Review Yotaphone: twee schermen, nul meerwaarde
Goed begonnen is half gewonnen, zo luidt het spreekwoord. Dat een spectaculair begin geen garantie geeft op de tweede helft van die overwinning bewijst het Russische Yotaphone. Hun Yotaphone 2, die bij ons door het leven gaat zonder het volgnummer, oogt aanvankelijk meer dan premium.
Daar zit de verpakking voor iets tussen: je koopt de telefoon in wat ongetwijfeld het meest premium doosje is waarin je dezer dagen een smartphone kan verkrijgen. De originele verpakking is helemaal omwikkeld met een softtouch buitenzijde en klikt dicht met een magnetisch systeem. In de stevige verpakking zitten afzonderlijke onderdelen zoals de lader weggestoken als waren het waardevolle juwelen.
Papier
De Yotaphone zelf zit mooi in het midden en oogt sober maar stijlvol. Het egale zwarte uiterlijk en de gebogen randen zijn evenwel niet speciaal. Het verkoopargument van dit toestel vinden we op de achterzijde: een 4,7 inch e-inkscherm, een zwart-witscherm met dezelfde technologie die achter e-readers schuilt.
Op papier is deze combinatie meer dan interessant: e-ink is een stuk aangenamer voor de ogen, gebruikt nauwelijks energie en blijft een beeld weergeven, zelfs wanneer de batterij van het toestel er de brui aan geeft. Bovendien voegt deze Yotaphone, in tegenstelling tot zijn voorganger, touchscreen-functionaliteit toe aan het tweede scherm.
Contrast en kleuren
Aan de voorzijde vinden we een klassiek 5 inch-scherm dat er wondermooi uit ziet. Enkel een amoledscherm toont dieper zwart en de kleuren zijn helder maar waarheidsgetrouw. Ondanks de twee schermen is de Yotaphone bovendien niet dikker dan de concurrentie en ook het gewicht werd binnen de perken gehouden. Duw het toestel voor vijf minuten in iemands handen en hij of zij zal terecht onder de indruk zijn.
De Yotaphone moet met z’n prijskaartje van 699 euro echter interessant zijn voor langer dan vijf minuten, en daar knelt het schoentje. Hoe meer ik het toestel gebruikte, hoe meer scheurtjes ik ontdekte in de, toegegeven, prachtige façade. De schuldige: het tweede scherm dat na twee weken zelfs geen gimmick meer is, maar bron van irritatie.
Van kwaad…
De Yotaphone doet nochtans z’n best om het tweede scherm nuttig te maken. Zo kan je widgets aan de het e-ink-scherm toevoegen net als enkele snelkoppelingen naar veelgebruikte apps. Ook notificaties verschijnen indien gewenst op de achterkant. Spijtig genoeg begrijpt de achterkant enkel telefoon, sms en e-mail notificaties. Alle overige meldingen verschijnen als cijfer bij één verzamelicoontje. Klik je daarop, dan krijg je de boodschap dat je het toestel moet omdraaien. Helaas telt letterlijk alles als melding, zowel WhatsApp-berichten als de melding dat er een applicatie is geüpdatet, met als resultaat dat je de telefoon zo vaak moet omdraaien om de melding te zien dat je al beter meteen het hoofdscherm gebruikt.
De widgets zijn in principe wel handig. Vooral de klok: omdat je het scherm niet meer hoeft aan te zetten om te zien hoe laat het is bespaar je heel wat batterij. Helaas is de software die de widgets op de achterkant verzorgt niet zo stabiel. Met andere woorden: de klok blijft soms hangen. Haperingen gebeuren te frequent waardoor je de meldingen niet kan vertrouwen.
…Naar erger…
Naast widgets heb je ook enkele apps die speciaal voor de achterzijde bedoeld zijn, zoals een schaakspel en een e-reader. Bij die laatste valt het echter op hoe ontoereikend de 960 x 540-resolutie is. Tekst is absoluut niet scherp: e-boeken of websites zien er uit alsof je ze hebt afgedrukt op een printer waarvan de inkt bijna op is. Lezen op die manier is vermoeiend en de tekengrootte ter compensatie een stuk groter zetten biedt geen soelaas gezien het geringe schermformaat. Bovendien heeft het scherm last van schandalig veel ghosting. Lezen met witte letters op een zwarte achtergrond is gewoon geen optie, aangezien de volgende bladzijde amper verdwijnt wanneer je verder bladert.
