Review: Battleship – The Video Game
[related_article id=”160734″] Op papier is leuker
Jij bent Cole Mathis, een elitesoldaat en explosievenexpert bij de Amerikaanse strijdkrachten. Je bent gestationeerd in Hawaii wanneer daar plots een buitenaardse invasiemacht opduikt die er aan de verovering van onze hele planeet wil beginnen. De aliens leggen een krachtveld rond de paradijselijke eilandengroep waar niets of niemand doorheen raakt, zelfs geen communicatie of radar. Jij en je strijdmakkers ter plekke zijn de enigen die tussen de vijand en de rest van de mensheid staan. Staar je dus maar niet blind op die palmbomen en indrukwekkende zonsondergangen, het lot van de Aarde ligt in jouw handen. Het verhaal van deze actiegame loopt parallel met de gebeurtenissen in de gelijknamige Hollywood-film. De strijd tegen de aliens wordt uitgevochten te land en ter zee. Waar er ook slag wordt geleverd, jij staat in de voorste gelederen of neemt een sleutelpositie in.
Het oordeel over de gelijknamige oog-, oor- en breinverdovende film laten we graag aan anderen over. Over de game kunnen we kort zijn: de speelgoedversie, ach, zelfs die op ruitjespapier is spannender en blijft langer vers. Deze digitale editie situeert zich parallel aan de plot van de film, waarin een buitenaardse invasie gestopt wordt door een uiteraard heldhaftige, van de buitenwereld geïsoleerde Amerikaanse vloot. Dat gebeuren wordt hier vertaald naar een middelmatige shooter die af en toe plaats ruimt voor een portie Zeeslag tussen jouw vloot en die van de aliens. De actie is op geen van beide fronten overweldigend te noemen. Waar de film nog enig spektakel en karikaturale ongein opvoert, verzandt de game in een anonieme en ongeïnspireerde gameplay van de dertien-in-een-dozijn-variant. Het tempo ligt lekker hoog, maar na een uurtje of zo ontdek je dat dit vooral dient om de gebrekkige intelligentie van de vijand te camoufleren. Vervolgens gaat de veeleer steriele spelwereld storen en uiteindelijk heb je elke mogelijke animatie en geluidseffect minstens tien keer te vaak gezien en gehoord. Als infanterist de artilleriesteun van je vloot inroepen is de eerste drie keer leuk, maar daarna haakt ook deze gimmick zich achteraan de routineuze polonaise.
[related_article id=”160734″] Op papier is leuker
Jij bent Cole Mathis, een elitesoldaat en explosievenexpert bij de Amerikaanse strijdkrachten. Je bent gestationeerd in Hawaii wanneer daar plots een buitenaardse invasiemacht opduikt die er aan de verovering van onze hele planeet wil beginnen. De aliens leggen een krachtveld rond de paradijselijke eilandengroep waar niets of niemand doorheen raakt, zelfs geen communicatie of radar. Jij en je strijdmakkers ter plekke zijn de enigen die tussen de vijand en de rest van de mensheid staan. Staar je dus maar niet blind op die palmbomen en indrukwekkende zonsondergangen, het lot van de Aarde ligt in jouw handen. Het verhaal van deze actiegame loopt parallel met de gebeurtenissen in de gelijknamige Hollywood-film. De strijd tegen de aliens wordt uitgevochten te land en ter zee. Waar er ook slag wordt geleverd, jij staat in de voorste gelederen of neemt een sleutelpositie in.
Het oordeel over de gelijknamige oog-, oor- en breinverdovende film laten we graag aan anderen over. Over de game kunnen we kort zijn: de speelgoedversie, ach, zelfs die op ruitjespapier is spannender en blijft langer vers. Deze digitale editie situeert zich parallel aan de plot van de film, waarin een buitenaardse invasie gestopt wordt door een uiteraard heldhaftige, van de buitenwereld geïsoleerde Amerikaanse vloot. Dat gebeuren wordt hier vertaald naar een middelmatige shooter die af en toe plaats ruimt voor een portie Zeeslag tussen jouw vloot en die van de aliens. De actie is op geen van beide fronten overweldigend te noemen. Waar de film nog enig spektakel en karikaturale ongein opvoert, verzandt de game in een anonieme en ongeïnspireerde gameplay van de dertien-in-een-dozijn-variant. Het tempo ligt lekker hoog, maar na een uurtje of zo ontdek je dat dit vooral dient om de gebrekkige intelligentie van de vijand te camoufleren. Vervolgens gaat de veeleer steriele spelwereld storen en uiteindelijk heb je elke mogelijke animatie en geluidseffect minstens tien keer te vaak gezien en gehoord. Als infanterist de artilleriesteun van je vloot inroepen is de eerste drie keer leuk, maar daarna haakt ook deze gimmick zich achteraan de routineuze polonaise.
