Op geheime daguitstap naar de Samsung Galaxy S8
We worden binnengelaten in de woonkamer van een Londense yup. Links zien we een halve woonkamer met twee sofa’s, een salontafel en een televisie, rechts testopstellingen die leuke demo’s beloven van de nieuwste toptoestellen van Samsung. In een uithoek zijn schermen opgehangen tegen witte wanden, met daarop het logo van Samsung. In een halve cirkel daarrond staan harden banken en oncomfortabele stoelen. Dat alles merken we pas op nadat we de keuken hebben gespot en we de toelating krijgen om die te plunderen. “Neem gerust een koffiekoek, snoepje of stuk fruit. In de koelkast staan verfrissende drankjes.” Het fruit blijft onaangeroerd.
Het is vandaag de voorstelling van de Galaxy S8, the next big thing. We zijn met zo’n zes journalisten en techbloggers naar Londen afgereisd voor één dag. Een collega verkondigt dat ze haar stuk al grotendeels geschreven heeft en dat ze louter wacht op de bevestigende presentatie om haar stuk te publiceren. Ikzelf schreef de dag ervoor al een overzichtsstuk met ‘alles dat we al weten over de nieuwe S8’. Ook ik verwacht geen verrassingen.
Sober in stijl en gemoed
Volgens de overlevering waren events van Samsung vroeger echte belevingen. Van vele collega-concurrenten hoor ik regelmatig verhalen over megasamenkomsten met journalisten van over de hele wereld, opgericht met budgetten waar onze minister van begroting jaloers op kon zijn. Tegenwoordig is er één groot event in de States, met enkele kleinere kennismakingen elders, zoals hier in Londen.
Het evenement dat wij mogen bijwonen bevindt zich in een Londense achterbuurt, een eind verwijderd van het toeristische centrum. Wimborne House is gelegen in een rustige straat, weg van de verkeersdrukte. Langs de buitenkant niets speciaals, en langs de binnenkant eigenlijk ook niet. Het contrast met de hedendaagse voorstellingen van Huawei kan bijna niet groter zijn.
Echte journalisten
Eenmaal binnen en aangemeld – iedereen vliegt op het bordje met de wifi-code op – worden we naar de bovenste etage geleid. We krijgen nogmaals te horen wat op voorhand was afgesproken: “foto’s met smartphones zijn absoluut verboden. Beelden schieten mag enkel en alleen met een echt fototoestel.” Met z’n allen vragen we ons af wie dat bedacht heeft en vanonder welke steen die komt gekropen.
Heeft Samsung plots schrik voor een lek? Is het bang dat een onoplettende journalist de foto’s upload naar zijn Facebook of Twitter in plaats van (volautomatisch) naar zijn Google Foto’s-cloud? Uiteraard volgen we de bevelen braaf op; je bijt niet in de hand die je voedt. Nog voor iemand die avond zal thuiskomen zullen de foto’s al op ieders smartphone en computer staan. Bij mij is dat niet anders: op de trein terug van Londen naar Brussel-Zuid maak ik gebruik van de wifi-capaciteiten van mijn SD-kaart. Of wat had je gedacht?
Aanvinken
De presentatie zelf is allesbehalve indrukwekkend. Met een uitdrukking die zegt ‘jullie weten alles toch al’ worden vermoedens bevestigd, geruchten onderschreven en giswerk beaamt. De demo’s erna zijn iets interessanter, maar het scheelt niet veel. In essentie wordt de presentatie gewoon nog eens herhaald, met enkele praktische voorbeelden erbij. De demonstratoren van dienst zijn Koreanen met een allesbehalve onberispelijk accent.
Al snel wordt duidelijk dat zelfs Samsung niet bovennatuurlijk onmenselijk is. Hier en daar sluipen er foutjes in de uitleg, de sprekers weten niet altijd meteen hoe ze hun toestel met de juiste woorden moeten bewieroken en een enkele demo, die van slimme assistent Bixby, draait helemaal in de soep. De assistent is duidelijk nog niet wakker, weigert te verbinden met het televisiescherm en geeft het regelmatig gewoon op.