Tot slot kan je het e-ink-scherm ook als hoofdscherm gebruiken. Met een druk op de knop toont de achterzijde een volledig functionele Android. Het besturingssysteem op het e-readerscherm ziet er leuk uit, maar nuttig is het omwille van de resolutieproblemen niet. Bovendien reageert het aanraakscherm heel slecht. Zelfs ontgrendelen vereist steevast meerdere pogingen zodat het bedienen van Android een rotklus wordt. De beperkte refreshrate van het e-ink-scherm helpt niet, al ligt die in verhouding met e-readers wel redelijk hoog.
…tot verschrikkelijk
Als rotte kers op de uitgedroogde taart is het scherm helemaal niet zo mooi verwerkt in de achterzijde. Randen zijn maar al te duidelijk zichtbaar, want de Yotaphone in gebruik niet echt mooi maakt.
Zelfs wanneer ik besliste om het tweede scherm te laten voor wat het is speelde het mij parten: hoewel de achterzijde ontgrendelen met het aanraakscherm zoals gezegd niet eenvoudig is, lukt het wel om het scherm onbewust te activeren wanneer je op de voorzijde werkt. Plots springt het hoofdscherm dan af, draai ik de telefoon om, om te ontdekken dat het toestel plots iemand willekeurig aan het bellen is, waarna de achterzijde vastloopt zodat ik niet kan inleggen. Andersom luisterde de telefoon niet altijd wanneer ik wilde wisselen van de achterzijde naar de voorzijde. Dat ik het toestel tot driemaal toe betrapte op stiekem heropstarten is in het licht van alle andere mankementen nauwelijks het vermelden waard.
(Gebrek aan) autonomie
YotaPhone ziet het e-ink-scherm vooral als een manier om batterij te besparen. E-ink gebruikt immers enkel energie wanneer het zichzelf vernieuwt, iets dat met een klok op de achterkant bijvoorbeeld maar één keer per minuut gebeurt. Ook voor het lezen van websites bespaar je ze batterij, waardoor het toestel langer meegaat.
Er is echter nog een manier om een smartphone lang te laten meegaan: een fatsoenlijke batterij. Die ontbreekt in de Yotaphone. Zelfs met gebruik van het e-ink-scherm haalt het toestel nauwelijks anderhalve dag, en dat met matig gebruik. Ter vergelijking: met hetzelfde gebruik houdt mijn Xperia Z2 van Sony het meer dan 48 uur uit, en dat is zonder zuinig e-ink-scherm.
Onvoorspelbaar
Schijnbaar als laatste stuiptrekking werpt de Yotaphone tot slot op dat je belangrijke info, zoals het instapticket voor je vliegtuig, op de achterzijde kan parkeren. Als de telefoon dan toch uitvalt heb je tenminste die barcode nog bij de hand. Leuk geprobeerd: helaas sprong het scherm dat ik open had gezet op de achterzijde automatisch weg toen de telefoon uit viel. Bovendien tripte de Yotaphone zo vaak dat je een 50/50 kans hebt dat de achterzijde een foutmelding bevat in de plaats van je boarding pass.
Het slechte
Samengevat is het e-ink-scherm niet aangenaam om op te lezen, loopt de software geregeld vast, werkt het aanraakscherm niet goed, activeert het scherm niet wanneer je wil en wel wanneer je niet wil en heeft het last van een recordhoeveelheid ghosting. Ik ontdekte slechts één pluspunt aan het tweede scherm: het staat je toe om selfies te trekken met de hoofdcamera (ook daar is een app voor) indien je dat graag doet. Spectaculair is die 8 megapixel-hoofdcamera echter niet: de beide camera’s van HTC’s Desire Eye leveren betere resultaten af en dat met een aantrekkelijker prijskaartje.
