbij niet het oneindig aantal functies die in OxygenOS verwerkt zitten. Verder is het design weer eens iets nieuws, er zijn de nodige vernieuwingen aangebracht om mee te spelen met de concurrentie; dat zie je bij alle delen van de telefoon. Van de geslaagde stereo-speakers, de vloeiende (game)ervaring die aan de telefoon vast zit en een batterijduur en oplaadsnelheid (van de batterij) om gewoon de dag mee door te kunnen komen.
Zijn er dan geen minpunten, zo zou je kunnen vragen? Die zijn er zeker, zo moet je maar net houden van een pop-up selfiecamera. Je zou kunnen stellen dat het een van de weinige manieren is om een randloos scherm mogelijk te maken, maar dat hoeft nog niet te zeggen dat je dat als fabrikant ook toe moet passen. Verder missen veel collega’s in de industrie draadloos opladen en ook een audiopoort is niet op het toestel terug te vinden. Het laatste deel waar OnePlus nog moeite mee heeft, dat zijn de camera’s. In zekere zin schieten ze mooie foto’s en kunnen ze video’s prima stabiliseren – daarnaast heb ik veel plezier gehad met de telefoto-camera met 3x optische zoom – maar OnePlus doet niet mee met de grote spelers. Gelukkig zit het toestel daar qua prijs wel onder, met een adviesprijs van 709 euro bij het model met 6GB RAM en 128 GB-opslag. Zelfs met de negatieve punten meegewogen blijft het een zeer goed toestel, in mijn ogen het beste toestel van OnePlus ooit, het is niet zo gek dat je daar ook iets meer voor moet betalen…
Eind 2013 verscheen het eerste bericht over OnePlus – toentertijd nog een onbekend smartphonemerk. Door de jaren heen is de naam echter toegekomen bij de ‘normale’ mens, en zie je smartphones van het bedrijf ook steeds vaker in het openbaar verschijnen. Voornamelijk met de komst van de OnePlus 3 en 3T begon het merk een periode waarin het verkoopstatistieken steeds wist te overrompelen. Het Chinese bedrijf weet echter dat deze groei zich niet eeuwig voort blijft zetten, zonder de nodige aanpassingen.
Zodanig bracht het bedrijf steeds meer innovaties naar zijn smartphones: opvallend genoeg was het met de OnePlus 6T een van de eerste fabrikanten om een in-display vingerafdrukscanner te bieden. Ditmaal zet OnePlus een andere toon aan, er verschijnen namelijk twee smartphones in Q2 van 2019: een OnePlus 7 en OnePlus 7 Pro. Voor de review verkregen wij van de smartphonefabrikant het duurste model van de OnePlus 7 Pro, met 12GB RAM en 256GB interne opslag. De afgelopen tijd zocht ik uit of het de beste OnePlus-telefoon ooit is, of dat je beter voor de goedkopere OnePlus 7 kan gaan.
Uitpakervaring bij OnePlus
Sinds de OnePlus One ligt er bij de fabrikant een behoorlijke focus op de verpakking van het toestel. Met ingang van de OnePlus 2 is er ingezet op een rechthoekige doos en dat is bij de 7 Pro niet anders. Als je de doos opent zie je eerst de documentatie die bij het toestel geleverd wordt, samen met een siliconen hoesje en wat OnePlus-stickers. Haal je de items uit de doos, dan krijg je direct het toestel te zien. Natuurlijk is daar op eerste zicht relatief weinig van te zeggen, je ziet immers een zwarte voorkant verpakt in een plastic omhulsel. Haal je de telefoon uit zijn doos, dan zie je verder nog de oplader en oplaadkabel. Het betreft een ‘Warp-charge’-oplader die tot maximaal 30-watt kan opladen: dat gaat enkel met de oplader die in de doos zit. Het is een understatement dat het gaat om een grote oplader, al heeft dat van doen met de speciale laadtechniek. Het maakt niet uit wat je op je telefoon doet, Warp Charge blijft in theorie te allen tijde snel opladen. Hardware voor het omzetten van het voltage zit namelijk in de oplader, niet in de telefoon, wat warmteontwikkeling en dus laadsnelheid kan schelen.