Als het maar leuk is
Nadien worden we uitgenodigd om de toestellen in de hand te nemen. Iedereen gaat gretig aan de slag met de gezichtsherkenning, de verdwenen thuisknop en we zijn het er allemaal over eens dat de nieuwe plaats van de vingerafdrukscanner ongelukkig gekozen is. De taferelen houden een klein halfuur aan, waarin fototoestellen gretig klikken. Bijna niemand schenkt zijn aandacht aan Samsung Connect, de app waarmee Samsung jouw slimme apparaten wil besturen vanop je telefoon, noch aan de nieuwe Gear 360. Die filmt en die zal dat wel goed doen zeker? De Gear VR krijgt wat meer aandacht, maar alleen omdat je er een zombiespel op kan proberen.
Eens de eerste schok van de toestellen en hun schoonheid is gaan liggen, verschuift de aandacht wederom naar de keuken. Een onverlaat heeft zijn blog geopend op het aanraakscherm van de slimme koelkast en begint daar dan maar kiekjes van te schieten. Iemand anders kan het niet aanzien en besluit dan maar om een Beatles-nummertje af te spelen vanop de koelkast. De smartphones zijn (bijna) vergeten.
Uiteindelijk worden we vriendelijk verzocht het gebouw te verlaten en plaats te maken voor de volgende groep. Een van de presentatoren laat nog snel zijn eigen S8 op de grond vallen (om te bewijzen hoe sterk ze zijn?) en we vervolgen onze tocht. Na nog snel een hapje te gaan eten, stappen we alweer op de trein naar huis. Geen groots afscheid van Samsung, geen losbandige feestjes, maar veeleer het gevoel dat de smartphonegigant iedereen weer thuis wilt hebben tegen het einde van een doordeweekse werkdag.
We worden binnengelaten in de woonkamer van een Londense yup. Links zien we een halve woonkamer met twee sofa’s, een salontafel en een televisie, rechts testopstellingen die leuke demo’s beloven van de nieuwste toptoestellen van Samsung. In een uithoek zijn schermen opgehangen tegen witte wanden, met daarop het logo van Samsung. In een halve cirkel daarrond staan harden banken en oncomfortabele stoelen. Dat alles merken we pas op nadat we de keuken hebben gespot en we de toelating krijgen om die te plunderen. “Neem gerust een koffiekoek, snoepje of stuk fruit. In de koelkast staan verfrissende drankjes.” Het fruit blijft onaangeroerd.
Het is vandaag de voorstelling van de Galaxy S8, the next big thing. We zijn met zo’n zes journalisten en techbloggers naar Londen afgereisd voor één dag. Een collega verkondigt dat ze haar stuk al grotendeels geschreven heeft en dat ze louter wacht op de bevestigende presentatie om haar stuk te publiceren. Ikzelf schreef de dag ervoor al een overzichtsstuk met ‘alles dat we al weten over de nieuwe S8’. Ook ik verwacht geen verrassingen.
Sober in stijl en gemoed
Volgens de overlevering waren events van Samsung vroeger echte belevingen. Van vele collega-concurrenten hoor ik regelmatig verhalen over megasamenkomsten met journalisten van over de hele wereld, opgericht met budgetten waar onze minister van begroting jaloers op kon zijn. Tegenwoordig is er één groot event in de States, met enkele kleinere kennismakingen elders, zoals hier in Londen.
Het evenement dat wij mogen bijwonen bevindt zich in een Londense achterbuurt, een eind verwijderd van het toeristische centrum. Wimborne House is gelegen in een rustige straat, weg van de verkeersdrukte. Langs de buitenkant niets speciaals, en langs de binnenkant eigenlijk ook niet. Het contrast met de hedendaagse voorstellingen van Huawei kan bijna niet groter zijn.