Het matige
Natuurlijk is er ook een voorzijde en een binnenkant. Zoals gezegd is het full HD-scherm aan de voorkant wel spectaculair mooi. Op dat scherm draait Android KitKat. Tussen de twee schermen vinden we 32 GB (niet uitbreidbaar) aan opslagcapaciteit, 2 GB RAM en een Snapdragon 800 SoC. De ingewanden zijn vrijwel identiek aan zowat alle vlaggenschepen die we het afgelopen jaar zagen en de prestaties bevestigen dat. De Snapdragon 800 is nog steeds een krachtige chip waardoor dit toestel zowat alles zal aankunnen dat je er naartoe gooit.
Toch gaat het hier niet om het beste dat Qualcomm te bieden heeft. Zo zien we in de nieuwe generatie vlaggenschepen zoals de Nexus 6 al Snapdragon 805-chips verschijnen. Veel verschil zal je niet merken, maar vergeet niet dat het hier om een toestel van 700 euro gaat.
Het verdict
Voor die 700 euro krijg je een smartphone die je ook kan kopen voor 200 euro minder, met op de achterkant een tweede scherm dat er aanvankelijk leuk uit ziet maar je na twee dagen meer hoofdpijn zal bezorgen dan iets anders. Bovendien lijkt de hoofdcamera zo weggelopen van een toestel uit de middenklasse.
Voor 500 euro zou ik mild kunnen zijn voor de tekortkomingen aan de achterzijde. Ik zou dan kunnen zeggen dat het scherm ondanks zijn gebreken voor de liefhebbers is. Yotaphone prijst de Yotaphone 2 echter op het niveau van de Note 4, de Nexus 6 en de iPhone 6. Dit toestel is dat bedrag in geen honderd jaar waard. De Yotaphone krijgt een bonuspunt omdat echt originele telefoons zeldzaam zijn. Helaas gaat het hier om een veel te duur mislukt experiment. Laat je niet verleiden door de Yotaphone, want achter de aantrekkelijke eerste indruk schuilt een minder dan matige smartphone.
Met dank aan Coolblue voor het ter beschikking stellen van de Yotaphone 2.
Goed begonnen is half gewonnen, zo luidt het spreekwoord. Dat een spectaculair begin geen garantie geeft op de tweede helft van die overwinning bewijst het Russische Yotaphone. Hun Yotaphone 2, die bij ons door het leven gaat zonder het volgnummer, oogt aanvankelijk meer dan premium.
Daar zit de verpakking voor iets tussen: je koopt de telefoon in wat ongetwijfeld het meest premium doosje is waarin je dezer dagen een smartphone kan verkrijgen. De originele verpakking is helemaal omwikkeld met een softtouch buitenzijde en klikt dicht met een magnetisch systeem. In de stevige verpakking zitten afzonderlijke onderdelen zoals de lader weggestoken als waren het waardevolle juwelen.
Papier
De Yotaphone zelf zit mooi in het midden en oogt sober maar stijlvol. Het egale zwarte uiterlijk en de gebogen randen zijn evenwel niet speciaal. Het verkoopargument van dit toestel vinden we op de achterzijde: een 4,7 inch e-inkscherm, een zwart-witscherm met dezelfde technologie die achter e-readers schuilt.
Op papier is deze combinatie meer dan interessant: e-ink is een stuk aangenamer voor de ogen, gebruikt nauwelijks energie en blijft een beeld weergeven, zelfs wanneer de batterij van het toestel er de brui aan geeft. Bovendien voegt deze Yotaphone, in tegenstelling tot zijn voorganger, touchscreen-functionaliteit toe aan het tweede scherm.
Contrast en kleuren
Aan de voorzijde vinden we een klassiek 5 inch-scherm dat er wondermooi uit ziet. Enkel een amoledscherm toont dieper zwart en de kleuren zijn helder maar waarheidsgetrouw. Ondanks de twee schermen is de Yotaphone bovendien niet dikker dan de concurrentie en ook het gewicht werd binnen de perken gehouden. Duw het toestel voor vijf minuten in iemands handen en hij of zij zal terecht onder de indruk zijn.