Neem je de telefoon uit zijn plastic verpakking, dan zie je direct het 6,67-inch ‘Fluid AMOLED’-scherm. In vergelijking met de OnePlus 6T is het scherm een stuk groter geworden, maar liefst 0,28-inch groter. Tegelijkertijd ligt de resolutie een stuk hoger, op Quad-HD+ (3.120 x 1.440). In de instellingen zou je de resolutie kunnen verlagen naar Full-HD+ om batterij te besparen, al staat hij standaard in ‘Auto-switch’-modus. Daarbij wisselt de resolutie op basis van je activiteit. Maar, dat maakt het scherm niet eens zo speciaal. Wat OnePlus namelijk heeft toegepast is een 90Hz-scherm. Daarmee is het de eerste keer dat een ‘reguliere’ telefoon zo’n speciaal scherm krijgt. Wat houdt een 90Hz-scherm in? Eigenlijk kan je het zo zien: in plaats van dat er 60 beelden per seconde op je scherm verschijnen, zijn het er nu 90. In de praktijk ziet alles er gewoon een stuk vloeiender uit, belangrijk voor de gamers onder ons – wat mij betreft een belangrijk nieuw element voor toekomstige telefoons. Zelfs zonder 90Hz-aan blijft het een mooi paneel, met accurate kleuren, goede afleesbaarheid in direct zonlicht en zelfs een HDR10+-certificatie. Ondersteuning voor deze modus verloop via YouTube, Netflix en Amazon Prime Video.
Zeer geslaagd design
Om nog even aan de voorkant te blijven, ik mag het design van de OnePlus 7 Pro natuurlijk niet vergeten. Het scherm aan de voorkant is zo goed als randloos, zelfs de Huawei P30 Pro kan met zijn enorm dunne randen kan niet tippen aan OnePlus’ topmodel. Aan de onderkant is er zeker nog wel een kin(netje), maar de rand aan de boven- en zijkant(en) zijn uiterst dun. Dat heeft van doen met de pop-up selfiecamera, waardoor er geen notch meer nodig is voor de camera. Het is mij persoonlijk niet negatief opgevallen dat er, telkens als je de selfiecamera moet gebruiken, een module uit de telefoon schuift. Volgens OnePlus moet deze motor tot 300.000 keer op en neer kunnen bewegen, zonder dat daarbij storingen verschijnen. Toch blijf ik huiverig, het blijft een mechanisch, en dus ook vrij kwetsbaar, onderdeel. De module is deels gemaakt uit aluminium en deels bedekt met saffier-glas om krassen bij de cameramodule te voorkomen – dat hebben we eerder gezien bij OnePlus-toestellen.
Het echte designverhaal zit echter aan de achterkant. In mijn geval mocht ik kennismaken met de Nebula Blue-kleurvariant, een kleur die ik nog niet eerder op een smartphone heb gezien. Sowieso moet je goed zoeken voor een donkerblauwe smartphone, maar OnePlus voegt daar nog een speciale gloed aan toe die reflecteert als je de achterkant in het licht beweegt. Verder zijn er nog de Almond en Mirror Gray-kleuropties, al met al dus voldoende om uit te kiezen. Voornamelijk Almond is zeer speciaal, met een gouden gloed die je niet op veel smartphones zal zien. Het is ook een ‘echte’ gouden-variant, in tegenstelling tot de reguliere rose gold-versies die je bij veel telefoons terug kan vinden. Het aluminium frame van de telefoon krijgt overigens de kleur mee van het toestel, in mijn geval dus donkerblauw. Natuurlijk is het design voor eenieder persoonlijk, maar wat mij betreft is het zeer geslaagd.