Echte journalisten
Eenmaal binnen en aangemeld – iedereen vliegt op het bordje met de wifi-code op – worden we naar de bovenste etage geleid. We krijgen nogmaals te horen wat op voorhand was afgesproken: “foto’s met smartphones zijn absoluut verboden. Beelden schieten mag enkel en alleen met een echt fototoestel.” Met z’n allen vragen we ons af wie dat bedacht heeft en vanonder welke steen die komt gekropen.
Heeft Samsung plots schrik voor een lek? Is het bang dat een onoplettende journalist de foto’s upload naar zijn Facebook of Twitter in plaats van (volautomatisch) naar zijn Google Foto’s-cloud? Uiteraard volgen we de bevelen braaf op; je bijt niet in de hand die je voedt. Nog voor iemand die avond zal thuiskomen zullen de foto’s al op ieders smartphone en computer staan. Bij mij is dat niet anders: op de trein terug van Londen naar Brussel-Zuid maak ik gebruik van de wifi-capaciteiten van mijn SD-kaart. Of wat had je gedacht?
Aanvinken
De presentatie zelf is allesbehalve indrukwekkend. Met een uitdrukking die zegt ‘jullie weten alles toch al’ worden vermoedens bevestigd, geruchten onderschreven en giswerk beaamt. De demo’s erna zijn iets interessanter, maar het scheelt niet veel. In essentie wordt de presentatie gewoon nog eens herhaald, met enkele praktische voorbeelden erbij. De demonstratoren van dienst zijn Koreanen met een allesbehalve onberispelijk accent.
Al snel wordt duidelijk dat zelfs Samsung niet bovennatuurlijk onmenselijk is. Hier en daar sluipen er foutjes in de uitleg, de sprekers weten niet altijd meteen hoe ze hun toestel met de juiste woorden moeten bewieroken en een enkele demo, die van slimme assistent Bixby, draait helemaal in de soep. De assistent is duidelijk nog niet wakker, weigert te verbinden met het televisiescherm en geeft het regelmatig gewoon op.
Als het maar leuk is
Nadien worden we uitgenodigd om de toestellen in de hand te nemen. Iedereen gaat gretig aan de slag met de gezichtsherkenning, de verdwenen thuisknop en we zijn het er allemaal over eens dat de nieuwe plaats van de vingerafdrukscanner ongelukkig gekozen is. De taferelen houden een klein halfuur aan, waarin fototoestellen gretig klikken. Bijna niemand schenkt zijn aandacht aan Samsung Connect, de app waarmee Samsung jouw slimme apparaten wil besturen vanop je telefoon, noch aan de nieuwe Gear 360. Die filmt en die zal dat wel goed doen zeker? De Gear VR krijgt wat meer aandacht, maar alleen omdat je er een zombiespel op kan proberen.
Eens de eerste schok van de toestellen en hun schoonheid is gaan liggen, verschuift de aandacht wederom naar de keuken. Een onverlaat heeft zijn blog geopend op het aanraakscherm van de slimme koelkast en begint daar dan maar kiekjes van te schieten. Iemand anders kan het niet aanzien en besluit dan maar om een Beatles-nummertje af te spelen vanop de koelkast. De smartphones zijn (bijna) vergeten.
Uiteindelijk worden we vriendelijk verzocht het gebouw te verlaten en plaats te maken voor de volgende groep. Een van de presentatoren laat nog snel zijn eigen S8 op de grond vallen (om te bewijzen hoe sterk ze zijn?) en we vervolgen onze tocht. Na nog snel een hapje te gaan eten, stappen we alweer op de trein naar huis. Geen groots afscheid van Samsung, geen losbandige feestjes, maar veeleer het gevoel dat de smartphonegigant iedereen weer thuis wilt hebben tegen het einde van een doordeweekse werkdag.
