Review: Ninja Blade
[related_article id=”160734″] Lachwekkend
Ninja Blade plaatst jou in de schoenen van Ken, een geweldig acrobatische ninja die de strijd aangaat met een stelletje biotische en chemische wormen die de wereld in hun macht hebben. Als we ‘acrobatisch’ zeggen, dan mogen we dit heel letterlijk nemen. Ken is ontzettend lenig en kan de wildste toeren uithalen met een absurde snelheid. Zeker in de tussenfilmpjes wordt dat snel duidelijk, iets waar Dante uit Devil May Cry of zelfs Ninja Gaiden een lesje van kunnen leren. Het valt echter snel op dat alles rondom Ninja Blade een beetje in het belachelijke wordt getrokken. Je hebt nooit het gevoel dat het spel je serieus neemt, en daar zit de grootste troef van deze titel. Je zult zo vaak rollebollen van het lachen dat je ondanks de technische mankementen toch plezier beleeft aan deze game.
Om verder te blijven doorgaan op het absurde, zullen we nog een duidelijk voorbeeld geven. Je kunt Ken in een clownpak steken, waarvan je de kleurencombinatie zelf kunt kiezen. Het klinkt absurd, maar als je zo doorheen de levels raast, zal die glimlach nooit langer dan vijf minuten wegblijven. Ook de tussenfilmpjes hebben een hoog humorgehalte, omdat er ontzettend veel in wordt overdreven. Je zou echter denken dat je dit na enkele uren afgezaagd begint te worden, maar doorheen het negen uur durende verhaal heb je nergens een moment waarop de verveling toeslaat. Een opmerkelijke prestatie voor een spel dat een bijzonder simpel vechtsysteem heeft en een zwakke moeilijkheidsgraad.
Snel reageren met muis en toetsenbord
De vijanden in Ninja Blade zijn weinig verschillend, aangezien het telkens afgeleiden zijn van wormen of ander smerig, gemuteerd gespuis. Er zijn verschillende wapens te bedienen, zoals een katana of twee snelle korte messen. Elk wapen kun je combineren met een elementaire kracht, zoals water, vuur of elektriciteit, wat toch voor meer tactische gameplay zorgt. Toch merk je dat doorheen de gevechten je telkens op een knop blijft drukken tot de vijand neergaat. De Ninja Time-functie vertraagt de tijd zodat je vernietigende bewegingen kunt uitvoeren, maar je zult het zelden nodig hebben omdat alle vijanden redelijk eenvoudig te kloppen zijn. De elementaire krachten zijn vooral nuttig in de enkele puzzels die je zult tegenkomen. Ninja Blade maakt ook gebruik van quicktime-events, een moment in een tussenfilmpje waarop je een bepaalde knop moet indrukken, maar dit werkt niet heel goed op een toetsenbord- en muiscombinatie.
Ninja Blade moet het niet hebben van zijn grafische presentatie, want alleen de special effects van de elementaire krachten worden mooi in beeld gebracht. De vele achtergronden worden al heel snel repetitief en heel wat texturen zijn zwak vormgegeven. En toch zien we dit allemaal door de vingers omdat er zo’n absurde humor rond deze titel zweeft. De vrij te spelen kostuums doorheen het verhaal zijn allemaal geweldig en de tussenfilmpje zijn van een hoge kwaliteit.
[related_article id=”160734″] Lachwekkend
Ninja Blade plaatst jou in de schoenen van Ken, een geweldig acrobatische ninja die de strijd aangaat met een stelletje biotische en chemische wormen die de wereld in hun macht hebben. Als we ‘acrobatisch’ zeggen, dan mogen we dit heel letterlijk nemen. Ken is ontzettend lenig en kan de wildste toeren uithalen met een absurde snelheid. Zeker in de tussenfilmpjes wordt dat snel duidelijk, iets waar Dante uit Devil May Cry of zelfs Ninja Gaiden een lesje van kunnen leren. Het valt echter snel op dat alles rondom Ninja Blade een beetje in het belachelijke wordt getrokken. Je hebt nooit het gevoel dat het spel je serieus neemt, en daar zit de grootste troef van deze titel. Je zult zo vaak rollebollen van het lachen dat je ondanks de technische mankementen toch plezier beleeft aan deze game.
Om verder te blijven doorgaan op het absurde, zullen we nog een duidelijk voorbeeld geven. Je kunt Ken in een clownpak steken, waarvan je de kleurencombinatie zelf kunt kiezen. Het klinkt absurd, maar als je zo doorheen de levels raast, zal die glimlach nooit langer dan vijf minuten wegblijven. Ook de tussenfilmpjes hebben een hoog humorgehalte, omdat er ontzettend veel in wordt overdreven. Je zou echter denken dat je dit na enkele uren afgezaagd begint te worden, maar doorheen het negen uur durende verhaal heb je nergens een moment waarop de verveling toeslaat. Een opmerkelijke prestatie voor een spel dat een bijzonder simpel vechtsysteem heeft en een zwakke moeilijkheidsgraad.
Snel reageren met muis en toetsenbord
De vijanden in Ninja Blade zijn weinig verschillend, aangezien het telkens afgeleiden zijn van wormen of ander smerig, gemuteerd gespuis. Er zijn verschillende wapens te bedienen, zoals een katana of twee snelle korte messen. Elk wapen kun je combineren met een elementaire kracht, zoals water, vuur of elektriciteit, wat toch voor meer tactische gameplay zorgt. Toch merk je dat doorheen de gevechten je telkens op een knop blijft drukken tot de vijand neergaat. De Ninja Time-functie vertraagt de tijd zodat je vernietigende bewegingen kunt uitvoeren, maar je zult het zelden nodig hebben omdat alle vijanden redelijk eenvoudig te kloppen zijn. De elementaire krachten zijn vooral nuttig in de enkele puzzels die je zult tegenkomen. Ninja Blade maakt ook gebruik van quicktime-events, een moment in een tussenfilmpje waarop je een bepaalde knop moet indrukken, maar dit werkt niet heel goed op een toetsenbord- en muiscombinatie.
Ninja Blade moet het niet hebben van zijn grafische presentatie, want alleen de special effects van de elementaire krachten worden mooi in beeld gebracht. De vele achtergronden worden al heel snel repetitief en heel wat texturen zijn zwak vormgegeven. En toch zien we dit allemaal door de vingers omdat er zo’n absurde humor rond deze titel zweeft. De vrij te spelen kostuums doorheen het verhaal zijn allemaal geweldig en de tussenfilmpje zijn van een hoge kwaliteit.