De Yotaphone moet met z’n prijskaartje van 699 euro echter interessant zijn voor langer dan vijf minuten, en daar knelt het schoentje. Hoe meer ik het toestel gebruikte, hoe meer scheurtjes ik ontdekte in de, toegegeven, prachtige façade. De schuldige: het tweede scherm dat na twee weken zelfs geen gimmick meer is, maar bron van irritatie.
Van kwaad…
De Yotaphone doet nochtans z’n best om het tweede scherm nuttig te maken. Zo kan je widgets aan de het e-ink-scherm toevoegen net als enkele snelkoppelingen naar veelgebruikte apps. Ook notificaties verschijnen indien gewenst op de achterkant. Spijtig genoeg begrijpt de achterkant enkel telefoon, sms en e-mail notificaties. Alle overige meldingen verschijnen als cijfer bij één verzamelicoontje. Klik je daarop, dan krijg je de boodschap dat je het toestel moet omdraaien. Helaas telt letterlijk alles als melding, zowel WhatsApp-berichten als de melding dat er een applicatie is geüpdatet, met als resultaat dat je de telefoon zo vaak moet omdraaien om de melding te zien dat je al beter meteen het hoofdscherm gebruikt.
De widgets zijn in principe wel handig. Vooral de klok: omdat je het scherm niet meer hoeft aan te zetten om te zien hoe laat het is bespaar je heel wat batterij. Helaas is de software die de widgets op de achterkant verzorgt niet zo stabiel. Met andere woorden: de klok blijft soms hangen. Haperingen gebeuren te frequent waardoor je de meldingen niet kan vertrouwen.
…Naar erger…
Naast widgets heb je ook enkele apps die speciaal voor de achterzijde bedoeld zijn, zoals een schaakspel en een e-reader. Bij die laatste valt het echter op hoe ontoereikend de 960 x 540-resolutie is. Tekst is absoluut niet scherp: e-boeken of websites zien er uit alsof je ze hebt afgedrukt op een printer waarvan de inkt bijna op is. Lezen op die manier is vermoeiend en de tekengrootte ter compensatie een stuk groter zetten biedt geen soelaas gezien het geringe schermformaat. Bovendien heeft het scherm last van schandalig veel ghosting. Lezen met witte letters op een zwarte achtergrond is gewoon geen optie, aangezien de volgende bladzijde amper verdwijnt wanneer je verder bladert.
Tot slot kan je het e-ink-scherm ook als hoofdscherm gebruiken. Met een druk op de knop toont de achterzijde een volledig functionele Android. Het besturingssysteem op het e-readerscherm ziet er leuk uit, maar nuttig is het omwille van de resolutieproblemen niet. Bovendien reageert het aanraakscherm heel slecht. Zelfs ontgrendelen vereist steevast meerdere pogingen zodat het bedienen van Android een rotklus wordt. De beperkte refreshrate van het e-ink-scherm helpt niet, al ligt die in verhouding met e-readers wel redelijk hoog.
…tot verschrikkelijk
Als rotte kers op de uitgedroogde taart is het scherm helemaal niet zo mooi verwerkt in de achterzijde. Randen zijn maar al te duidelijk zichtbaar, want de Yotaphone in gebruik niet echt mooi maakt.
Zelfs wanneer ik besliste om het tweede scherm te laten voor wat het is speelde het mij parten: hoewel de achterzijde ontgrendelen met het aanraakscherm zoals gezegd niet eenvoudig is, lukt het wel om het scherm onbewust te activeren wanneer je op de voorzijde werkt. Plots springt het hoofdscherm dan af, draai ik de telefoon om, om te ontdekken dat het toestel plots iemand willekeurig aan het bellen is, waarna de achterzijde vastloopt zodat ik niet kan inleggen. Andersom luisterde de telefoon niet altijd wanneer ik wilde wisselen van de achterzijde naar de voorzijde. Dat ik het toestel tot driemaal toe betrapte op stiekem heropstarten is in het licht van alle andere mankementen nauwelijks het vermelden waard.
