Spellen over kanker: goed idee of niet?
Zelden heb ik met zoveel tegenzin een spel opgestart. Ik wist dat ik het wilde spelen. De ontwikkelaar is al jaren bezig om zijn ervaringen in een spel te bundelen. Het zorgde ervoor dat hij alles op zijn manier kon verwerken. Zijn zoon heeft een hersentumor en heeft nog maar enkele weken te leven. Die weken worden maanden, tot het noodlot toch onherroepelijk toeslaat. Ik wilde het spelen, en tegelijk ook niet.
Je kan Joel niet redden. Het kan gewoonweg niet. That Dragon, Cancer vertelt het autobiografisch verhaal van Ryan en Amy Green over hun terminaal zieke zoon Joel. Er zijn de goede dagen, maar er zijn ook de heel slechte dagen. Alles wordt verteld over 14 afleveringen, in totaal goed voor iets meer dan twee uur ‘speeltijd’.
Kanker is voor iedereen persoonlijk, en dat voel je hier ook. Alle tekst en dialogen zijn van de ouders zelf. Er komen geen stemacteurs aan te pas, het geheel is puur en melancholisch. Je weet wat er gaat gebeuren, je kent het noodlot, maar het is vooral de beleving die van levensbelang is in het spel. That Dragon, Cancer kent ook geen gezichten. De grafische stijl is bijzonder, maar past ook tegelijk perfect bij het spel zelf.
Er zijn momenten dat je van de vrijheid geniet en Joel hoort lachen van plezier. Er zijn ook evengoed momenten waar Joel niet kan stoppen met wenen door de pijn. Pijn die door merg en been gaat. Pijn die ervoor zorgt dat je je eigen kind thuis extra koestert en nog eens extra vastpakt. Een gezond en gelukkig leven moet je koesteren.
That Dragon, Cancer is een point-and-click-ervaring waar weinig ruimte is voor verkenning. Alle scènes zijn sterk afgelijnd, met heel af en toe en moment voor extra ruimte. Zo is de scène waar je doorheen de hal van het ziekenhuis wandelt met alle kaartjes rondom je heel intens. Elk kaartje heeft een boodschap, meer dan 50 in totaal. Aan jou om te zien of je ze allemaal aan kan.
Tussendoor rinkelt je telefoon ook. Telkens wanneer dat gebeurt, ben je gelukkig. Het zorgt ervoor dat de ban gebroken is, dat je even uit het isolement wordt getrokken. Je bent niet alleen op de wereld, er zijn er nog anderen.
Ook de relatie tussen man en vrouw neemt plaats op het podium in That Dragon, Cancer. Amy die optimistisch hoopt dat alles nog goed komt en Joel zal genezen, terwijl Ryan heel donkere momenten ervaart in zijn leven. Het geeft een duidelijk beeld dat kanker een significante impact heeft op het gezin. Soms leidt dit tot breuken. Andere gezinnen komen er sterker uit.
That Dragon, Cancer opent ogen, maar het zal mensen ook zonder twijfel kwetsen. Het jaar is nog jong, maar ik twijfel of ik dit jaar nog zo’n sterke spelbeleving zal ervaren. Spel is eigenlijk een fout woord hier. Levenservaring past beter. Heb je recent iemand verloren aan kanker of lijdt iemand in je naaste omgeving eraan? Overweeg That Dragon, Cancer, koester je geluk, en geef je kinderen een dikke knuffel.
Zelden heb ik met zoveel tegenzin een spel opgestart. Ik wist dat ik het wilde spelen. De ontwikkelaar is al jaren bezig om zijn ervaringen in een spel te bundelen. Het zorgde ervoor dat hij alles op zijn manier kon verwerken. Zijn zoon heeft een hersentumor en heeft nog maar enkele weken te leven. Die weken worden maanden, tot het noodlot toch onherroepelijk toeslaat. Ik wilde het spelen, en tegelijk ook niet.
Je kan Joel niet redden. Het kan gewoonweg niet. That Dragon, Cancer vertelt het autobiografisch verhaal van Ryan en Amy Green over hun terminaal zieke zoon Joel. Er zijn de goede dagen, maar er zijn ook de heel slechte dagen. Alles wordt verteld over 14 afleveringen, in totaal goed voor iets meer dan twee uur ‘speeltijd’.
Kanker is voor iedereen persoonlijk, en dat voel je hier ook. Alle tekst en dialogen zijn van de ouders zelf. Er komen geen stemacteurs aan te pas, het geheel is puur en melancholisch. Je weet wat er gaat gebeuren, je kent het noodlot, maar het is vooral de beleving die van levensbelang is in het spel. That Dragon, Cancer kent ook geen gezichten. De grafische stijl is bijzonder, maar past ook tegelijk perfect bij het spel zelf.
Er zijn momenten dat je van de vrijheid geniet en Joel hoort lachen van plezier. Er zijn ook evengoed momenten waar Joel niet kan stoppen met wenen door de pijn. Pijn die door merg en been gaat. Pijn die ervoor zorgt dat je je eigen kind thuis extra koestert en nog eens extra vastpakt. Een gezond en gelukkig leven moet je koesteren.
That Dragon, Cancer is een point-and-click-ervaring waar weinig ruimte is voor verkenning. Alle scènes zijn sterk afgelijnd, met heel af en toe en moment voor extra ruimte. Zo is de scène waar je doorheen de hal van het ziekenhuis wandelt met alle kaartjes rondom je heel intens. Elk kaartje heeft een boodschap, meer dan 50 in totaal. Aan jou om te zien of je ze allemaal aan kan.
Tussendoor rinkelt je telefoon ook. Telkens wanneer dat gebeurt, ben je gelukkig. Het zorgt ervoor dat de ban gebroken is, dat je even uit het isolement wordt getrokken. Je bent niet alleen op de wereld, er zijn er nog anderen.
Ook de relatie tussen man en vrouw neemt plaats op het podium in That Dragon, Cancer. Amy die optimistisch hoopt dat alles nog goed komt en Joel zal genezen, terwijl Ryan heel donkere momenten ervaart in zijn leven. Het geeft een duidelijk beeld dat kanker een significante impact heeft op het gezin. Soms leidt dit tot breuken. Andere gezinnen komen er sterker uit.
That Dragon, Cancer opent ogen, maar het zal mensen ook zonder twijfel kwetsen. Het jaar is nog jong, maar ik twijfel of ik dit jaar nog zo’n sterke spelbeleving zal ervaren. Spel is eigenlijk een fout woord hier. Levenservaring past beter. Heb je recent iemand verloren aan kanker of lijdt iemand in je naaste omgeving eraan? Overweeg That Dragon, Cancer, koester je geluk, en geef je kinderen een dikke knuffel.
