XYZ Da Vinci Mini review
Da Vinci imponeert met een spotgoedkope 3D-printer, al heb je heel wat geduld nodig om van dit toestel te kunnen genieten.
In deze test komen vooral duurdere 3D-printers aan bod, maar de da Vinci Mini is zo’n interessante printer dat we hem toch wilden meenemen. Het toestel kost 299 euro, wat een lachwekkende prijs is voor een 3D-printer. De mini ziet er dan ook uit als een stuk speelgoed dankzij de felle oranje kleur. Je vindt hier geen SD-kaartlezer en zelfs geen display: een lampje links onderaan dat dubbel dienstdoet als knop is de enige hardwarematige indicator.
Om de miniprinter te gebruiken dien je hem met een usb-kabel aan je computer te hangen. De juiste XYZ-software, te downloaden via de website van de fabrikant, zal het toestel vervolgens herkennen. Vanuit de software ken je een bedieningspaneel openen waarmee je de da Vinci semiautomatisch kan kalibreren en instellingen kan wijzigen.
De printer heeft een verwarmd metalen bed dat je idealiter afdekt met tape of het bijgeleverde zelfklevende papier. Dat moet de hechting van het filament bevestigen, maar dat bleek bij tijdens onze tests toch een pijnpunt. Je bedient je best nog van een lijmstift (of een gelijkaardig soort lijm) om te verzekeren dat het model blijft plakken aan het bed, en dan nog is de kleine printer niet echt betrouwbaar. Gezien de prijs zijn we bereid heel wat door de vingers te zien, maar we hebben het gevoel dat je best toch iets meer geld uitgeeft tenzij je het geen ramp vindt dat er meer prints mislukken dan lukken.
Natuurlijk is ook de kwaliteit op z’n navenant. Je kan geen fijne details verwachten in deze prijsklasse. Eigenlijk is het al straf dat XYZ voor 299 een printer kan bouwen die überhaupt werkt. Vanuit dat oogpunt verdient de fabrikant punten met dit toestel, maar wij zouden persoonlijk eerder sparen voor een significant duurder maar veel betrouwbaarder model.
3D-pennetje
Met de opkomst van 3D-printers duurde het niet lang vooraleer ook de 3D-pen het levenslicht zag. Zo’n pen laat je toe om in drie dimensies te schetsen of kleine retoucheerwerken uit te voeren. 3Doodler was enkele jaren geleden de eerste om het concept te lanceren, maar ondertussen zijn ook andere fabrikanten gevolgd. In de marge van deze massatest gaf XYZ ons zijn da Vinci 3D Pen in handen. De pen doet wat denken aan een lijmpistool. Je sluit de pen aan op een stopcontact, brengt het filament langs de achterkant in, wacht tot het geheel op temperatuur is en met een druk op de knop begint het plastic door de metalen nozzle te spuiten. Met een tweede knop kan je de pen pauzeren. Je hebt geen controle over de snelheid of temperatuur, wat betekent dat je uitsluitend PLA-plastic kan gebruiken om te printen. In de doos zitten twee kleuren testfilament, maar dat is maar net genoeg om de techniek een beetje onder de knie te krijgen. De da Vinci 3D Pen vind je al voor om en bij 67 euro. Dat is zo’n 40 euro minder dan de 3Doodler, maar daarmee kan je wel temperatuur en snelheid controleren en die levert meer filament mee in de doos.
Da Vinci imponeert met een spotgoedkope 3D-printer, al heb je heel wat geduld nodig om van dit toestel te kunnen genieten.
In deze test komen vooral duurdere 3D-printers aan bod, maar de da Vinci Mini is zo’n interessante printer dat we hem toch wilden meenemen. Het toestel kost 299 euro, wat een lachwekkende prijs is voor een 3D-printer. De mini ziet er dan ook uit als een stuk speelgoed dankzij de felle oranje kleur. Je vindt hier geen SD-kaartlezer en zelfs geen display: een lampje links onderaan dat dubbel dienstdoet als knop is de enige hardwarematige indicator.
Om de miniprinter te gebruiken dien je hem met een usb-kabel aan je computer te hangen. De juiste XYZ-software, te downloaden via de website van de fabrikant, zal het toestel vervolgens herkennen. Vanuit de software ken je een bedieningspaneel openen waarmee je de da Vinci semiautomatisch kan kalibreren en instellingen kan wijzigen.
De printer heeft een verwarmd metalen bed dat je idealiter afdekt met tape of het bijgeleverde zelfklevende papier. Dat moet de hechting van het filament bevestigen, maar dat bleek bij tijdens onze tests toch een pijnpunt. Je bedient je best nog van een lijmstift (of een gelijkaardig soort lijm) om te verzekeren dat het model blijft plakken aan het bed, en dan nog is de kleine printer niet echt betrouwbaar. Gezien de prijs zijn we bereid heel wat door de vingers te zien, maar we hebben het gevoel dat je best toch iets meer geld uitgeeft tenzij je het geen ramp vindt dat er meer prints mislukken dan lukken.
Natuurlijk is ook de kwaliteit op z’n navenant. Je kan geen fijne details verwachten in deze prijsklasse. Eigenlijk is het al straf dat XYZ voor 299 een printer kan bouwen die überhaupt werkt. Vanuit dat oogpunt verdient de fabrikant punten met dit toestel, maar wij zouden persoonlijk eerder sparen voor een significant duurder maar veel betrouwbaarder model.
3D-pennetje
Met de opkomst van 3D-printers duurde het niet lang vooraleer ook de 3D-pen het levenslicht zag. Zo’n pen laat je toe om in drie dimensies te schetsen of kleine retoucheerwerken uit te voeren. 3Doodler was enkele jaren geleden de eerste om het concept te lanceren, maar ondertussen zijn ook andere fabrikanten gevolgd. In de marge van deze massatest gaf XYZ ons zijn da Vinci 3D Pen in handen. De pen doet wat denken aan een lijmpistool. Je sluit de pen aan op een stopcontact, brengt het filament langs de achterkant in, wacht tot het geheel op temperatuur is en met een druk op de knop begint het plastic door de metalen nozzle te spuiten. Met een tweede knop kan je de pen pauzeren. Je hebt geen controle over de snelheid of temperatuur, wat betekent dat je uitsluitend PLA-plastic kan gebruiken om te printen. In de doos zitten twee kleuren testfilament, maar dat is maar net genoeg om de techniek een beetje onder de knie te krijgen. De da Vinci 3D Pen vind je al voor om en bij 67 euro. Dat is zo’n 40 euro minder dan de 3Doodler, maar daarmee kan je wel temperatuur en snelheid controleren en die levert meer filament mee in de doos.
