Print eens een dinosaurus
Een Amerikaanse universiteit start met 3D-scans van fossielen. Ze wil daarmee de bewegingen van dinosaurussen beter leren begrijpen.
De tijd van kwastjes en houwelen is voorbij: paleontologen scannen en digitaliseren nu fossielen. De Amerikaanse Drexel-universiteit in Philadelphia komt nu met een initiatief op de proppen waarbij 3D-printen gebruikt wordt om dinosaurusbotten na te maken.
Onderzoekers hopen dat ze op die manier zullen ontdekken hoe dinosaurussen bewogen, en dat ze in de toekomst schaalmodellen van de hagedissen zullen kunnen printen.
Laagjes hars
Paleontoloog dr. Kenneth Lacovara is gestart met het scannen van de gigantische dinosaurusbeenderen en bouwt samen met een medewerker schaalmodellen van complete skeletten. Het proces werkt door dunne laagjes hars op elkaar te kleven. En dat gaat traag: het printen van een model van amper vijftien centimeter groot duurt enkele uren.
Lacovara hoopt dat de schaalmodellen van gigantische dino’s nieuwe inzichten zullen geven in de manier waarop de wezens zich voortbewogen of -plantten. Volgens Lacovara is het onmogelijk om voor de studie echte beenderen te gebruiken, aangezien die 60 tot 80 ton kunnen wegen.
Biorobotica
Het Drexel-team wil voor zijn tests robotmodellen bouwen met kunstmatige spieren en pezen. “We nemen bepaalde functies van biologische soorten en bouwen softwaregebaseerde of robotische testsystemen. Het is gemakkelijker om een biorobotisch model te testen dan een biologisch systeem”, zegt James Tangorra, een mechanisch ingenieur en assistent-professor, in een verklaring.
Het team wil eind dit jaar een dino-lidmaat printen en hoopt binnen twee jaar een complete replica te kunnen tonen.
Een Amerikaanse universiteit start met 3D-scans van fossielen. Ze wil daarmee de bewegingen van dinosaurussen beter leren begrijpen.
De tijd van kwastjes en houwelen is voorbij: paleontologen scannen en digitaliseren nu fossielen. De Amerikaanse Drexel-universiteit in Philadelphia komt nu met een initiatief op de proppen waarbij 3D-printen gebruikt wordt om dinosaurusbotten na te maken.
Onderzoekers hopen dat ze op die manier zullen ontdekken hoe dinosaurussen bewogen, en dat ze in de toekomst schaalmodellen van de hagedissen zullen kunnen printen.
Laagjes hars
Paleontoloog dr. Kenneth Lacovara is gestart met het scannen van de gigantische dinosaurusbeenderen en bouwt samen met een medewerker schaalmodellen van complete skeletten. Het proces werkt door dunne laagjes hars op elkaar te kleven. En dat gaat traag: het printen van een model van amper vijftien centimeter groot duurt enkele uren.
Lacovara hoopt dat de schaalmodellen van gigantische dino’s nieuwe inzichten zullen geven in de manier waarop de wezens zich voortbewogen of -plantten. Volgens Lacovara is het onmogelijk om voor de studie echte beenderen te gebruiken, aangezien die 60 tot 80 ton kunnen wegen.
Biorobotica
Het Drexel-team wil voor zijn tests robotmodellen bouwen met kunstmatige spieren en pezen. “We nemen bepaalde functies van biologische soorten en bouwen softwaregebaseerde of robotische testsystemen. Het is gemakkelijker om een biorobotisch model te testen dan een biologisch systeem”, zegt James Tangorra, een mechanisch ingenieur en assistent-professor, in een verklaring.
Het team wil eind dit jaar een dino-lidmaat printen en hoopt binnen twee jaar een complete replica te kunnen tonen.