Niks te klagen over OxygenOS
Met de OnePlus 2 werd OxygenOS voor het eerst officieel meegeleverd. Sindsdien is OnePlus’ versie van Android behoorlijk op de schop gegaan. Krijgt het mijn goedkeuring? Zeker! OxygenOS is sinds jaar en dag een van de meest geliefde varianten van Android. OnePlus heeft er natuurlijk zijn eigen smaak op aangebracht, maar blijft dicht bij de werking en het uiterlijk van stock-Android. Toch kan en mag je het niet vergelijken met stock-Android, er zijn namelijk behoorlijk wat waardevolle functies aan toegevoegd. Te beginnen met de ‘Gaming mode’. Voor de gamers op OnePlus-telefoons is het een must. Je krijgt immers geen notificaties tijdens het gamen, maar met de OnePlus 7 Pro zijn er nog veel meer mogelijkheden, zo kan je de ‘haptische’-feedback laten verbeteren in bepaalde games en er is een ‘Fnatic mode’. In deze modus wordt je telefoon geoptimaliseerd om de beste prestaties te leveren tijdens je gamesessies. Let wel, je ontvangt in de Fnatic mode géén telefoongesprekken. Daar ben ik in de praktijk achter gekomen, maar OnePlus vermeldt het ook netjes in het Instellingen-menu.
Zijn er ook functies voor niet-gamers? Natuurlijk, zo kan je apps in parallel laten draaien. Heb je niet genoeg aan één WhatsApp-app, dan kan je een tweede draaien. Apps zoals LinkedIn, Skype en Instagram kunnen ook in parallel naast elkaar gedraaid worden. Een functie die al voor langere tijd in OxygenOS aanwezig is, maar nog altijd net zo handig is, is ‘App locker’. Daarmee vergrendel je specifieke apps, zo komt iemand niet zomaar aan bijvoorbeeld je foto’s of WhatsApp-berichten. Maar, dat is niet alles voor deze schil van Android: je kan namelijk ook thema’s instellen, van licht tot donker en ‘kleurrijk’. Bij het instellen van een thema kan je verder ook een accentkleur kiezen, zowel uit de voorgestelde kleuren, als met een kleurcode. Functies zoals nachtmodus en leesmodus zijn ook weer terug bij de OnePlus 7 Pro. Als software een belangrijk punt is, dan kan je de OnePlus 7 Pro alvast niet laten liggen. In de praktijk werkt het gewoon erg fijn en dat durf ik niet te zeggen van elke Android-schil.
Misschien wel iets te snel
Zoals met elke generatie van nieuwe telefoons, worden ze telkens iets sneller. In de praktijk kan ik niet anders zeggen dat het toestel gewoon razendsnel en vloeiend zijn werk uitvoert. Dat heeft deels te maken met zijn snellere Qualcomm Snapdragon 855 SoC, maar ook door optimalisaties in OxygenOS. Vergelijk ik de telefoon met de Huawei P30 Pro, dan voelt de 7 Pro toch een stuk sneller aan. Daarbij zal het verschil in rekenkracht vrij klein zijn, de software maakt hier dan ook het enorm verschil. Verder biedt de OnePlus 7 Pro 12GB RAM-geheugen. In mijn boekje niet per se nodig, maar waarom ook niet. Het bedrijf zegt met RAM Boost meer RAM te kunnen gebruiken, door met AI proactief applicaties in het geheugen laden. Wees gerust, zelfs met 6 of 8 GB RAM zal je geen problemen ondervinden, maar het maakt de telefoon misschien net een tikje toekomstbestendiger. Iets wat we nu nog niet nodig hebben, kan in de nabije toekomst goed van pas komen. Maar, specificaties zeggen niet alles: hoe snel is de telefoon nu echt?
