SimCity: burgemeester in de problemen
Zelden hebben we zo’n geanimeerde lancering gezien als bij SimCity. Vanaf de dag van de lancering in Amerika, en twee dagen later in Europa, brak de hel los. SimCity vereist namelijk een permanente internetverbinding om te spelen. Niet echt handig als de servers niet werken.
Na twee weken zijn er ondertussen 20 extra servers toegevoegd bij de initiële 7(!) vanaf de lancering. Een inschattingsfout noemen ze dat. Een viertal dagen na de lancering was alles opnieuw in orde, maar Maxis heeft nog wel enkele functies uitgeschakeld om de servers te ontlasten. Leaderboards zijn weg, maar ook de allersnelste Cheetah-speelsnelheid. Vooral dat laatste is een zware handicap op het spel. Maar dus: SimCity is eindelijk terug!
Wedergeboorte
De allereerste SimCity-game dateert van 1989, zeg maar de Oudheid in de videogamesector, en de laatste van 2003. Je zou dat kunnen lezen als een teken dat het genre zijn beste jaren gehad heeft of als hoog tijd voor een wedergeboorte.
In het eerste geval stond op deze plek een andere game besproken, dus werd het de tweede optie. En gelukkig maar, want de formule waarin je de virtuele pet opzet van zowel een stadsplanner als burgemeester heeft nog niets aan spelplezier en verslavingskracht ingeboet.
Je poot commerciële, residentiële en industriële zones neer. Je zorgt voor een optimale stroomvoorziening en verkeersinfrastructuur, houdt rekening met een honderdtal factoren en stuurt continu bij al naargelang het niet altijd even voorspelbare gedrag van de honderden of duizenden inwoners die je stad bevolken.
Het klinkt als gortdroog gedoe, maar deze gestaag voortkabbelende, nagenoeg stressloze gameplay laat toe om af en toe een kwartiertje lui achteroverleunend naar alle bedrijvigheid in je metropool te kijken. SimCity heeft een hoog verslavingsgehalte, maar soms komt daar ook wel wat frustratie bij kijken. Soms kan je stad heel vreemd reageren op verkeerssituaties, handelscontracten of spoeddiensten.
Bij ons gebeurde het regelmatig dat de processoren niet meer werden verhandeld, tot je manueel de constructie verwijderde en opnieuw bouwde. Dure affaire! Gelukkig zitten er geen bugs tussen die het spel volledig onspeelbaar maken, maar het kan wel af en toe vervelend werken.
Goede buren
Elke stad kan je vormen naar verschillende specialisaties: studentenstad, gokparadijs, oliewinning, etc. en via grote verkeersaders zijn ze met elkaar verbinden. Voor het eerst kun je de wereld waarop je deze steden uitbouwt ook met andere spelers delen. Het mag dan iets minder leuk zijn om altijd online te moeten zijn, ook als je alleen speelt, maar het blijft geweldig om de inwoners van een andere spelersstad hun geld te zien uitgeven in de jouwe.
Helaas heeft Maxis door het samenspelen de bouwoppervlakte gevoelig verkleind tegenover SimCity 4. Twee bij twee kilometer is natuurlijk veel te klein voor een grote stad, daarom dat je goed moet samenspelen met elkaar omwille van plaatsgebrek. Hier had Maxis gerust mogen kiezen om bij spelers die privé spelen, een grotere bouwoppervlakte te geven. Nu zal je altijd klagen over plaatsgebrek van zodra je twee uur in een stad bezig bent. Dat kan niet echt de bedoeling zijn.
Virtuele muur
SimCity is op zijn best de eerste 10-15 uur in een stad. Vanaf dan lijk je precies tegen een virtuele muur aan te lopen. Je stad is maximaal uitgebuit, natuurlijke bronnen zoals water worden schaars, je industrie maakt massa’s winst als je goed bent gestart, en elk gevoel van voldoening is weg. Je bent ermee klaar, alleen maar omdat je te weinig plaats hebt om verder uit te breiden.
Dat gevoel hadden we niet bij SimCity 4, dus ergens zit er toch iets fout in de nieuwste SimCity. Het is een vreemd gevoel, want de euforie bij de start van elke stad is wel op zijn plaats. We hebben ondertussen al 6 nieuwe steden gebouwd, en telkens met plezier een 10-15 uur in gespendeerd.
SimCity is eigenlijk tegelijk een complexe game door de massa aan informatie, maar ook een toegankelijke versie waar je telkens met een goed gevoel aan een nieuwe stad kan starten. Het altijd online spelen zal bepaalde spelers tegen het hoofd stoten, maar eens je daarnaast kan kijken, zie je behoorlijk veel potentieel in SimCity door samen te spelen. Zonde dat je landgoed zo krap is en bepaalde bugs soms roet in het eten gooien.