(Gebrek aan) autonomie
YotaPhone ziet het e-ink-scherm vooral als een manier om batterij te besparen. E-ink gebruikt immers enkel energie wanneer het zichzelf vernieuwt, iets dat met een klok op de achterkant bijvoorbeeld maar één keer per minuut gebeurt. Ook voor het lezen van websites bespaar je ze batterij, waardoor het toestel langer meegaat.
Er is echter nog een manier om een smartphone lang te laten meegaan: een fatsoenlijke batterij. Die ontbreekt in de Yotaphone. Zelfs met gebruik van het e-ink-scherm haalt het toestel nauwelijks anderhalve dag, en dat met matig gebruik. Ter vergelijking: met hetzelfde gebruik houdt mijn Xperia Z2 van Sony het meer dan 48 uur uit, en dat is zonder zuinig e-ink-scherm.
Onvoorspelbaar
Schijnbaar als laatste stuiptrekking werpt de Yotaphone tot slot op dat je belangrijke info, zoals het instapticket voor je vliegtuig, op de achterzijde kan parkeren. Als de telefoon dan toch uitvalt heb je tenminste die barcode nog bij de hand. Leuk geprobeerd: helaas sprong het scherm dat ik open had gezet op de achterzijde automatisch weg toen de telefoon uit viel. Bovendien tripte de Yotaphone zo vaak dat je een 50/50 kans hebt dat de achterzijde een foutmelding bevat in de plaats van je boarding pass.
Het slechte
Samengevat is het e-ink-scherm niet aangenaam om op te lezen, loopt de software geregeld vast, werkt het aanraakscherm niet goed, activeert het scherm niet wanneer je wil en wel wanneer je niet wil en heeft het last van een recordhoeveelheid ghosting. Ik ontdekte slechts één pluspunt aan het tweede scherm: het staat je toe om selfies te trekken met de hoofdcamera (ook daar is een app voor) indien je dat graag doet. Spectaculair is die 8 megapixel-hoofdcamera echter niet: de beide camera’s van HTC’s Desire Eye leveren betere resultaten af en dat met een aantrekkelijker prijskaartje.
Het matige
Natuurlijk is er ook een voorzijde en een binnenkant. Zoals gezegd is het full HD-scherm aan de voorkant wel spectaculair mooi. Op dat scherm draait Android KitKat. Tussen de twee schermen vinden we 32 GB (niet uitbreidbaar) aan opslagcapaciteit, 2 GB RAM en een Snapdragon 800 SoC. De ingewanden zijn vrijwel identiek aan zowat alle vlaggenschepen die we het afgelopen jaar zagen en de prestaties bevestigen dat. De Snapdragon 800 is nog steeds een krachtige chip waardoor dit toestel zowat alles zal aankunnen dat je er naartoe gooit.
Toch gaat het hier niet om het beste dat Qualcomm te bieden heeft. Zo zien we in de nieuwe generatie vlaggenschepen zoals de Nexus 6 al Snapdragon 805-chips verschijnen. Veel verschil zal je niet merken, maar vergeet niet dat het hier om een toestel van 700 euro gaat.
Het verdict
Voor die 700 euro krijg je een smartphone die je ook kan kopen voor 200 euro minder, met op de achterkant een tweede scherm dat er aanvankelijk leuk uit ziet maar je na twee dagen meer hoofdpijn zal bezorgen dan iets anders. Bovendien lijkt de hoofdcamera zo weggelopen van een toestel uit de middenklasse.
Voor 500 euro zou ik mild kunnen zijn voor de tekortkomingen aan de achterzijde. Ik zou dan kunnen zeggen dat het scherm ondanks zijn gebreken voor de liefhebbers is. Yotaphone prijst de Yotaphone 2 echter op het niveau van de Note 4, de Nexus 6 en de iPhone 6. Dit toestel is dat bedrag in geen honderd jaar waard. De Yotaphone krijgt een bonuspunt omdat echt originele telefoons zeldzaam zijn. Helaas gaat het hier om een veel te duur mislukt experiment. Laat je niet verleiden door de Yotaphone, want achter de aantrekkelijke eerste indruk schuilt een minder dan matige smartphone.
Met dank aan Coolblue voor het ter beschikking stellen van de Yotaphone 2.