Benchmarks voor smartphones gebruik ik uit principe niet langer. Het klinkt misschien stom, maar telefoons weten dondersgoed wanneer ze met een benchmark te maken hebben. Zodra het proces draait zullen veel telefoons hun best doen om de SoC zo hoog als mogelijk te klokken zodat de telefoon simpelweg vlotter is dan de concurrentie. OnePlus is hier, samen met fabrikanten zoals Samsung en Huawei, meer dan vaak genoeg van beticht. Vandaar dat je het, tot mijn vertrouwen in benchmarks voor smartphones is hersteld, doen met mijn praktijkervaringen. En hoe je het ook went of keert, de telefoon is zo snel als je kan verwachten van een high-end telefoon. Zelfs de P30 Pro, die apps razendsnel kan opstarten, kan nog niet tippen aan de OnePlus 7 Pro. Games laden snel en de game-ervaring is vloeiend. Gaming op de OnePlus 7 Pro is sowieso al aan te raden vanwege het 90Hz-scherm, een werkelijk sublieme toevoeging.
Goede batterijduur?
Een telefoon met de snelste SoC beschikbaar en een 90Hz-scherm, dat verbruikt veel energie, nietwaar? Daar kan ik alleen maar ja op knikken, toch weet het toestel zich makkelijk door een dag heen te werken. In de afgelopen twee weken, waarvan de laatste dagen op OxygenOS 9.5.4.GM21BA, kon ik telkens minimaal één dag halen. Met zijn 4.000 mAh-capaciteit kon ik vaak zo tegen de acht uur schermtijd halen, niet zo goed als de tien uur op de Huawei P30 Pro met zijn 4.200 mAh-batterij, maar nog altijd een verbetering ten opzichte van de OnePlus 6T. Let wel, dit is met het 90Hz-scherm ingeschakeld, als ik de verversingsfrequentie zou verlagen naar 60Hz, dan kom ik al sneller op de negen tot tien uur, maar dat is echt afhankelijk van de dag. Batterij leeg? Dan kan je met de Warp Charge 30-oplader de telefoon snel opvullen. Deze laadtechniek werkt met maximaal 30 watt, waarmee de batterij binnen 20 minuten van nul naar vijftig procent op kan laden – in mijn testen bleek dat ook daadwerkelijk zo te zijn, zelfs al maak je ondertussen gebruik van de OnePlus 7 Pro.
Naast een grotere batterij en een snellere oplaadtechniek, heeft OnePlus ditmaal ruimte gevonden voor het verwerken van stereo-speakers. In 2014 was de OnePlus One de eerste en laatste OnePlus-telefoon tot op heden met twee speakers en de ervaring is opvallend goed met de 7 Pro. OnePlus werkte samen met Dolby Atmos om zijn speakers te finetunen, dat is goed gelukt. Het blijven kleine speakers, je hoeft dan ook niet veel bass te verwachten, maar voor de rest bevalt het erg goed. Het is ook fijn om weer eens een vorm van kanaal-separatie waar te nemen. In een mono-speaker worden kanalen gemixt, maar dat doet af aan de algehele ervaring. Wil je liever audio beluisteren van een kabel, dan moet je even naar OnePlus.com toe om een adapter aan te schaffen – er zit immers geen adapter in de doos. Dat zal voor veel mensen een gemis zijn, vooral gezien deze adapter bij de OnePlus 6T wel inclusief was. Om als laatste op de haptische feedback terug te komen: dat is dit jaar eindelijk opgelost, OnePlus past eindelijk een fijne haptische motor toe voor de trillingen van zijn toestel.
Meer camera’s in 2019…
Samsung, Huawei, LG, Nokia … ze hebben allemaal een ding gemeen als het aankomt op telefoons: in 2019 verhoogde elke fabrikant het aantal camera’s op zijn toestellen. OnePlus blijft niet achter, er zijn in zijn totaliteit vier sensoren aanwezig. Een aan de voorkant in zijn pop-up module, terwijl er aan de achterkant drie sensoren zitten: de 48MP-camera met pixel-binning, waarmee het 12 MP-foto’s kan schieten, één 8 MP-sensor met driemaal optische zoom en nog de 16 MP-sensor met een groothoeklens van 117-graden. In de voorbije jaren wist OnePlus niet te overtuigen met zijn camera’s, en alhoewel het een stuk beter is geworden, kan de fabrikant niet concurreren met de Google Pixels of Huawei-toestellen van deze wereld. Dat zou, gezien de prijs van het toestel, echter geen eerlijke vergelijking zijn. Dus, hoe zien de foto’s eruit als je deze zou vergelijken met toestellen zoals de Samsung Galaxy S10(e)?