Zelden hebben we zo’n geanimeerde lancering gezien als bij SimCity. Vanaf de dag van de lancering in Amerika, en twee dagen later in Europa, brak de hel los. SimCity vereist namelijk een permanente internetverbinding om te spelen. Niet echt handig als de servers niet werken.
Na twee weken zijn er ondertussen 20 extra servers toegevoegd bij de initiële 7(!) vanaf de lancering. Een inschattingsfout noemen ze dat. Een viertal dagen na de lancering was alles opnieuw in orde, maar Maxis heeft nog wel enkele functies uitgeschakeld om de servers te ontlasten. Leaderboards zijn weg, maar ook de allersnelste Cheetah-speelsnelheid. Vooral dat laatste is een zware handicap op het spel. Maar dus: SimCity is eindelijk terug!
Wedergeboorte
De allereerste SimCity-game dateert van 1989, zeg maar de Oudheid in de videogamesector, en de laatste van 2003. Je zou dat kunnen lezen als een teken dat het genre zijn beste jaren gehad heeft of als hoog tijd voor een wedergeboorte.
In het eerste geval stond op deze plek een andere game besproken, dus werd het de tweede optie. En gelukkig maar, want de formule waarin je de virtuele pet opzet van zowel een stadsplanner als burgemeester heeft nog niets aan spelplezier en verslavingskracht ingeboet.
Je poot commerciële, residentiële en industriële zones neer. Je zorgt voor een optimale stroomvoorziening en verkeersinfrastructuur, houdt rekening met een honderdtal factoren en stuurt continu bij al naargelang het niet altijd even voorspelbare gedrag van de honderden of duizenden inwoners die je stad bevolken.
Het klinkt als gortdroog gedoe, maar deze gestaag voortkabbelende, nagenoeg stressloze gameplay laat toe om af en toe een kwartiertje lui achteroverleunend naar alle bedrijvigheid in je metropool te kijken. SimCity heeft een hoog verslavingsgehalte, maar soms komt daar ook wel wat frustratie bij kijken. Soms kan je stad heel vreemd reageren op verkeerssituaties, handelscontracten of spoeddiensten.
Bij ons gebeurde het regelmatig dat de processoren niet meer werden verhandeld, tot je manueel de constructie verwijderde en opnieuw bouwde. Dure affaire! Gelukkig zitten er geen bugs tussen die het spel volledig onspeelbaar maken, maar het kan wel af en toe vervelend werken.
Goede buren
Elke stad kan je vormen naar verschillende specialisaties: studentenstad, gokparadijs, oliewinning, etc. en via grote verkeersaders zijn ze met elkaar verbinden. Voor het eerst kun je de wereld waarop je deze steden uitbouwt ook met andere spelers delen. Het mag dan iets minder leuk zijn om altijd online te moeten zijn, ook als je alleen speelt, maar het blijft geweldig om de inwoners van een andere spelersstad hun geld te zien uitgeven in de jouwe.
Helaas heeft Maxis door het samenspelen de bouwoppervlakte gevoelig verkleind tegenover SimCity 4. Twee bij twee kilometer is natuurlijk veel te klein voor een grote stad, daarom dat je goed moet samenspelen met elkaar omwille van plaatsgebrek. Hier had Maxis gerust mogen kiezen om bij spelers die privé spelen, een grotere bouwoppervlakte te geven. Nu zal je altijd klagen over plaatsgebrek van zodra je twee uur in een stad bezig bent. Dat kan niet echt de bedoeling zijn.
Virtuele muur
SimCity is op zijn best de eerste 10-15 uur in een stad. Vanaf dan lijk je precies tegen een virtuele muur aan te lopen. Je stad is maximaal uitgebuit, natuurlijke bronnen zoals water worden schaars, je industrie maakt massa’s winst als je goed bent gestart, en elk gevoel van voldoening is weg. Je bent ermee klaar, alleen maar omdat je te weinig plaats hebt om verder uit te breiden.
Dat gevoel hadden we niet bij SimCity 4, dus ergens zit er toch iets fout in de nieuwste SimCity. Het is een vreemd gevoel, want de euforie bij de start van elke stad is wel op zijn plaats. We hebben ondertussen al 6 nieuwe steden gebouwd, en telkens met plezier een 10-15 uur in gespendeerd.
SimCity is eigenlijk tegelijk een complexe game door de massa aan informatie, maar ook een toegankelijke versie waar je telkens met een goed gevoel aan een nieuwe stad kan starten. Het altijd online spelen zal bepaalde spelers tegen het hoofd stoten, maar eens je daarnaast kan kijken, zie je behoorlijk veel potentieel in SimCity door samen te spelen. Zonde dat je landgoed zo krap is en bepaalde bugs soms roet in het eten gooien.