Zelfs al vergelijk je de OnePlus 7 Pro met soortgenoten, het blijft zo dat de foto’s van de OnePlus 7 Pro simpelweg (iets) zachter zijn. Op het eerste zicht lijken de foto’s scherp en zijn de kleuren van de foto’s fraai zonder het weergeven van een (te) warme toon. Helaas verlies je, als je iets inzoomt op de foto’s van de 48 MP-camera, al snel details. Foto’s van de 8 MP-telefoto-camera zien er erg netjes uit, al moet je deze sensor proberen te vermijden in slechte lichtomstandigheden. Wel is er een Nightsight-functie in de OnePlus 7 Pro aanwezig. In vergelijking met Huawei’s foto’s scoort elke camera slecht, maar ik was verrast toen ik de resultaten zag van een avondje in mijn donkere slaapkamer foto’s te hebben gemaakt. Ja, details waren veelal afwezig, maar je kon er in de meeste gevallen nog echt wel iets uit opmaken. Wat betreft de groothoeklens, de foto’s van de 16 MP-sensor zijn qua kleuren netjes en ook veel details zijn aanwezig, al dan niet wat zachter dan gehoopt. Nee, OnePlus staat niet bovenaan de ranglijst van smartphonecamera’s, maar ik kan niet anders zeggen dan dat er verbetering in zit.
‘Puntenverdeling’
Twee weken met de OnePlus 7 Pro sluit ik af met het geven van een conclusie. Laat ik beginnen bij het scherm. Wat mij betreft, en dat laat de keuring van DisplayMate ook zien, is het een van de beste schermen op de markt. Niet alleen qua kleuren is het een zeer goed paneel: ook de helderheid, resolutie en de 90Hz-verversingssnelheid spelen daarbij een (grote) rol. Verder weet OnePlus met OxygenOS nog altijd een voorbeeld te zetten van hoe Android er nu echt uit zou moeten zien, vergeet daarbij niet het oneindig aantal functies die in OxygenOS verwerkt zitten. Verder is het design weer eens iets nieuws, er zijn de nodige vernieuwingen aangebracht om mee te spelen met de concurrentie; dat zie je bij alle delen van de telefoon. Van de geslaagde stereo-speakers, de vloeiende (game)ervaring die aan de telefoon vast zit en een batterijduur en oplaadsnelheid (van de batterij) om gewoon de dag mee door te kunnen komen.
Zijn er dan geen minpunten, zo zou je kunnen vragen? Die zijn er zeker, zo moet je maar net houden van een pop-up selfiecamera. Je zou kunnen stellen dat het een van de weinige manieren is om een randloos scherm mogelijk te maken, maar dat hoeft nog niet te zeggen dat je dat als fabrikant ook toe moet passen. Verder missen veel collega’s in de industrie draadloos opladen en ook een audiopoort is niet op het toestel terug te vinden. Het laatste deel waar OnePlus nog moeite mee heeft, dat zijn de camera’s. In zekere zin schieten ze mooie foto’s en kunnen ze video’s prima stabiliseren – daarnaast heb ik veel plezier gehad met de telefoto-camera met 3x optische zoom – maar OnePlus doet niet mee met de grote spelers. Gelukkig zit het toestel daar qua prijs wel onder, met een adviesprijs van 709 euro bij het model met 6GB RAM en 128 GB-opslag. Zelfs met de negatieve punten meegewogen blijft het een zeer goed toestel, in mijn ogen het beste toestel van OnePlus ooit, het is niet zo gek dat je daar ook iets meer voor moet betalen…
